Mark Bregu - Tribuna Shqiptare

More documents

Recommendations

Info

NE KUADRIN E JUBILEUT TE MADH TE 100 VJETORIT TE SHPALLJES SE PAVARESISE peshkopit të Paramthisë, Neofitit, i cili në vitin 1908 i kërkonte qeverisë greke të bënte presion pranë Portës së Lartë për të hapur shkolla greke në Çamëri për vajzat. Pse pikërisht për vajzat? Sepse sqaron Neofiti : Këto vajza shqiptare, nesër duhet të bëhen nëna greke. Në këtë kuptim, hapja e shkollave greke në trevat me popullsi shqiptare, një proçes i gjatë ky i filluar që në shekujt e sundimit osman, u konsiderua nga Athina zyrtare një nga argumentet kryesorë, mbi të cilat ajo ka mbështetur pretendimet e veta territoriale në Shqipërinë e Jugut, siç bëri psh në Konferencën e Paqes në vitin 1919. Sepse, sipas konceptit të saj shovinist, ku ka kishë e shkollë greke, ai është vënd grek. Kështu predikonin eruditët grekë që erdhën pas pavarësisë e që morën frenat e shtetit sepse "kishin një përgatitje paraprake perëndimore!.." Kurse ne mohësat, thamë Jooo! Asnje emigrant shqiptare, nuk do te pranojme, sado qe te kete pergaditje dhe kulture perendimore... Ne i bëjmë të gjtha …ME FORCAT TONA...! Pra, e kundërta ndodhi me shqiptarët qysh mbas shpalljes së pavarësisë më 28 Nëntor 1912 e deri në ditët e sotme të tranzicionit të stërzgjatur postkomunist. Të gjithë ata që dhanë kontributin masksimal për sovranitetin e Shqipërisë (e që shumica dërrmuese ishin në dhè të huaj ose që mbetën përsëri në një robëri të dyfishtë) u masakruan dhe u keqtrajtuan nga ata që padrejtësisht ishin e janë sot e gjithë ditën në krye të pushtetit shtetëror. Vetëm lëvizja irredentiste në Shqipëri, Kosovë e troje të tjera etnike shqiptare mund ta çojnë përpara çështjen shqiptare për homogjenizimin e kombit shqiptar në hapësirat ku jetojnë sot shqiptarët : Në Shqipërinë Londoneze të vitit 1913, në Shqipërine Lindore (Maqedoninë Shqiptare), në Kosovën Lindore (Preshevë, Bujanovc e Metvegje), krahinat shqiptare në Mal të Zi si dhe Çamëria... ===================== 100 vjetori i Pavarësisë le të vlejë për rishkrimin e drejtë të historisë shqiptare, ku të përfshihen ngjarjet dhe figurat patriotike, civile e ushtarake, që dhanë kontributin e tyne qyshë nga Rilindja e deri në shpalljen e Pavarësisë, duke përfshi periudhën e Mbretnisë, diktaturës e deri në ditët tona. që u mohuen dhe anashkaluen. Kjo nga puan e dobët e Akademia e Shkencave, e cila, me mosperfillje ndaj së vërtetë, krijoj një histori të rreme që ka helmue e po helmon rininë shqiptare, për fallsifikimet që janë krye e në mirëbesim të autoritetit që mban emni i Akademisë bashkë me institutin e historis e historianët e saj. U takon këtyne të bajnë kthesë, n‟paçin pak ndegjegje shqiptare. Fritz RADOVANI GJERGJ KASTRIOTI DHE SHQIPNIA JANË NJË ! Me rastin e 17 Janarit 1468 – 2012 GJERGJ KASTRIOTI (Veper e skulptorit O.Paskali) Gjergj Kastrioti – Skenderbeu (1405 – 1468) asht Shqiptari ma i Madh që detyroi Botën me pranue se ka Shqipni dhe se ka edhe Shqiptarë! Anatole France shkruen per Té: “Lavdia asht një luks tepër i kushtueshëm!”. (Fan S.Noli, “Gjergj Kastrioti”). Edhe pse me 17 janar 1468 Gjergj Kastrioti mbylli sytë, Shpirti i Tij vazhdoi me jetue në trojet tona, aty ku dhuna dhe terrori për me zhdukë Fenë Katolike dhe ndjesitë Atdhetare Shqiptare kjene të pashembullta në tokat e pushtueme nga turqit. Për Gjergj Kastriotin u banë shumë studime dhe janë shkrue mjaft libra. Unë nuk do të shkruej këtu bibliografinë e plotë të tyne, por do t‟i jap lexuesit vetëm një rreshtim të disa viteve kur fillon dhe si vazhdon shkrimi i mendimeve të tyne per Heroin tonë Kombtar, tue iu referue studjuesit Fan S.Noli për Gjergj Kastriotin (New York 1947). Nё vitin 1480, Dhimiter Frângu, bashkluftar i Kastriotit, asht i pari qё ka lanё tё shkrueme nё latinisht jeten dhe trimnitё e Princit Shqiptarёve, Gjergj Kastriotit. 1577, Jovius, Peshkopi i Noçerёs, në librin “Elogia...” që do të thotë “Lavdërime”, ku shkruen për Gjergj Kastriotin. Koleksionist i madh, në galerinë e portreteve te njerëzve të mëdhej ai kishte edhe portrtein origjinal të Skënderbeut, të cilin ia pat dhurue Dukës së Toskanës, Kozimo de Medici, që ruhet në Galeria degli Uffizi në Firenze, Itali. Jovio kishte shkrue e botue më 1531, 1541... librin “Komentan” (Commentari), mbi Gjergj Kastriotin, sipas veprës së Dhimitër Frangut, që kishte perkthye nga latinishtja. 1582. Zurita, në librin “Analet e Aragonës”, ku permendet traktati i Kastriotit me 18 Alfonsin e V të Aragonës dhe të Napolit, në vitin 1451. 1564. Sansovinoja, historian i Venedikut, që popullarizoi Historinë e Barletit. 1576. Lavardini, aristokrat nga Vandomi i Francës, perkthyes i Barletit, që i jep për herë të parë Gjergj Kastriotit titullin Mbret. Merr hollёsi nga Franku. Një përkthim i tij anglisht nga Gentieman u botue në 1596 në Londer, Angli. 1601. Summonteja, në “Historia e Napolit” shkruen thanjet e Pantanoja, Piu II dhe Zurita. Kritikon Barletin për pasaktesitë e tija në lidhje me luftimet e Napolit. 1603. Knolles (Noulësi), në librin “Historia e Turqëve” përmendë Barletin. 1605. Mariana, në “Historia e Spanjës” përmendë betejat e Gjergj Kastriotit. 1644 – 1677. Rinaldi, vazhdues i kardinalit Baronius, përshkruen shkurtime dhe pjesë burimesh arkivore nga dokumentacionet e Papëve. Vepra e tij asht me vlerё. 1680. Spondanoja, kalvanist francez, i cili përdorë “Analet Kishtare” si fakte. Asht i pari historian kritik i historisë së Kastriotit. 1709. Dyponcet (Dyponseja), Kritik i historisë, që vlerëson Barletin. 1730 – 1733. Muratori, dijetar italian, botoi analistët Simonetta, Kribeli, Sanudo, Kanensius, që i referohen Kastriotit rastësisht. 1742. Biemmi, studjues i Tivarasit, dhe i të gjithë bashkohësëve të vet. 1754. Voltaire, i kushtoi një kapitull Gjergj Kastriotit, në librin e tij “Essai sur les Moeurs des Nations” (Sprovë mbi zakonet e Kombeve), ku shënon dy faktorët bazë të fitoreve të Kastriotit: Shqiptarët vetë, si rracë luftarake dhe karakteri malor i Shqipnisë. Perfundimi i tij asht ky: “Po të kishin kenë perandorët grekë si Gjergj Kastrioti, Perandoria e Lindjes do të kishte shpëtue”. 1756. Gjeneral Wolfe, (Uolf), mendimi i tij prej eksperti ushtarak asht ky: “Gjergj Kastrioti shkelqen mjedis gjithë gjenaralëve të vjetër dhe të rijë, në udhëheqjen e një ushtrije të vogël mbrojtëse.” 1815. Sismondi, asht i pari që tregon për qeleshen dhe shpaten që i dhuroi Papa. 1817. Farlati, dijetar jezuit, që bashkpunoi me Riçeputin në Padova t‟ Italisë, kur mblodhën treqind vëllime dorshkrim të historisë së Kishës Ilire. Asht historian eklektik dhe kritik i moderuem. Asht i pari dhe i fundit që ka shkrue Historinë e Kastriotit të pamë nga pikpamja kishtare, por vëllimi i shtatë monumental i tij asht sfondi fetar i Shqipnisë Katolike Romane në kohen e Gjergj Kastriotit. 1827. Hammer, historian i vetem që citon burimet turke, persiane dhe arabe. 1848. Grigoreviç, profesor rus, i cili permendë i pari nga burimet sllave se Gjergji ishte mbi 20 vjeç kur e mori sulltan Murati II peng. 1850. Z.I.Gentleman, përkthyes i librit “Skenderbeu i Murit” (Moore) të Historisë së Lavardinit, historia ma e gjatë e shkrueme anglisht. 1853 – 1856. Romanin, kritik i pabesisë së Venedikut kundrejt Gjergj Kastriotit.
NE KUADRIN E JUBILEUT TE MADH TE 100 VJETORIT TE SHPALLJES SE PAVARESISE 1863. Longfellow, Nenry W., poet amerikan, shkruen poezi per Gj. Kastriotin. 1866. Fallmerayer, asht i pari kritik që ka zbulue vitin e saktë të vdekjes sё Gjergj Kastriotit, 1468. Perkrahes i fortё i shkrimeve historike tё Barletit. 1866. Trinchera, asht i pari që botoi nё “Codice Aragenese” disa letra me vlerё të madhe tё Gjergj Kastriotit me Mbretin Ferdinand të Napolit nga arkivat. 1876 – 1918. Jireçeku, asht përforcues i mendimit se Gjergji asht rritë në malet e vendlindjes shqiptare dhe jo në pallatin e sulltanit Murati II. 1881. Petroviç, boton kuq e zi bibliografitë per Gjergj Kastriotin. 1885. Kayser, zbuloi se Papa Nikolla V e quejti në kohen e tij Gjergj Kastriotin “Luftar i Krishtit” gati dhjetë vjet para Kalikstit III, që e shkruen këte në letren e njohun të tij, me 11 shtator 1457, dokumenta të vetme tё arkivave të Vatikanit. 1886. Tajani, dijetar italo – shqiptar, asht i pari që shkruen për perkrenaren dhe shpaten e Gjergj Kastriotit në Muzeun e Vienës. 1886 – 1891. Pastori, asht studjues i arkivave të Vatikanit, ku zbulon letra dhe disa mendime të dokumentueme per Kastriotin dhe fitoret e Tij. 1887 – 1918. Talloczy, zbulues dhe perforcues dokumentacioni per Kastriotin. 1892. Fermenxhini, zbuloi se mbiemni Kastrioti asht i fshatit me atë emen. 1896 – 1910. Konica Faik, boton disa artikuj frengjisht per Gjergj Kastriotin. 1914 – 1924. Sufflay, Milan von, profesor kroat, i vramë per kontributin e madh që ka dhanë në të gjitha fushat e Historisë së Shqipnisë. Ka pasqyrue sakt jeten qytetare tё Shqipnisё në librin e njohun të Tij: “Burgen und Städte” (Kështjella dhe qytete). 1921 – 1947. Fan S.Noli, “Gjergj Kastrioti – Skenderbeu 1405 – 1468”... Një nder kryeveprat e Tij per Historinë e Shqipnisë. 1923. Korça, studim që parashtroi autori per mbrojtje doktorate. 1925 – 1929. Giese, dijetar gjerman, gjenё i pari dokumenta turke per ekspeditat e Muratit II dhe tё Mehmetit II kunder Shqiptarёve. Asht me mendimin e Barletit. 1925 – 1931. Babingeri, dijetar gjerman që tregon mbishkrime të kështjellës së qytetit të Elbasanit, nga Mehmeti II nё vitin 1466, ku perforcon Barletin e Tivarasin. 1937. Gegaj, At Athanas, dijetar shqiptar, që i paraqiti Universitetit të Louvain një disertacion në gjuhen frengjishte, me titull “Shqipnia dhe invadimi turk në shekullin e pesëmbëdhjetë”, i botuem nga ai universitet në vitin 1937. Fan S.Noli shkruen per këtë libër këto fjalë: “Është tregimi më i plotë i heroit që mund të jetë botuar ndonjëherë në çdo gjuhë, plot me informata dhe me materiale të paraqitur mirë.” *** Gjergj Kastrioti asht kenë dhe do t‟ jetë Heroi i Përjetshëm i të gjithë Shqiptarëve, kudo kjofshin Ata! Aq madhshtore asht Epoka e luftave dhe e fitoreve të Tij kundër turqëve, sa asnjë Trim legjendar në Botë nuk asht i përjetsuem në aq shumë shtete të Botës me monumente lavdije sa Shqiptari i Madh i Arbënisë sonё Gjergj Kastrioti – Skenderbeu! Përkrenaria, Parzmoria dhe Shpata e Tij vazhdojnë me shkelqye në të gjitha Enciklopeditë e Botës, në të gjitha Ata Shtete ku nderohet Flamuri Kombtar, ashtu si në çdo votër Shqiptare, kudo kjoftë, që në krye të vendit ka Gjergjin dhe Shqipen Dykrenare të Kastriotit, mbi shtrojen e gjakosun ndër shekuj per Liri. “Ata” që sot kërkojnë me përlye Figurën e Gjergj Kastritot për motive fetare, lè të vazhdojnë me ecë të zbathun në ranë mbas deves...ashtu siç ecen tradhëtarët e shekullit XX ndër asfaltët e Tiranёs sё zharitun si pasues tё denjё tё Haxhi Qamilit, ku edhe u terhoqen zvarrë nga vetë Shqiptarët. Historia do të përsëritet prap për të gjithë “ata” që ecin në gjurmët e tradhëtarëve të Atdheut! E sot nuk janë aq pak sa kujtojmë..! GJUHA SHQIPE, GJUHA E SHQIPTARVE Paul Tedeschini Lexova artikullin e Mehmet Krajes: “Shizma kosovare e gjuhes“ e botuem ne gazeten TEMA. Kush e ka jetue dhe e kujton kohen e diktatures komuniste te Enver Hoxhes ne Shqipni e din mire se çdo e drejte e njeriut asht dhunue. Per gjyse shekullit, qe nga viti 1944, viti i “ çlirimit “, i asht imponue gjithe popullit shqiptar ne Shqipni politika e Enver Hoxhes dhe e grupit te tij, tue mos lejue asnji parti tjeter politike. Qe nga viti 1945, viti i “ çlirimit “, i asht imponue gjithe popullit shqiptar ne Shqipni pushteti i Enver Hoxhes dhe i grupit te tij tue eleminue çdo forme tjeter te pjesemarrjes ne Pushtet. Qe nga viti 1944, viti i “ çlirimit “ iu hoq shqiptarve ne Shqipni e drejta e levizjes mbrenda vendit e 19 aqe ma teper jasht vendit. Qe nga viti 1967 i asht imponue popullit shqiptar ne Shqipni ateizmi dhe i asht hjeke njeriut e drejte e ndergjegjes. Qe nga viti 1944, ” çlirimi i vendit “, gradualisht u çpronesuen njerzit dhe i asht hjeke njeriut edhe e drejta e prones deri ne piken qe as fshatarit nuk i lejohej te mbante bagti apo pula. Arrijtme deri ne ate pike sa s‟kishim as çka me hanger. Dhunimet perfshine edhe fushen e kultures. Qe nga viti 1972 i asht imponue si gjuhe zyrtare te gjithe popullit shqiptar, mbrende dhe jashte Atedheut, dialekti jugor i Enver Hoxhes. Sot mbas 15 vjetesh edhe na kena fillue me i harrue keto gjana e aqe ma teper te rijt e sotem qe keto gjana, qe po tham, u duken qesharake dhe te pabesueshme. Por keto gjana kan ndodhe me te vertete, ma besoni!!!! Rifitimi i te gjithe ketyne te drejtave dhe ndergjegjesimi don kohe. I ashtuquejtuni “Pluralizem” , edhe pse jo i mirefillte, asht nji hap i madh perpara per vendin tone, edhe pse partite e formueme nuk jane gja tjeter veçse pjelle e “Nenes Parti”. Me kohe, me dashje a padashje, edhe keto parti, siç thuhej ne ate kohe, do te bahen “revizioniste” dhe njeriut dalangadale do ti kethehen te drejtat simbas principeve te demokracise europiane. Edhe vete njerzit e ndrydhun nga diktatura dalngadale do te ndergjegjesohen per kete demokraci. Nuk ka force ma ne bote, qe ta rikethejne sistemin falimentar socialist dhe diktaturen komuniste, aqe ma pak te tipit Enver Hoxhes. As vete bijt e Enverit dhe te bashkepuntorve te tij ( shumica jo kot “ anmiq te Popullit dhe te Partise “ ) nuk kishin me pranue ma kethimin mbrapa. Sot lejohen parti te ndryshme, lejohet pjesmarrja e perfaqesuesve te partive te ndryshme ne Pushtet, lejohet nga qeveria shqiptare levizja e lire e njerzve mbrende dhe jasht vendit, lejohet prona private, po kethehen ( demek ) pronat, lejohet aktiviteti privat, nuk ndalohet ma mbajtja e pulave, nuk denohet ma si krim besimi fetar, por lejohet lirisht, jane rihape kultet fetar, lejohet me ndigjue radio te hueja dhe me pa televizione te hueja, sot ke te drejte te vallzojsh si te duesh bile jane hape diskoteka, lejohet me diskutue lirisht per politiken pa pase frige se te fut kush ne burg, lejohet me u veshe simbas modes, sot ne proceset gjyqesore ke prep te drejte te keshe avokat mbrojtes, sot ke te drejte te mbajsh valute te huej dhe ta thesh valuten lirisht, sot ke te drejte ta pengojsh tjetrin me tu perzi ne punet e tueja personale e shume e shume gjana te tjera, qe ne kohen e diktatures komuniste ndaloheshin. Mbasi sot asht ba demokratizimi i jetes dhe heqja e dhunimit ne te gjitha fushat, pse mos te hiqet edhe dhunimi, qe iu ba gjuhes, dhe te lejohet populli te flase dhe te shkruej gjuhen e vet lirisht? Dhunimi i gjuhes i vitit 1972 ka qene nji hap mbrapa ne fushen gjuhesore dhe nuk ka qene gja tjeter veçse nji dhunim, qe as ky nuk ka se si ti rrezistoje kohes si nji proces i pashmangeshem demokratizimi edhe ne kete fushe. Ndalimi me ligje i perdorimit te gegnishtes ishte nji krim jo vetem ndaj perqindjes ma te madhe te popullit shqiptar, por ka qene nji krim edhe ndaj autorve shqiptar ma me vlere, tue fillue qe nga autort e dokumentave te para te gjuhes shqipe e deri tek autort e fundit te kryeveprave me fame botnore te letersise shqipe te persekutuem permateper
Page 1 and 2: NE KUADRIN E JUBILEUT TE MADH TE 10
Page 17: NE KUADRIN E JUBILEUT TE MADH TE 10
Page 37: NE KUADRIN E JUBILEUT TE MADH TE 10

Mark Bregu - Tribuna Shqiptare

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?