ΑΛΒΑΝΟΙ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ - ΣΑΡΑΝΤΟΣ Ι.ΚΑΡΓΑΚΟΣ

1855. Το 1823 ήταν γραμματέας της Δημογεροντίας. Έγραψε: «Ιστορία των Αθηνών» (α' έκδοση
Αίγινα 1834, β' έκδοση Αθήνα 1853). «Κατάστασις συνοπτική της πόλεως των Αθηνών» (Αθήνα 1842)
και «Αττικά ή περί δήμων της Αττικής» (Αθήνα 1854). Ο αδελφός του Νικόλαος (1833‐1898) που
γεννήθηκε και πέθανε στη Μύκονο είχε διακριθεί ως κυβερνήτης του τροχοφόρου πλοίου «Ένωσις»
στην κρητική επανάσαση του 1866‐1869.
47 «Αποκαλυπτική είναι η ανταπόκριση από Κέρκυρα καταχωρισμένη στα Αρχεία της Βενετίας με
ημερομηνία 24 Φεβρουαρίου 1606. Ενώ αφορά σε Ηπειρώτη, ο οποίος φέρει επώνυμο ελληνικό, εν
τούτοις αναγράφεται... «σήμερα ήλθεν ένας αλβανός ονόματι Σοφιανός...». Παρόμοια δε
χαρακτηρίζονται και Έλληνες εκτός Ηπείρου, όπως ο καπετάνιος Γεωργάκης Ολύμπιος κατά την
παρασημοφόρηση του από τον Τσάρο της Ρωσίας αποκαλούμενος Αλβανός, αν και κατάγεται από το
Λιβάδι Ολύμπου» (Αχιλ. Λαζάρου: «Αλβανοί, Αρβανίτες‐Βορειοηπειρώτες», ανάτυπο εκ του ΛΔ'
τόμου (1982) του περιοδικού «Παρνασσός», σ. 14.
48 Πετρόμπεης ή Πέτρος Μαυρομιχάλης (1765‐1848): Ο τελευταίος μπέης της Μάνης. Η συμμετοχή
του στην Επανάσταση υπήρξε καθοριστική για την έναρξη και την αίσια έκβασή της.
49 Πιθανώς το Ντρες να προέρχεται από το Ανδρέας. Ντρες στα αρβανίτικα λέγεται ο Ανδρέας.
50 Σχετικά με την επίθεση του Μητρομάρα στη Σύρο, ο Τιμολέων Αμπελάς, ο ιστορικός της
νήσου, παρέχει μεταφρασμένες σελίδες (120‐129) από το βιβλίο του Della Rocca, όπου
αναφέρεται το σχετικό περιστατικό:
«Εις των ανεψιών του Ξανθάκη, ο Αντώνιος Ρώσσης αντεστάθη μόνος εναντίον του διαβόητου
Μιτρομάρα. (Mitromara sans peur), όστις μετά τριάκοντα Αλβανών επέδραμε κατά της Σύρου ίνα
λεηλατήση αυτήν. Ο Ρώσσης ούτος, νεανίας έτι μόλις είκοσι ή εικοσιδύο ετών, καταλαβών μέρος
όθεν έμελλον να διέλθωσιν οι πειραταί, κατακλιθείς χαμαί και στηρίζων το όπλον επί των άκρων του
ποδός του, κατά τον αλβανικόν τρόπον, εσκοποβόλησε τοσούτον καλώς ώστε ο Μιτρομάρας
επληγώθη εις τους ώμους μετά δύο οπαδών του και ηναγκάσθη επιβιβασθείς ν' απέλθη» (Τιμολέων
Αμπελάς: «Ιστορία της νήσου Σύρου από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι των καθ' ημάς» Ερμούπολη,
τυπογρ. Πρίντζη, 1874, Παράρτημα σ. ε', ήγουν 485).
51 Από τους Λεμπέσηδες αυτούς κατάγεται και ο ισάδελφός μου δεινός ελληνιστής Χρήστος
Λεμπέσης με τον οποίο είχα τη χαρά να συνεργασθώ στη σύνθεση μιας σπουδαίας συγγραφής, ήτοι
του «Συντακτικού της Αρχαίας Ελληνικής». Το ένστικτο του χελιού, έκανε το Χρήστο Λεμπέση εδώ και
λίγους μήνες μόνιμο κάτοικο της Σαλαμίνας.
52 Πιθανώς το Κατσαντώνης να είναι συμφυρμός του Κίτσ' Αντώνη. Κίτσος στ' αρβανίτικα είναι ο
Χρήστος (Βλ. Ν. Β. Σαλτάρη: όπ. παρ. σ. 105).
53 Ο Πάλλης ζούσε με το φόβο του σλαβισμού. Γράφει η Ελευθερία Νικολαΐδου: «Σε γράμμα του
δημοσιευμένο το 1907, τόνιζε πως οι Τούρκοι, οι Αρβανίτες και οι Έλληνες ήταν αδέλφια κι ένα
έθνος. «Οχτρός», συνέχιζε, είναι οι Σλάβοι και θα μας ρουφήξουν αν δεν ενωθούμε». Σε
υποσημείωση η Νικολαΐδου γράφει πως ο Πάλλης είχε προτείνει να χρησιμοποιηθεί το κληροδότημα
Δομπόλη για την ίδρυση πανεπιστημίου στην Κέρκυρα ή άλλου. Στο τέλος της επιστολής του ο
Πάλλης σημείωνε πως ο ίδιος ήταν αλβανικής καταγωγής. «Και επειδή παλ σημαίνει, «κόπανος», στα
αρβανίτικα θα ονομαζόταν Λέκας Κοπανάς» («Ξένες προπαγάνδες και εθνική αλβανική κίνηση...»
Ιωάννινα 1978, σ. 266.
54 Το κείμενο αυτό εμπεριέχεται στο βιβλίο «Ο βασιλιάς είναι γυμνός...» (εκδ. Ποιότητα, Ομήρου 27)
που περιέχει άρθρα και μελέτες των Σ. Ι. Καργάκου, Χρύσανθου Λαζαρίδη και Παν. Ήφαιστου.