Mark Bregu - Tribuna Shqiptare

More documents

Recommendations

Info

NE KUADRIN E JUBILEUT TE MADH TE 100 VJETORIT TE SHPALLJES SE PAVARESISE <strong>Mark</strong> <strong>Bregu</strong> MJERE AI QE NUK E NJEH MADHESHTINE E SHPIRTIT ARBENOR DHE QE NUK GJUNJEZOHET PARA TIJ” theksonte Gjergj Kastrioti Po e filloj këtë shkrim modest me citatin e harruem nga drama “Shqiponjat” te dramaturgut te shquem te qytetit tone e te mbare Shqipënisë, Mjeshtrit Fadil Kraja. Me dramën e sipër përmendun jane dhanë disa shfaqje ne Shkodër, por edhe ne Tirane. Megjithëse ne kushtet e kohës, thellësisht te politizueme, ngritja e figurës se Gjergj Kastriotit ne majat ma te nalta te kohës se tij nuk mund te quhet “hiperbole” për vete faktin se, këtë “gjeni” te vërtetë te Arbënisë e kane vlerësue bashkëkohësit e tij, madje edhe kundërshtarët e tij. Jo për nacionalizëm folklorik, por si pasoje e nji realiteti historik, asht detyre dhe ndere për çdo shqiptar te vërtetë te mburret me veprën e pavdekshme te “Gjeniut” te Arbrit- Gjergj Kastrioti. Ndaj 28 nandori, dita e kthimit te Tij ne Kruje mbetet nji dite e Shenjte, ashtu siç mbetet 28 nandori 1912 dita e ngritjes se Flamurit dhe Shpalljes se Pavarësisë. Vlen t‟iu kujtojmë te gjith atyne, cilët do qofshin, qe me nji “nihilizëm” te theksuem, Xhonturko- Bizantin, kërkojnë te minimizojnë figurën e Kastriotit tue ja “faturue” Enver Hoxhës ngritjen e tij ne Piedestal. Ky soj nihilizmi vetëm e ndihmon dhe e nderon sistemin komunist (ndoshta asht e qëllimshme), por jo i pakuptueshëm ... Ne demokraci asht i lire shfaqja e mendimit, por kjo nuk don te thotë se, te gjith e “hajn” sapunin për djathë ... U kundërshtue deklarimi i etnitetit dhe besimit!? Po, kush e kundërshtoi? Pikërisht, e kundërshtuen ata me etnitet te dyshimte. Nuk mund te jete shqiptar i vërtetë ai person, i cili nga frika apo interesi mohon nacionalitetin apo besimin, qofte ky edhe ateist. Ateiste ka ne te gjith boten, dhe kjo nuk përbën asnjë turp (sipas mendimit tim), as dhe ndonji mëkat. Qe te mos i largohemi temës, vlen te theksojmë se, nder ata qe kane shkrue për Gjergj Kastriotin, Marin Barleti, asht ai, i cili e veshi me figura letrare nga me te larmishmet dha ma hiperboliket, por gjithsesi, njohja e thelle e latinishtes se tij te “kullueme” e bani figurën e Gjergj Kastriotit te njoftun dhe imponuese ne gjith Evropën. Ne mes te autoreve qe kane shkrue për ketë dimension te madh te botes Arbënore, Dhimiter Frangu, mbetet ma i sakti dhe ma origjinali. Këtë version na e afron studiuesi dhe eruditi-Lek Lek Pervizi : Lufta e Fushë Kuqës, 2 shtator 1457. (Pronë e familjës) Pervizi (njohës i shkëlqyer i italishtes se vjetër), nga ku ka marre dhe burimin studimore mbi Gjergj Kastriotin. Askush nuk mund ta mohoje qe Kastrioti luftoi për Arbërinë dhe për Krishterimin, dhe kjo, pa dyshim e afroi me shtetet Perëndimore dhe me Vatikanin. Dhe asht pikërisht ky fakt qe i nxite fanatiket dhe nostalgjiket e sulltanëve për te ba analogji absurde mes Gjergj Kastriotit dhe Enver Hoxhës ...! Dhe padyshim ketë e bajne anti-evropianet (fluide) ... Ketë do ta ilustroj me nji shembull shum sinjifikativ: Ne vitin 2003, ne nji fshat te Sarandës kishin nderte nji kryq te madh. Mbasi e prishen, ne orët e vona te natës, natyrisht me dijeninë dhe urdhrin e pushtetit lokal te Vlonës, ne nji nga mediat televizive u dha njoftimi. Me ka ba shum përshtypje paraqitja e Sabri Godos, i cili u shpreh: “Atë kryqin e kishin vendosur me dijeninë e Fatos Nanos, qe ta shikonin grekërit nga Korfuzi, ... Vazhdon: këta mund te pretendojnë qe një dite ta vendosin edhe ne Kruje një kryq te tille ...!” Shtrojmë pyetjen: Çfarë pretendonte te shoh ne kështjellën e Krujës, Sabri Godo? Mos mendonte te shoh “gjysmën e Hënës” e sulltanëve? Me sa duket, Godo, kishte mbete te idhulli i tij Ali Pashe Tepelena. Megjithëse, ai shkroi romanin “Skënderbeu” dhe “Ali Pashe Tepelena”, duhet te theksojmë se, këto dy figura nuk kishin asgjë te përbashkët. Gjergj Kastrioti ishte biri i Princit- Gjon Kastrioti; ndërsa Ali Pashe Tepelena ishte kryetar i nji bande hajdutesh, dhe se titulli “Pasha” ja dha Sulltani për shërbimet qe i bani Perandorisë Osmane. Kokën e tij ne Stamboll nuk e dërgoi “patriotizmi”, por egoizmi, sepse Aliu deshi te bahej sulltan. Urojme qe dita e shenjte e 28 nandorit t‟iu ndriçoje ndërgjegjen intelektualëve dhe historianeve qe ti shërbejnë ma shum te vërtetës dhe historisë se, sa interesave meskine. Brezit te Ri, duhet t‟i mëkohet Atdhedashuria dhe jo hipokrizia. Askush nuk mund te hedh balte mbi figurën ma te ndritun te tokës Arbënore. 4 Lahutari Tundën eshtna e Skanderbeut Po jehon një za nga mali, Za që vjen nga lashtësia, Za mjerimi e za halli, Se shumë poshtë ka ra Shqipnia. Na jan çue do sharlatanë, Plot me tituj e doktorata, Që i thonë vetes historianë, E po i kanë veç trutë e thata. Skënderbeun duen me gjykue, E m‟e zhduk prej historisë, Se ky burrë paska gabue, Që i dha dermën osmanllisë. F‟mija e djepit në Shqipni, Fort mirë njeh Gjergj Kastriotin, Se mjeranët n‟akademi, Që s‟po njohin edhe Zotin. T‟marrin krabën e çobanit, Me kullot dhi dhe dele, S‟ju shkon petku i historianit, Q‟historinë kan ba fertele. Tundën eshtnat e Skënderbeut, Varë në qafat osmallije, N‟katër anë shpërda të dheut, Gjith njaj trup comptue thërmijë. Çirruni sa t‟plasni burra, Profesorë dhe akademikë, Keni mbet hala tek ura, Të pazotë karabedikë Përmbi gjithë Kombin Shqiptar, Monument Gjergj Kastrioti, Nji Hero i madh kombëtar, Që e njeh bota edhe Zoti!
NE KUADRIN E JUBILEUT TE MADH TE 100 VJETORIT TE SHPALLJES SE PAVARESISE Lek Pervizi JUBILEU I MADH I PAVARESISE në faqet e revistës Kuq e Zi Hyrje Revista Kuq e Zi do t‟i kushtojë faqet e saj ngjarjës së madhe historike të shpalljës së Pavarësisë në 100 vjetorin e saj, ku një vend të randësishëm zen Rilindja Kombëtare. Revista do të pasunohet me materiale shkrimore e fotografike ku nuk do të mungojnë edhe dokumentë, dëshmi e kujtime. Do të ndiqet një hulli kronologjike sa ma afërt dhe e saktë ndaj ngjarjëve, ku do të paraqiten në naltësinë e meritueshme disa figura patriotësh e luftëtarësh që u anashkaluen dhe u mohuen gjatë kohës së diktaturës komuniste, sepse historianët me Akademinë në krye, ishin t‟angazhuem me i thuer levdata sistemit totalitar bolshevik në dam të historisë së mirëfilltë të Kombit Shqiptar. Përjashtimi nga faqet e historisë i një radhë atdhetarësh që ia kishin kushtue jetën e veprimtarinë çeshtjës kombëtare shqiptare, asht një nga aktet me te turpshme të regjimit komunist dhe të Akademisë dhe historianëve të saj. Tashti po ka përpjekje nga shumë shqiptarë të ditun e të ndërshëm që po mundohën ta sjellin historinë në binarët e saj. Urojmë që kjo punë të vazhdojë e pandalshme e t”arrijë qëllimin e saj. Megjithatë ka akoma mbeturina historianësh komunistë nostalgjikë që mundohen me shti shkopij ndër rrotat për të pëngue këto përpjekje të dobishme. Por drita e së vërtetës do të triumfojë për t‟a shpërnda errësinën e pergjakshme me të cilën diktatura komuniste kishte mbulue mbarë vendin, duke ba kërdinë mbi pishtarët e ditunisë e të përparimit, mbi ata intelektualë të shquem që përbanin zemrën e mendjën e patriotizmit shqiptar. Revista Kuq e Zi, ndonse e thjestë, e vogël dhe modeste, pa ndihma, pa sponsorë, por me kurajo e shpirt shqiptarizmi, ia ka dale të jetoje 19 vjet dhe shpreson ta festojë 20 vjetorin me merita, për punën e saj kushtue çeshtjës shqiptare në të gjithë fushta që ajo ka pasë mundësi të shprehët. Me rastin e 100 vjetorit ajo do t‟i kushtohet kësaj ngjarje, me aq sa ia lejojnë kondita e rrethanat, por gjithmonë me shpirt të pamposhtun atdhetarizmi. Botimi i materialeve të ndryshme kushtu Jubileut të Madh, asht një tribute nderi daj gyshëve e stërgjyshëve që iu kushtuen me mish e me shpirt, me pushkë, me penë e fjalë, me sakrifica të pallogaritshme për shporrjën e pushtuesit shekullor ottoman. Përpjekje heroike, në një kohë kur mbretnonin shregullime dhe turbullina dhe as që i binte kujt ndërmend për vendin e shqipeve. Por flaka e lirisë që nuk ishte shue qyshë nga koha heroike e Gjergj Kastriotit Skënderbeut, rrinte e ndezun në shpirtin e zemrën e shqiptarit dhe erdhi koha që ajo të shpërthejë e papërmbajtun duke i shpërda hijet e zeza të injorancës barbare otomane e duke ia kyhye nderin, larine e Pvarësinë Shqipnisë e Shqiptarve. Ngjarjet që do të rreshtojmë do të rënditen kronologjikisht, duke fillue nga idetë e para të Rilindjës Kombëtare, deri në shpalljën e Pavarësisë. Do të paraqiten jo vetm ngjarje por edhe personalitete e figura kryesore të Rilindjës, që kanë kontribue me veprimtarinë e tyne, luftarake, politike e kulturore. Kujtesë : Me folë e me e me shkrue për ditën që na solli lirine e pavarësinë, nuk mundesh mos me përmendë të kaluemën e popullit e kombit shqiptar se si marshoi në shtigjet e historisë, nga lashtësa parahistorike që ndonse duket se humbet në mjegullën e harresës, nuk rrin pa dale në pah, dhe ma e quditshmja asht se ruhet në mendjën e çdo shqiptari, si një testament I skalitun në tru. Edhe një kalama shqiptar me e pyet, të jep pergjigjen se - jemi pasardhësit e Pellazgëve. Kurse po t‟i bajsh të njejtën pyetje një “Prof. Dr. me dipllomë”, të përgjigjet, se ato janë pralla. Ndryshimi qendron se fëmija e ka të ngulitun në gen, kurse këtyne dijetarëve geni u asht fishk. Pra origjina e shqiptarve vjen nga Pellazgët duke kalue te Ilirët, pasardhësit e tyne, e në vazhdimësi deri te shqiptarët. Një ndër provar e fakte ma të sakta asht pushtimi romak i Ilirisë më 168 pr. Kr., dhe kristianizimi i ilirëve që ne shekujt e parë, që u trashëguen në shqiptarë, pa luejt vendit, po në ato troje ku banuen Pellazgët, pastaj Ilirë dhe në vazhdim Shqiptarët. Ne që jemi sot. Një ndër provat ma të forta e bindëse , e padiskutueshme, asht ruejtja e e gjuhës pellazgjike-ilire në shqipën tone. Disa shkencëtarë shqiptarë e të huej e kanë vërtetue këtë lidhje gjuhësore, kështu që gjuha mbetët si monumenti ma i madh iidentifikimit të kombit e popullit shqiptar, si ndër ma të vjetrit në Ballkan e nò kontinentin evropian. Invadimet e barbarëve sllavë nga shekulli VI-VII, sollën ndryshiume të mëdha me shkatërrimet që ato shkatuen, duke df diegeë e shembë kishat e krishtena, kryesisht në Dardani, ku ma vonë në shek. XI, erdhën sllavet- serbë, që ishin kthye në orthodoksë (shkje), e përçudi nga dy prifta shqiptarë, shejtnit Cirili e Metodi, prej Manastiri. Por historia e huej nuk do me na i njoftë si tonët. Kòshtu ndodh kur nuk e shkruejmë historinë na vetë, ose kur e shkruejme të gabueme, për inat të njenitjetrit. Një shpresë e madhe lindi me krijimn e principatave shqiptare në shek. XI deri XV, për të cilat u bane shka kryqezatat që kaluen për shqipni të cilat ishin : e Arbnit, Skurajve, Balshaj, Topijaj, Spata, Jonima, Spani, 5 PASHKO VASA, (1825-1892) Komeni, Kastrioti, Muzaka, etj. Por një rrezik i madh po i vinte vendit nga Perandoria Osmane, që kishte hedhë lakminë e saj drejt Evropës, dhe kështu ajo u shfaq në tokat shqiptare, duke u ndesh në beteja të rrebta kundër principatave shqiptare, të Gjin Bue Spatës, Gjergj Arianitit, Gjergj Balshëe, e së fundi Gjon Kastriotit, të cilin Sullan Mehmeti I e mundi dhe imori peng katër djemtë, ndër to Gjergjin e vigël, që do bahej një Gjergj i Madh, Skënderbeu. Si e qyshë dihet. Gjergj Kastrioti arriti të shkëputët prej Sulltan Muratit II, dhe të rimarrë principatën e t‟atit e u kthey ne Krujë, ku i hoqi flamujt turq e vendosi flamurin e tij të kuq me shgabën dykrenbare të zezë në mes, flamuri ynë kombëtar. 25 vjet jetoi Kryetrimi me 25 beteja të fitueme kundër fuqisë osmane. Me vdekjen e tij qëndresa shqiptare mori fund dhe Shqipnia u pushtue nga turqit, me hekur e zjarr dhe krime emasakra të shëmtueme që e mbajtën nën sudim katër shekuj. Shqiptarët nuk arritën të ngrihen kundra, veç sporadikisht e me krahina, pa sukses, e me shkatërrime të mëdha. Me terror dhe me privilegje një pjesë e popullisë u detyrue me u kthye myslimane. Pjesa tjetër mbajtën fenë kristiane 1600 vjeçare të të parëve. Kjo ndasi do të dilte e damshme për zhvillimet e metejshme të historisë së shqiptarve. Periudha e turkisë, siç thamë katër shekullore, i pllakosi Shqipninë dhe shqiptarë në erresinën ma të zezë t‟injorancës. U ndalue mësimi I gjuhë shqipe rreptësisht, deri me denime kapitale. U ndalue çdo kërkim e zbulim artkeologjik, që të mos dilta madhëshua e qytetërimeve të vjetra pellazgo-ilire, që të humbte e kaluemja e lavdishme e shqiptarve. Vendi mbeti i izoluem nga Evropa për ato katër shekuj. U ndalue çdo botim shqip, dhe gjithe librat që kishin arritë të botohen, nga Buzuku, Budi e Bogdani, ku u gjetën u dogjën. Me mija fëmije, si dhe vajza të reja e djem te ri, u morën dhe u shitën si skllavë në turki e vendet arabe.
Page 1 and 2: NE KUADRIN E JUBILEUT TE MADH TE 10
Page 3: NE KUADRIN E JUBILEUT TE MADH TE 10
Page 37: NE KUADRIN E JUBILEUT TE MADH TE 10

Mark Bregu - Tribuna Shqiptare

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?