Mark Bregu - Tribuna Shqiptare

NE KUADRIN E JUBILEUT TE MADH TE 100 VJETORIT TE SHPALLJES SE PAVARESISE
KOLABORACIONIZMI,
NË KUSHTET E QËNJES
SË VËNDIT TË
PUSHTUAR NGA
KËMB‟E HUAJ,
SI EDHE NË VAZHDIM,
KUR SHQIPËRIA U
QUAJT E ÇLIRUAR !
Mergim Korça
Vazhdim nga Nr. 59
Dhe sot, në vitin e njëmbëdhjetë
të shekullit tonë të XXI-të, dhe në vitin e XXI-të
që nga shkërmoqja e diktaturës komuniste,
shtrohet pyetja e sinqertë dhe aspak retorike :
Vallë do të vijë ndonjë herë dita që të vërtetat
historike të thuhen ashtu si kanë
qenë, që të gjitha dhe as pa zbukurime por edhe
as pa përçudnime ?
Pikërisht, nisur nga ky synim që i
kemi vënë vetes të analizojmë, vazhdojmë me
paraqitje faktesh, kurrë të zëna në gojë nga
studjuesit e periudhës së diktaturës
komuniste.
Kur Francesco Jacomoni u
propozon drejtuesve të shtetit italian që qeveria
Vërlaci, si e pambështetur nga shumica e popullit
shqiptar, duhej zëvëndësuar nga një qeveri e
drejtuar nga Mustafa Kruja, ministri i Punëve të
Jashtëme të Italisë Galeazzo Ciano, me datën 10
nëntor 1941 shkruante në Ditarin e tij Politik,
(botim i Rizzoli-t, tetor 1990 në faqen 556), “...
Ky një lëshim i mëtejshëm ndaj
ekstremistëve të nacionalizmës shqiptare.”
Sikur vetëm nisur nga ky vlerësim i ministrit të
Punëve të Jashtëme të Qeverisë Italisë Fashiste të
niseshim ku ai, në nënvetëdijen e tij jo që nuk e
quante sukses të pushtetit fashist marrjen e fuqisë
egzekutive në Shqipëri nga ana e Mustafa Merlika
Krujës me shokë, por përkundrazi e quan lëshim
ndaj ekstremistëve të nacionalizmës shqiptare, do
të ishte një argument si edhe provë e
pakundërshtueshme dhe skajshmërisht e
fuqishme për t‟iu kundërvënë propagandës
komuniste e cila atë kategori që Galeazzo Cianoja
i quante ekstremistë të nacionalizmës
shqiptare, ajo i quante kolaboracionistë të
fashizmit italian !(?) E të mbetej me kaq,
vetëm një çpifje sporadike e komunistëve
shqiptarë, do të ishte vërtet një e keqe, por në
fund të fundit jo edhe shum‟e rëndësishme. Por,
dhe gjithënjë ka një “por”, nga që përgjatë 47
viteve të diktaturës i u mëshua ditë mbas dite,
muaj mbas muaji, vit mbas viti si edhe
dhjetëvjeçar mbas dhjetëvjeçari cilësorëve
kolaboracion si edhe kolaboracionist nga
kënd-vështrimi skajshëm përkeqësues dhe vetëm
përkeqësues, ai koncept u rrënjos aq thellë sa që
sot e kësaj dite as nuk diskutohet më dhe ky cak
gjuhësor nënkuptohet vetëm me vetëm sipas
kuptimit të keq !
Vijmë tashti duke e ngushtuar
rrethin e arsyetimeve si edhe nxjerrjes së
përfundimeve logjike, prirur nga të arriturit në
një sintezë të tyre, qëmtuar këta hap mbas hapi.
Mbasi u trajtua më lart qëndrimi i P.K.Sh. të
udhëhequr nga Enver Hoxha, lidhur me
qëndrimin e mbajtur sa i takon aneksimit të
Kosovës dhe futjes së saj në kuadrin e Federatës
Jugosllave, vazhdojmë edhe me një fakt të
dokumentuar dhe që hedh dritë në aspekt më të
gjerë rreth qëndrimit të Shtetit Shqiptar në
marrëdhënjet e tija me Jugosllavinë e Titos. Me
15 Dhjetor të vitit1947 në mbledhjen e Byrosë
Politike të K.Q.P.K.Sh., në pranín‟e të dërguarit
të Mareshallit Tito, Sava Zllatiç-it, Enver Hoxha
deklaron, (proçes-verbali i asaj mbledhje ruhet në
Arkivin e Shtetit - shënim M.K.) :” ... Tani që e
likuiduam këtë pengesë, (Nako Spirun -
shënim M.K.), duhet t‟a fitojmë kohën e
humbur e të bëjmë sa më shpejtë bashkimin
DE FACTO të Shqipërisë me Jugosllavinë në
të gjitha fushat, (parti, ekonomi, ushtri, etj.),
se Shqipëria nuk mund të qëndrojë si shtet i
pavarur dhe aq më pak të ndërtojë
Socializmin, PA U BASHKUAR ME
JUGOSLLAVINË ...” ! Me këtë rast nuk
mundemi t‟u shmangemi dy pohimeve madhore
lidhur me si e kanë përkufizuar
KOMUNIZMIN dy personalitete të njohur në
fushë ndërkombëtare dhe lexuesit e këtyre
radhëve të nxjerrin vetë përfundimet e ndërsjella
lidhur me si e shikonte Mareshalli Tito
komunizmin dhe si e shikonte Enver Hoxha, nga
këndvështimi i tij, po këtë ideologji :
Mao Tse Tung-u : “
KOMUNIZMI NUK ËSHTË DASHURI.
KOMUNIZMI ËSHTË NJË PRESË PËR
TË SHTYPUR ARMIKUN !”
(Titoja dërgoi emisarët e tij q‟e
formuan P.K.Sh., mbollën ideologjin‟e zhdukjes
së klasës intelektuale atdhedashëse e skajëshme, e
me gjithë ta edhe të klerikëve drejtues për t‟a
ç‟armatosë Shqipërinë nga ata që VDEKJA PËR
ATDHE u dukej BASH SIKUR ME LE !)
John Kennedy : “ MENDIMI
QË PRIN KOMUNISTËT ËSHTË IDEJA
SE E IMJA ËSHT‟E IMJA, E JOTJA
ËSHT‟E JONA” !
(Enver Hoxha, shëmbulli tipik i
egoistit të skajshëm, e donte Shqipërinë, por e
27
donte siç e bëri ... pronë krejtësisht të tijën, pronë
personale. Si u tha fshatarëve librazhdaz në
shtëpin‟e tij : “... shkeleni me këmbë këtë
sixhade ... e dini e kujt ka qenë ? E Shefqet
Vërlacit !).
Stalini, ? xy ? , Molotovi e Enveri : bashkëpunim
vllzëror e kolaboracionizëm për krime e terror..
E lemë më një anë tashti çështjen
e marrëdhënjeve Shqipëri – Jugosllavi, trajtuar
më lart me referenca dokumentash arkivale
lidhur me qëndrimet e Enver Hoxhës si ndaj
problemit të Kosovës, por edhe më gjerë, lidhur
me vetë Shqipërinë, dhe vazhdojmë me një
dokument, por dokument i cili t‟a shtrydhësh
kullon gjak intelektualësh shqiptarë ! E ky
dokument është letra e diktatorit të kuq shqiptar,
drejtuar Atit të tij ideologjik Josif Visarionoviç
Stalinit më 21 Shkurt të vitit 1951, (mbasi ishin
arrestuar pa urdhër prokurorie dhe pushkatuar,
pa pretencë prokurori e as vendim trupi gjykues,
22 intelektualë shqiptarë, për një ngarkesë
dinamiti hedhur në oborrin e Ambasadës
Sovjetike në Tiranë, si pasoj‟e së cilës veç disa
xhama të ndërtesës qenë thyer), në emër të
Pleniumit të K.Q. të P.P.Shqipërisë : “...
Atentati i poshtër që armiku i egër i popullit
tonë dhe i B.Sovjetik na bëri kundër Legatës
Sovjetike në Tiranë në datën 19-02-1951 në
orën 19:47, duke hedhur dinamit në oborrin e
Legatës, na ka goditur mu në zemër të
Partisë dhe të popullit tonë. Ky akt politik
terrorist u drejtua ndaj çka është më i dashur,
më i shtrënjtë dhe më i shënjtë i popullit tonë
, Bashimit Sovjetik, që është gjithçka për ne
e që pa atë nuk kishte dhe nuk mund të ketë
jetë për popullin dhe për Partinë tonë.
Shoku Stalin, ne nuk kemi qenë vigjilentë sa
duhet. Ne shoku Stalin, ju betohemi juve dhe
Partisë Bolshevike të lavdishme se do t‟ia
lajmë Partisë dhe popullit tonë këtë gjë kaq
të rëndë që u shkaktua nga mungesa e
vigjilencës sonë. Ky akt i poshtër i armikut
na ka egërsuar pa masë ndaj tradhëtarëve
fashistë të Beogradit, të Athinës, të Romës
dhe reaksjonit të brëndshëm, vegël e tyre.
Shoku Stalin, Partia jonë do të jetë e
pamëshirëshme kundër armiqve të
Bashkimit Sovjetik ! Dhe ç‟e bën akoma më të
trishtë deklaratën e Enver Hoxhës drejtuar
Stalinit, është pohimi i tij Molotovit, ministrit të
Jashtëm Sovjetik : “... ne me këtë rast i arrestuam
150 vetë, duke i pushkatuar 22 prej tyre por në