ΑΛΒΑΝΟΙ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ - ΣΑΡΑΝΤΟΣ Ι.ΚΑΡΓΑΚΟΣ
MACEDONIA is GREECE and will always be GREECE- (if they are desperate to steal a name, Monkeydonkeys suits them just fine) ΚΑΤΩ ΤΟ ΠΡΟΔΟΤΙΚΟ "ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΤΟΞΟ"!!! Strabo – “Geography” “There remain of Europe, first, Macedonia and the parts of Thrace that are contiguous to it and extend as far as Byzantium; secondly, Greece; and thirdly, the islands that are close by. Macedonia, of course, is a part of Greece, yet now, since I am following the nature and shape of the places geographically, I have decided to classify it apart from the rest of Greece and to join it with that part of Thrace which borders on it and extends as far as the mouth of the Euxine and the Propontis. Then, a little further on, Strabo mentions Cypsela and the Hebrus River, and also describes a sort of parallelogram in which the whole of Macedonia lies.” (Strab. 7.fragments.9) ΚΚΕ, ΚΝΕ, ΟΝΝΕΔ, ΑΓΟΡΑ,ΕΚΚΛΗΣΙΑ,ΝΕΑ,ΦΩΝΗ,ΦΕΚ,ΝΟΜΟΣ,LIFO,MACEDONIA, ALEXANDER, GREECE,IKEA
MACEDONIA is GREECE and will always be GREECE- (if they are desperate to steal a name, Monkeydonkeys suits them just fine)
ΚΑΤΩ ΤΟ ΠΡΟΔΟΤΙΚΟ "ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΤΟΞΟ"!!!
Strabo – “Geography”
“There remain of Europe, first, Macedonia and the parts of Thrace that are contiguous to it and extend as far as Byzantium; secondly, Greece; and thirdly, the islands that are close by. Macedonia, of course, is a part of Greece, yet now, since I am following the nature and shape of the places geographically, I have decided to classify it apart from the rest of Greece and to join it with that part of Thrace which borders on it and extends as far as the mouth of the Euxine and the Propontis. Then, a little further on, Strabo mentions Cypsela and the Hebrus River, and also describes a sort of parallelogram in which the whole of Macedonia lies.”
(Strab. 7.fragments.9)
ΚΚΕ, ΚΝΕ, ΟΝΝΕΔ, ΑΓΟΡΑ,ΕΚΚΛΗΣΙΑ,ΝΕΑ,ΦΩΝΗ,ΦΕΚ,ΝΟΜΟΣ,LIFO,MACEDONIA, ALEXANDER, GREECE,IKEA
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Επίσης στο σ 84‐87 αναφέρεται κάποιος βασιλέας Έχετος σαν ειδικός στους<br />
ακρωτηριασμούς! 33<br />
Είπαμε παραπάνω ότι το έθιμο του μασχαλισμού 34 δεν διατηρείται στους ιστορικούς<br />
χρόνους της ελληνικής αρχαιότητας, αλλά ούτε και στον κατόπιν ιστορικό βίο της Ελλάδος<br />
εμφανίζεται.<br />
* * *<br />
Στα 1905 όμως σε πραγματεία του που δημοσεύθηκε στο Νέον Ελληνομνήμονα 35 ο<br />
αείμνηστος Σπ. Λάμπρος παραθέτει τμήματα επιστολής 36 <strong>Ι</strong>σιδώρου 37 μοναχού που<br />
επιγράφεται «Τω βασιλεί κυρ Μανουήλ».<br />
Στην επιστολή αυτή ο <strong>Ι</strong>σίδωρος λέγει ότι χάρη στην επέμβαση του Αυτοκράτορα Μανουήλ<br />
Β' (1391‐1425) ‐ο οποίος είχε επισκεφθεί την Πελοπόννησο στα 1408 για να κάνει ετήσιο<br />
μνημόσυνο του αδελφού του Θεοδώρου‐ ημερώθησαν κάπως τα ήθη των ορεσιτρόφων<br />
κατοίκων της Μάνης και «ουδ' έτι μετά την σφαγήν δάχτυλον ή μέρος έτερον αποκόψας του<br />
κειμένου, τούτο παρά τον πότον τω κύλικι βάπτων προπίνει τοις φίλοις, τούτο δη το<br />
εκείνοις πάλαι φίλον και σύνηθες».<br />
Στην ίδια πραγματεία ο Λάμπρος δημοσιεύει για πρώτη φορά ανέκδοτο λόγο 38 <strong>Ι</strong>ωάννη<br />
Αργυρόπουλου, που αναφέρεται στην τότε κοινωνική κατάσταση της Μάνης, από το οποίο<br />
παραθέτω απόσπασμα: «Το δε μείζον, ο μηδέ παραβάλλεσθαι τοις προτέροις (=ήθεσι) αν<br />
δύναιντο, ως βραχύτατα μέρη των τετελευτηκότων ανατεμόντες των σωμάτων και<br />
ταριχεύσαντες έφερον και ποτοίς ή όψεις βάπτοντες πρότερον περί τα συμπόσια και τας<br />
ευωχίας πραγματευόμενοι διατελούσι».<br />
Από τα αποσπάσματα αυτά βγαίνει ότι ανάλογο του μασχαλισμού έθιμο συναντάται στη<br />
Μάνη τον 15ο αιώνα σε ακόμη φοβερώτερη και αγριώτερη μορφή. Δεν αρκούσε δηλαδή<br />
στους Μανιάτες η αποκοπή των δακτύλων ή άλλων μελών του σκοτωμένου εχθρού τους,<br />
αλλ' απεναντίας, αφού τα ταριχεύανε πρώτα μέσα σε στύψη, για να διατηρούνται, ύστερα<br />
στα γλέντια και στα ξεφαντώματά τους τα κολυμπούσαν μέσα στο κύπελλο που έπιναν<br />
κρασί.<br />
Τι συμβαίνει όμως; Πρόκειται για επιβίωση και διαιώνιση του παλαιού εθίμου ή για νέα<br />
δημιουργία, για τους ίδιους λόγους που προκάλεσαν και τη γένεση του παλιού;<br />
Ο Σπ. Λάμπρος κλίνει προς τη δεύτερη άποψη και λέγει: «Αλλ' ουδεμία αμφιβολία ότι του<br />
πάντι παναρχαίου μανιατικού έθους η γένεσις είναι η αυτή και των μασχαλισμάτων η υπό<br />
των προμνησθέντων σχολιαστών και λεξικογράφων αναγραφομένη, ήτοι ο σκοπός<br />
αποφυγής της μήνιος του φονευθέντος». Παραδέχεται δηλαδή ότι και στο ένα και στο άλλο<br />
έχουμε περίπτωση αποτρεπτικής μαγείας.<br />
Και σε ό,τι αφορά το αρχαίο έθιμο δεν υπάρχει καμμια αμφισβήτηση, εφ' όσον σαφέστατα<br />
οι λεξικογράφοι δηλώνουν ότι απέβλεπε εις το «αντιτίσασθαι τον φονέα» και «υπέρ του<br />
την μήνιν εκκλίναι». Σε ό,τι όμως αφορά στο μανιάτικο έθιμο, μια και δεν υπάρχουν άλλες<br />
μαρτυρίες, εκτός από αυτές που αναφέρει ο Λάμπρος, αναγκαστικά περιοριζόμενος σ'<br />
αυτές είμαι υποχρεωμένος να πω ότι πουθενά από τα γραφόμενά τους δεν βγαίνει, ότι η
Change language