ΑΛΒΑΝΟΙ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ - ΣΑΡΑΝΤΟΣ Ι.ΚΑΡΓΑΚΟΣ
MACEDONIA is GREECE and will always be GREECE- (if they are desperate to steal a name, Monkeydonkeys suits them just fine) ΚΑΤΩ ΤΟ ΠΡΟΔΟΤΙΚΟ "ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΤΟΞΟ"!!! Strabo – “Geography” “There remain of Europe, first, Macedonia and the parts of Thrace that are contiguous to it and extend as far as Byzantium; secondly, Greece; and thirdly, the islands that are close by. Macedonia, of course, is a part of Greece, yet now, since I am following the nature and shape of the places geographically, I have decided to classify it apart from the rest of Greece and to join it with that part of Thrace which borders on it and extends as far as the mouth of the Euxine and the Propontis. Then, a little further on, Strabo mentions Cypsela and the Hebrus River, and also describes a sort of parallelogram in which the whole of Macedonia lies.” (Strab. 7.fragments.9) ΚΚΕ, ΚΝΕ, ΟΝΝΕΔ, ΑΓΟΡΑ,ΕΚΚΛΗΣΙΑ,ΝΕΑ,ΦΩΝΗ,ΦΕΚ,ΝΟΜΟΣ,LIFO,MACEDONIA, ALEXANDER, GREECE,IKEA
MACEDONIA is GREECE and will always be GREECE- (if they are desperate to steal a name, Monkeydonkeys suits them just fine)
ΚΑΤΩ ΤΟ ΠΡΟΔΟΤΙΚΟ "ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΤΟΞΟ"!!!
Strabo – “Geography”
“There remain of Europe, first, Macedonia and the parts of Thrace that are contiguous to it and extend as far as Byzantium; secondly, Greece; and thirdly, the islands that are close by. Macedonia, of course, is a part of Greece, yet now, since I am following the nature and shape of the places geographically, I have decided to classify it apart from the rest of Greece and to join it with that part of Thrace which borders on it and extends as far as the mouth of the Euxine and the Propontis. Then, a little further on, Strabo mentions Cypsela and the Hebrus River, and also describes a sort of parallelogram in which the whole of Macedonia lies.”
(Strab. 7.fragments.9)
ΚΚΕ, ΚΝΕ, ΟΝΝΕΔ, ΑΓΟΡΑ,ΕΚΚΛΗΣΙΑ,ΝΕΑ,ΦΩΝΗ,ΦΕΚ,ΝΟΜΟΣ,LIFO,MACEDONIA, ALEXANDER, GREECE,IKEA
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
ΚΕΦΑΛΑ<strong>Ι</strong>Ο Β'<br />
«ΤΟ ΕΝΣΤ<strong>Ι</strong>ΚΤΟ ΤΟΥ ΧΕΛ<strong>Ι</strong>ΟΥ»<br />
Στην περίπτωση των αλβανοφώνων που μετά την υποταγή της Αλβανίας ζήτησαν<br />
καταφύγιο στη Νότιο Ελλάδα ή στην <strong>Ι</strong>ταλία, μπορούμε να πούμε ότι λειτούργησε ένα<br />
«ένστικτο χελιού». Τα χέλια γεννιούνται στις θάλασσες, αλλά μετά τη γέννησή τους ένα<br />
καταγωγικό ένστικτο ωθεί τα νεογνά προς τη λεγόμενη «άνοδο», να πάρουν δηλαδή το<br />
δρόμο της επιστροφής προς τους τόπους της αρχικής τους καταγωγής. Έτσι από τη θάλασσα<br />
μπαίνουν σε ποτάμια ή σε άλλα υδάτινα ρεύματα και φθάνουν ακόμη και σε πανύψηλα<br />
βουνά. Είναι γνωστό το «χελάρισμα» που γινόταν παλιά στα βουνά της Κρήτης. Σαν τα χέλια<br />
λοιπόν, και τα αλβανόφωνα 68 στοιχεία που ανήκαν στις διαλυθείσες στρατιωτικές μονάδες<br />
του Σκεντέρμπεη, αισθάνθηκαν την ανάγκη της «επιστροφής», της μετάβασης δηλαδή σε<br />
χώρους στους οποίους ψυχικά ανήκαν. Έτσι οι Καθολικοί ‐πιθανόν απώτατης ιταλικής<br />
καταγωγής‐ στράφηκαν προς την <strong>Ι</strong>ταλία, χωρίς ποτέ ν' αναπτύξουν εκεί αλβανικό εθνικό<br />
φρόνημα, παρά μόνο στη βάση της προπαγάνδισης, για την υπηρέτηση των συμφερόντων<br />
του καθολικισμού και του ιταλικού κράτους 69 . Όσοι ήσαν ορθόδοξοι και συγγενείς προς<br />
τους Ελληνοφώνους πληθυσμούς, στράφηκαν προς Νότο και σχημάτισαν ενιαίο<br />
πληθυσμιακό μείγμα με τους ελληνοφώνους. Όσοι δεν ένιωθαν Έλληνες, έστω και αν<br />
μιλούσαν ελληνικά, παρέμειναν Τούρκοι ή Αλβανοί, όπως για παράδειγμα οι μουσουλμάνοι<br />
Τσάμηδες, που οι πλείστοι ήξεραν και ξέρουν ελληνικά. Το μέγιστο μέρος λοιπόν των<br />
αλβανοφώνων δεν εξελληνίστηκε, απλώς επέστρεψε στον ελληνισμό, όταν το επέτρεψαν οι<br />
συνθήκες. Σημαντικό πάντως είναι ότι στη δύσκολη φάση των βίαιων εξισλαμισμών το<br />
δυναμικό αυτό στοιχείο δεν τούρκεψε, και αυτό ήταν το πρώτο και το πιο σημαντικό<br />
στοιχείο για την επάνοδο στον Ελληνισμό. Και ακόμη πρέπει τούτο να λεχθεί: η<br />
ελληνικότητα δεν είναι κληρονομιά, είναι άθληση και κατάκτηση. Για μένα το σπουδαίο δεν<br />
είναι να γεννηθείς Έλληνας, αλλά το να γίνεις Έλληνας σε μια εποχή που η ελληνικότητα<br />
συνυφαινόταν με το μαρτύριο.<br />
Αξιοπρόσεκτη πάνω σ' αυτό είναι η παρατήρηση της Μαρίας Μιχαήλ‐Δέδε: «Οι Έλληνες<br />
Αρβανίτες, είχαν από την πρώτη στιγμή της καθόδου τους, απόλυτη ελευθερία εκλογής.<br />
Κανένας και τίποτα δεν τους επέβαλε την ταύτισή τους με τους Έλληνες και τη συμμετοχή<br />
τους στα δεινά της φυλής. Η εποχή ήταν τέτοια που και περιορισμούς αν είχαν, πάλι<br />
μπορούσαν να τους αγνοήσουν, να τους κατανικήσουν και να κάνουν αυτό που ήθελαν.<br />
Διάλεξαν μόνοι τους. Και μερικοί διάλεξαν να γίνουν Βενετοί, να υπηρετήσουν ξένους<br />
χριστιανούς άρχοντες για να έχουν καλύτερη τύχη. Οι περισσότεροι όμως διάλεξαν να<br />
μείνουν Έλληνες και Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Δεν δελεάστηκαν από τίποτε και κυρίως δεν<br />
δείλιασαν, δεν φοβήθηκαν τον σκληρό τρόπο ζωής, την σκληρή μοίρα του Ραγιά που<br />
κρατούσε μέσα του ακέραια την ψυχή την ελληνορθόδοξη» (Οι Έλληνες Αρβανίτες, εκδ.<br />
Δωδώνης, 1997, σελ. 139‐140).<br />
Ίσως τίποτα άλλο δεν αποκαλύπτει τόσο έντονα κι εύγλωττα τη μετάβαση από μία αφανή<br />
σε μία εμφανή εθνικότητα, όσο η περίπτωση των Σουλιωτών. Όλοι σχεδόν ήσαν<br />
αλβανόφωνοι αλλά οι πλείστοι ‐κυρίως οι εξέχοντες‐ ήσαν ελληνόφωνοι. Η αλβανοφωνία<br />
τους χάριζε άνεση επικοινωνίας με τους Αλβανούς, που ήσαν αφοσιωμένοι στην Πύλη. Οι<br />
Σουλιώτες αισθάνονταν σαν τμήμα του χριστιανικού ελληνόφωνου κόσμου, που
Change language