ARALIK KIZI Fikir, Edebiyat, Sanat Dergisi 2. Sayı

BÜLTEN BAŞLIĞI
SAYI
: 2 TEMMUZ 2018
ARALIK KIZI DERGİSİ— SAYI 2—TEMMUZ 2018
Bülten Tarihi
Fikir, Edebiyat ve Sanat Dergisi

ARALIK KIZI DERGİSİ— SAYI 2—TEMMUZ 2018
“Biz sesimizin önemini susturulduğumuzda
anladık”
Malala Yousafzai
Resmi veya grafiği açıklayan
alt yazı.
2

ARALIK KIZI DERGİSİ— SAYI 2—TEMMUZ 2018
ARALIK KIZI DERGİSİ
TEMMUZ 2018 SAYI:2
GENEL YAYIN YÖNETMENİ & EDİTÖR & GRAFİK TASARIM
KADER YEŞİLBAŞ
YAZARLARIMIZ
SEMİHA ÖZGÜR SEZER
RABİA ÖZÇAKAR
BERFİN MUTLU
ZEYNEP YILMAZ
ELANUR KARADAĞ
RÜMEYSA KOÇ
ZELİHA KARAKUŞ
DENİZ SAĞLAM
ÇİZERLERİMİZ
NİSA BAŞAK
BİLGE KÜTÜKOĞLU
AYŞENUR TEKİN (Kapak çizim)
İLETİŞİM
E-MAİL : aralikkizidergi@hotmail.com
yesilbaskader@hotmail.com
3

ARALIK KIZI DERGİSİ— SAYI 2—TEMMUZ 2018
4

ARALIK KIZI DERGİSİ— SAYI 2—TEMMUZ 2018
Yeniden merhaba,
Yeniden merhabalarımın artması dileğiyle kollarımı sıvıyorum.
Kalemimden ne dökülürse nasibinize artık.
Bu sayfada; kendi duygularımdan ziyade, sayfaları karıştırırken
rast geleceğiniz o güzel isimler adına konuşmuş olacağım.
Becerilerini fark eden, çaba sarf eden ve en önemlisi hayalleri olan
insanlarla aynı yoldayım. Yolum belli zaten ama ben sizlere yol
arkadaşlarımdan da bahsetmek istiyorum.
Kaderin cilvesiyle bir fırça misali karakteri şekillenmiş, tıpkı benim
gibi içi içine sığmamış yol arkadaşlarımdan!
Bizler hayat silsilesinde bir şeylerin savaşını verirken aynı
zamanda elimize tutturduğumuz kalem ile iç dünyamızdan sıyrılıp
sizlere ilham olmaya geldik. Acıyı hazmedip sevgiyle yaklaşmaya
geldik. Kadının gücünü, aşkını, zekasını, yaradılışını anlatmaya,
konuşmaya geldik. Dünya’da dönen tüm o oyunlara, kadınlara
hazırlanmış tuzaklara rağmen biz buradayız demeye geldik.
Canileri kınamaya, mazlumları yanımıza almaya geldik.
Sizler de bu özel yuvamıza hoş geldiniz, iyi ki geldiniz.
Küçük adımlarla başladığımız bu yolda büyük büyük ilerlemeyi,
büyümeyi istiyoruz sevgili okur.
Henüz oluşmakta olan bir çekirdek kadroyla; büyümeyi, her
anlamda büyümeyi istiyoruz.
Yalnız olmadığım gibi, yalnız olmanızı da istemiyoruz sevgili okur.
Her şey bir yana sevdim ben bu lafı, SEVGİLİ OKUR :)
Sevgiyle okuyun, sağlıcakla kalın...
5

ARALIK KIZI DERGİSİ— SAYI 2—TEMMUZ 2018
İŞARET DİLİ FARKINDALIĞI
Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) 2010 Sağlık
Araştırması’na göre, Türkiye’de yaklaşık 3 milyon
insanda işitme engeli olduğunu biliyor muydunuz?
Artık biliyorsunuz…
O yüzden siz susun;
Elleriniz konuşsun, herkes duysun!
6

ARALIK KIZI DERGİSİ— SAYI 2—TEMMUZ 2018
Söz : Albert Camus
Görsel: MELİKE ÇATAK
(İşaret Dili Eğitmeni)
7

ARALIK KIZI DERGİSİ— SAYI 2—TEMMUZ 2018
YALNIZ-
SIN
Unuttum bana kalanı.
Ve unutur her şeyi insan, en çok da yarım
bırakılanı..
Sen güneşli bir günde çakılsız bir yol
arıyorsun.
Sana, kalanı unutmak kolay geliyor.
Bilmiyorsun. Büyümüyorsun..
Kalbim mi ağır? Hayır.
Kalbin ağır.
Taşımak istemiyorsun.
Ekilince başaklar ve uçtuğu zaman son kuş
bir çatıdan bir çatıya..
Ellerinden tutacak kimsesizliğin.
8

ARALIK KIZI DERGİSİ— SAYI 2—TEMMUZ 2018
Yalnız mıyım? Hayır.
Yalnızsın.
Işıklarını kapatıyorsun.
O tarlaları tarumar edip, son kuşu öldürmek istiyorsun.
Ellerinden tutacak kimsesizliğin.
Korkmuyorsun.
Sarılmıyor, ağlamıyorsun..
Şimdi sana bir şarkı mırıldansam, savaş açacaksın sesime.
Gel benimle, gidelim desem yollara kızacaksın,
Mesafeyi kısaltacaksın..
Sen o kuşu kendi sapanınla vurup,
O güzel eylül akşamını hiçe sayacaksın.
Ve hala, bilmiyorsun, büyümüyorsun.
Sarılmıyor, ağlamıyorsun.
BERFİN MUTLU
9

ARALIK KIZI DERGİSİ— SAYI 2—TEMMUZ 2018
EY MAVİ GÖKYÜZÜ
ZELİHA KARAKUŞ
10

Nedir benim bu çilem
ARALIK KIZI DERGİSİ— SAYI 2—TEMMUZ 2018
Vicdansız olan sen misin ki?
Ne istersin benden.
Hayat bana ne verdi ki almak istersin.
Beklesen ya, değerini bilsem.
Ne yaptın diye sorarsan cevap veremem,
Sus pus olurum.
Belki sonra, çok daha sonra.
Bir ara, yerimi söylerim.
Gelip alır mısın ki beni?
Orada bulur musun?
Anladım gitme vaktim geldi.
Belki sonra tekrar görüşürüz.
Ecel kapıda,
Benim gözler ise havada,
Buluşuruz elbet Ey mavi gökyüzü.
Savruluyorum rüzgarın etkisiyle
Emin miyim ki gittiğimden
Sizce nereye, nereye gidiyorum.
Bilmiyorum.
Sadece savruluyorum.
Beklesen ya vedalaşsam.
Arkamdakilere bir selam çaksam.
Neyse sana sözüm geçmez.
Günahlarımın bedelini ödemeye gideyim.
Günahın nedir ki, göremem elbet.
Sorarım ya sabret,
Yalnızca biraz durup gökyüzüne bakayım.
İstanbul’u da yanıma alayım.
Korksun herkes benden.
Sen de kork Ey Mavi Gökyüzü.
11

ARALIK KIZI DERGİSİ— SAYI 2—TEMMUZ 2018
İYİ– KÖTÜ
SEMİHA ÖZGÜR SEZER
( UZ. AİLE TERAPİSTİ– YAZAR )
Dünyamız insanları, belki de tarihin hiçbir döneminde olmadığı kadar
huzur ve barışı aramakta…
İlerledikçe geriliyoruz..
Büyüdükçe küçülüyoruz..
Genlerine sürtüşme eğilimi sindirilmiş olan insan, teknolojinin de
küçülttüğü dünyamızda ‘arayış’ ve ‘bunalım’ yönüyle ön plana
çıkmakta..
Dünyayı sarsan savaşlar, ülkelerin kendi içindeki çatışmaları, anarşi,
terör eylemleri, şiddet içeren etkinlikler ile dolu bir sosyal yaşam..Ölen
masum insanlar, sönen binlerce ocak..
Kimsesiz çaresiz nice çocuklar..Teröre kurban giden kadınlar,yaşlılar..
Gündemimizi işgal eden ekolojik dengenin bozulması, yoksulluk, açlık,
kıtlık..
12

ARALIK KIZI DERGİSİ— SAYI 2—TEMMUZ 2018
Hepsini bir başlıkta toplarsak, kültürel ve kimlik kutuplaşmalarına ilişkin
sorunları sırtlayan bir hayatı yaşıyoruz..
Türklüğümüzle gurur duyarak, ‘Osman gaziden Atatürk'ümüze kadar övüne
övüne büyüdüğümüz biz insanlara o kadar kızıyorum ki..
Neden derseniz, bugünü için övünülecek bir tarih yazamıyorken, sürekli
konuşuyoruz, ‘biz şöyleyiz, böyleyiz’ deyip tarihteki kahramanlıklarımıza
sığınmaktan başka hiçbir şey yapmıyoruz.. Övünüyorsun da sen nasıl bir
tarih bırakıyorsun..
Ne olur artık tarihimizle övünmeyi bırakıpta, tarihimizi de bugünden
utandırmayalım.
Eğer gururunu taşıdığın tarihini lafta değil de icraatta ve kimliğinde devam
ettirebiliyorsan ve halen aynı değer ve kutsiyeti barındırabiliyorsan
konuşacaksın. Bu ne pişkinlik… Elbette ki ‘kötü’ kavramı yaşamın
zorunluluğudur. Kötü olmasa ‘ iyi ‘ diye bir kavramda oluşmazdı.
Zira yeryüzünde ilk insandan bu ana dek, doğruluk ve iyiliğin erdeminin
yerleşmesi uğraşısını veren insanların yanında, diğer insanların gerek mal
gerekse yaşama hakkına tecavüz eden, hilekarlığa başvuran, yeryüzündeki
hayatı kendi hırs ve menfaatleri doğrultusunda şekillendirme gafletinde
olan nice insanlarda hep var olmuştur ve var olacaktır.
Olmaması düşünülebilir mi? Hayat bir tahterevalli sistemiyle işliyor. Bir
taraf doğrulurken bir taraf aşağıdadır. Her şahsın duruşu, yaşadıkları,
kaderi, fikir ölçülerini belirlerken bu fikirlerde onun yaşam alanındaki
işlevlerini oluşturuyor.. Hırsız çetesi içinde büyüyen çocuğun onu meslek
olarak şartlanması, daha geçmişe inersek çetenin bireylerinin çaresizlik,
isyan umutsuzluk, eğitimsizlik, sevgisizlik ile bu işe başlamalarıyla
orantılayabiliriz.
Görülen o ki; hayatın her dönemi, nefes aldığımız süreç mecazi tanım ile
merdivenin her basamağı, bir puzzle.. Eksiklik ‘kötü’yü artılar ‘iyi’lerin
oluşumunu sağlıyor.
Tabi ki bu benim tanımım. Patenti bana ait. Neden sahiplendiğime gelince
herkesin ‘iyi’ ile ‘kötü’ kavramını tanımlamak kişiden kişiye değişecektir.
Bana göre yanlış olan ona göre doğru olabilir. Ya da aksi.
13

ARALIK KIZI DERGİSİ— SAYI 2—TEMMUZ 2018
Ahlak felsefesine indiğimizde, öğretilerin ‘iyi’yi tanımlaması değişiktir. İyi;
mutluluk olur, haz olur, ödevi (sorumluluğunu) yerine getirme olur, sevgi, doğruluk
vs. olur. Farklı görüşlerin birleştikleri tek ortak noktası vardır, hepsi de iyi ve
kötünün ne olduğuna inanırlar.
‘Doğruluğuna eminim’ cümlesini çok kez kullanmışızdır.
Bir düşünüşün içeriği, dayandığı düzen çağlara, uluslara göre değişiyor. Ulusların,
çağların çeşitliliğine karşılık, ahlak kuralları da ulustan ulusa, çağdan çağa değişir
çeşitli olur. Çevrenin büyüklüğünün değişmesiyle de ahlak görüşleri değişir.
Bu konuda Darwin’in verdiği tipik bir örneği sizinle paylaşmak istiyorum. Darwin,
ilkel (ilksel) bir Afrikalının, komşu bir kabiledeki büyücülükten intikam almak için
kaçırdığı bir fırsattan ,duyduğu vicdan azabını anlatır. Bir misyoner, adam
öldürmenin çok ağır bir günah olduğunu kendisine anlatır, öyle ki sonunda ilkel
adam anlatılan karşısında intikamını almaya cesaret edemez. Ama kafasının
içerisinde yerine getirilmemiş «ödev» bilinci onu öylesine baskısı altına alır ki,
yemeden içmeden kesilir, içi içini yer ve artık hiçbir şeyden sevinç duymaz, tat
almaz olur. Kısaca ödevini yerine getirememeden doğan bir vicdan azabının bütün
belirtilerini gösterir. Sonunda daha fazla dayanamaz, gizlice kaybolur, öteki
kabileden bir adamı öldürür ve «huzurlu kalple» geri döner. Ödevini yerine
getirmiş ve vicdanı cinayetle rahatlamıştır.
İlkel insanın duygusunun uygar insanın duyduğu «vicdan azabı» ndan başka bir
şey olduğu iddia edilebilir mi? Elbette medeni insan vicdan azabını başka vesile ile
duyacak, genel olarak kaçırılmış bir cinayetten değil de, bu cinayeti işledikten
sonra duyacaktır. Kaldı ki adam öldürmenin uygar insan için de ahlaka aykırı
sayılmadığı yerler var. Örneğin savaşta insanların büyük çoğunluğu karşı tarafı
öldürmeyi yasak değil, hatta ahlaksal bir ödev sayar. Yine Afrikalı ilkel insanın
ahlak görüşü ile Avrupalı uygar insanın ahlak görüşü arasındaki ayrılık, bu görüşün
kurulmasındaki ölçüyü veren çevreye dayanır. İlkel için bu çevre kabile, ya da
bağlı olduğu soy soptur, uygar insan içinse bu çevre ulus ya da devlete kadar
uzanır; ayrıca, hasımlık biri için süreklidir, beriki için gelip geçici.
Bu örnekle birlikte Ahlakın toplumdan topluma ve çağdan çağa değişmesi de; ‘iyi
‘yi toplumun belirlediğini gösteren kanıttır. Yine de, toplumun değerli bulduğu şey
değerlidir demek de yetmiyor. Toplum bazen değerli olmayan şeyi de pekâlâ
değerli bulabiliyor..
14

ARALIK KIZI DERGİSİ— SAYI 2—TEMMUZ 2018
Hurafeler, batıl inançlar, töreler, örf adetler içersindeki bireysel haklarımızı ihlal eden
değerlerimizi çok görüyoruz. Fakat burada hemen belirtmek istediğim önemli bir nokta
var; gelişmiş, bir kişilik kazanmış insan, o buyrukları, ‘ ilkeleri tartıp biçecek, çağına ve
toplumuna göre değerlendirecek, gerekirse onlarla savaşacak. Hatta onlara uymak kadar
onlarla savaşmayı da ödev bilecek. İşte böylesine sorgulayıcı olup yapıcı ve onarıcı
bireyler olmalıyız.
Çevremizdeki insanları seviyoruz, ya da nefret ediyoruz onlardan; hoşlanıyoruz ya da
kızıyoruz, herhalde bir ilgi kuruyoruz çevremizle. Onları sevmemiz onlara karşı
davranışımızı da belirliyor, onlardan da aynı davranışları bekliyoruz.
Başkalarını düşünmeyen, onlara saygı göstermeyen, onları hesaba katmayan insana bencil
diyoruz. Bu bencil sözünde ahlakça bir yerme var. Bencil insan da toplumsal
bağlantılarda sıyrılmış değil, ama bu toplumsal bağlantılar içinde başkalarını değerlerini
hiç göz önüne almadığı için böyle kimseye bencil diyoruz, başkalarına kayıtsız kaldığı
için ahlakça aşağı buluyoruz.
Bugün bizim kültür çevremizde egemen olan ahlak için de karakteristik olan, bütün ahlak
buyruklarının, birlikte yaşanılan insanlar istekleri yararına, kendi isteklerimizi baskı altına
almaya dayalıdır.
Yeryüzü biz insanlara verilen bir emanet, hayat ise hediyesidir. Tahterevallinin dengesini
sağlamak için kolektif bilinç, tek tek toplumda yaşayan insanın, kaliteli ve bilgili
tutumlarını sergilemesi gerekiyor… Mademki iyi ve kötü toplumun değerleriyle orantılı
içinde bulunduğumuz ulusa zarar verecek her türlü ziyandan kaçınılmalı..
Başta ailelere, toplumu oluşturan tüm kuruluş ve mercilere, eğitim kurumlarına bu konuda
önemli görevler düşmektedir. İnsan olarak kamu düzenini bozacak davranışlarda
bulunmak başka bir bireyin sırtına binip yaşama hakkını gasp etmektir.Toplumun en
büyük değeri de Hak ve hakikattir..Bugün toplumumuz içerisinde doğan ve çektiğimiz
tüm şu sıkıntıların nedeni sahteciliği bertaraf edemeyen, üstün değerlerimizi yok sayıp
dürüstlük ve doğruluk ilkesini benimsemeyenlerdir. Su gibi, ekmek gibi muhtacız bu
ilkeye.
Suyu olmayan ekmeği olmayan ise maalesef ki her yolu meşru görmektedir. Ve bizim
‘meşrudur ‘duygusunun açtığı yaraları iyileştirme çabasıyla ömrümüz
geçmekte… Ahlaksal sorumluluk, Theodor Lipps’in dediği gibi, «birinin omzundan alınıp
bir başkasının omzuna verilebilecek bir yük parçası değildir»
(2008– Köşe Yazıları Arşivinden)
15

ARALIK KIZI DERGİSİ— SAYI 2—TEMMUZ 2018
HIÇ-
KIRIK
ZEYNEP YILMAZ
16

ARALIK KIZI DERGİSİ— SAYI 2—TEMMUZ 2018
Ağlamak nedir?
Gözünden yaşların dökülmesi mi?
Yoksa tuzlu suda boğulmaktan kurtulmayı istemek mi?
Yağmurun içinde ahlamak mı?
Nedir sence ağlamak?
Kalbindeki kelimelerin yangına dönmesi mi?
Boğazının düğümlenmesinin yanında susmak mı?
Kırık kırık hayallerin yanaklarına batması mı?
Bazılarınızın ‘hepsi’ dediğini duyar gibiyim. Veyahut öyle duymak
istiyorum. Boğazımda kalan her bir hıçkırık kırık olarak geri dönüyor
kalbime. Oysa özgürlüğü onlarda hak ediyor. Mavi kuş gibi uçabilmeyi,
renklere kanat takıp koşabilmeyi. Her şeyde bu kadar olanak dâhilinde
iken elimizin tersiyle bazen de düzüyle yok sayıyoruz hepsini. Aradan
geçen zaman su misali akıp giderken biz avucumuza bırakılan nasipten
hoşnut olmuyoruz. Ne hoş.
Hepimiz koskoca bir çemberin içindeyiz. Ağlamak bizi kuşattığında
çemberin dışına çıkıyoruz. Ayrıcalıklıyız evet. Çünkü herkes kalbiyle
ağlamıyor. Omzunda ağlayacağınız dostunuz olmasa bile teknolojinin
geliştiği bu dönemde ona ulaşmak o kadar da zor değil. Yani demem o ki
ne hiç birimiz yalnızız. Ya da yalnızlar ağlar sadece. Küçük bir kuşun
gözlerindeki merhamet nasıl konduğu pencerede bir anlam kazanıyorsa,
senin ağlayışlarında şiir köşelerinde olunca güzel. Yani arka fonda güzel
bir müzik, kalbindeki bitmeyen ateşi söndürmek de elinde. O zaman sula
içindeki kırık hayallerini. Bakarsın büyüyüp çiçek açarlar kim bilir?
17

ARALIK KIZI DERGİSİ— SAYI 2—TEMMUZ 2018
K Ü L L E N D İ K
DENİZ SAĞLAM
18

ARALIK KIZI DERGİSİ— SAYI 2—TEMMUZ 2018
Şimdi toplanın içimi döküyorum.
Ve tekrar toplamaya dermansız bir şekilde.
Herkesten bir şeyler var içimde.
İyi dinleyin.
Beni dağıtanlar başkalarını topladı.
Beni yakanlar küllerimi başkalarına derman etti.
Aslında biz mi kendimizi yakıp,
başkalarına kül olduk diye düşününce
Biz birileri için yanmaya değil su olmaya niyet etmişiz.
Bugün bir başka yandım ben.
Sahi siz her gün nasıl yanıyorsunuz?
Yana yana sönüyorum.
Söndükçe küllerimle savruluyorum.
Bugün bir başka kül oldum
Ben içimi değil.
Küllerimi döktüm size.
Siz her gün aynı küllerle mi yanıyorsunuz?
Bugün bir başka kül oldum ben.
19

KÜÇÜK ÇOCUK
ARALIK KIZI DERGİSİ— SAYI 2—TEMMUZ 2018
Satırlarım büyüdü,
kocaman oldular.
Ben hala çocuk, hala çocuk
Hala kaybolduğu yerde,
Birinin gelip onu almasını bekleyen küçük bir
kız çocuğu.
Öte yandan büyüdüm ben.
Ama ruhumu ele geçiren boşlukta kayboldum
yine.
Yine korkularım var.
Karanlıktan değil, gün ışığından korkar oldum.
İnsanlardan korkar oldum.
Kırılmaktan korkar oldum.
İnsanlar göremedi içimdeki kırılganlığı,
Daha çok kırıldım.
Büyüdüğüm için artık incinmem sandılar
herhalde.
Oysa eskisinden daha çok kırgınım her şeye
Bir oyuncak bebek için çok gözyaşı
dökmüşüzdür zamanında,
O küçücük kalbimizle.
Ama insanlar daha çok acıtırmış, ağlatırmış.
Oyuncağımız kırılınca dökülen gözyaşlarımız
şimdi kalp kırıklıkları için heba.
Resmi veya grafiği açıklayan
alt yazı.
20

ARALIK KIZI DERGİSİ— SAYI 2—TEMMUZ 2018
Karanlıktan korkardık.
Şimdi ise kötülükten kararmış yürekler
korkutuyor,
Acıtıyor canımızı.
Bakmayın öyle.
Büyüdüm ben , satırlarım büyüdü.
Her şeye rağmen hayallerim,
Umutlarım kocaman.
Oyuncaklar için ağlamıyorum mesela.
İnsanlara ağlıyorum.
Güzel oyuncaklarım olsun istemiyorum artık.
Daimi, güzel insanlar arıyorum.
Büyüdüm ben anlayın işte.
Büyüdüm, kocaman bir genç kız oldum.
Ama bir yanım ise hala çocuk.
Kaybolduğu yerde bulunmayı bekleyen,
Umudu kocaman kendi küçük bir çocuk
KADER YEŞİLBAŞ .
Resmi veya grafiği
açıklayan alt yazı.
ÇİZİM: BİLGE KÜTÜKOĞLU
21

ARALIK KIZI DERGİSİ— SAYI 2—TEMMUZ 2018
ÖZGÜRLÜĞÜN YARISI KONUŞMAK— ZELİHA KARAKUŞ
Bazı zamanlar konuşmak istersin de susmak zorunda olduğunu
hatırlarsın. Ve konuşmak için henüz eskimediğini anlarsın.
Konuşmak için yeterince büyümen gerektiğini ve içinde
bulunduğun korku ile tek kelime söylemeden sessizliğe
gömülmen gerektiğini o an anlarsın. Ülkemizde tanık olduğumuz
bu düşünce yapısı, insanları evlerinden uzaklaştırmada bir
numaralı sorun diyebiliriz. Yıllardır devam etmiş ve belki de
devam edecek olan bir suskunluktur bu.
Küçük bir çocuğun derdini anlatacak kadar konuşmaya yetkisinin
bile bulunmaması nasıl bir durumdur böyle?
Küçükken alıştığı bu suskunluktan, büyüdüğünde nasıl
kurtulabilir ki? Konuşmak için geldiği bu dünyada yine her şeye
susarak gitmek onun tercihi değildir ve olmamalı da.
Kaynayan bir çaydanlığın bile ses çıkarmaya hakkı varken,
konuşmak için dünyaya gelen bedenlerin buna hiç mi hakkı yok!
Oysa ki konuşmak insanoğlunun yaradılışında vardır. Hz. Adem
ve Hz. Havva’dan beri gelen bu yaradılış biçimi, geri kalmış
düşünce yapılarının arasında değişmektedir. Sırf bu zihniyet
yüzünden susmaya dayanamayan gelinler evlerini terk ediyor.
Küçük yavrularının da aynı zihniyete hapsedilmemeleri için
susmak istemiyor ve kaçıyorlar.
Ya o küçük bedenler? Küçük bir bedenin, çocukluğuna damga
vurmuş, basit gibi gözükse de aslında derin düşüncelere
girmesine yol açmıştır.
İşte bu; bu toplumun öyküsüdür...
22

ARALIK KIZI DERGİSİ— SAYI 2—TEMMUZ 2018
23

ARALIK KIZI DERGİSİ— SAYI 2—TEMMUZ 2018
KULUM OLMADAN OLMAZ DEMİŞ
YARATMIŞ SENİ
Nasıl ki şarjı az olan telefon sizi yarı
yolda bırakır. Yanınızda şarj aleti olsa
dahi priz bulamadıktan sonra işe
yaramaz. İmanı olmayan insanın da
her ne kadar dini konular hakkında
bilgisi olsa da kullanmadıktan sonra
ahirete kadar sürer yaşamdan alacağı
tat. En azından telefonun şarjının ne
zaman biteceğini aşağı yukarı
kestirebiliyorsun. Peki namazsız,
Kuran’sız, imansız hayatının ne
zaman biteceğini biliyor musun?
Hayır. Seni Yaradan dışında bilen yok
çünkü.
Peki ya bu vurdum duymaz, dünya
yansa umursamaz tavrımız ne?
İnanıyorsan iman edersin, iman
etmiyorsan inanmıyorsun demektir.
Bu kadar basit ama bir o kadar da iç
acıtıcı. Çünkü her ne kadar Allah var
desen de namaz kılmazsan onun
emirlerine uymazsan bu onun
varlığını yok saydığın demek oluyor.
Her gün bize verilen 24 saatten kaç
saatini Allah’ı anmak, kulluk etmek
için kullanıyoruz? Bir yerden
başlamamız lazım.
Rabb’ini tanıman lazım artık.
24

ARALIK KIZI DERGİSİ— SAYI 2—TEMMUZ 2018
Besmele çek,
abdest al
ve namazını kıl.
Ama bunu her gün 5 vakit Rabb’ine
koşarak içten yap. O secdede
gözyaşlarınla Rabb’in günahlarını
affetmez mi sanıyorsun?
Biz içten dilersek affeder tabi.
Namazdan sonra tesbihatlarını yap,
Kuran’ının oku, dinin hakkında
araştırmalar yap.
Tanı onu, içten sev. Çünkü o seni
seviyor. Sensiz olmaya herkes razı
iken kimse bilmezken seni.
O ‘kulum olmadan olmaz’ demiş,
yaratmış seni…
Şükür ve dua ile kalın inşaAllah.
Rabb’im hiç birimizi doğru yoldan
ayırmasın. Amin.
RABİA ÖZÇAKAR
25

ARALIK KIZI DERGİSİ— SAYI 2—TEMMUZ 2018
ACI ACIYI UYANDIRIR
Bazıları hiç uyumuyor.
Ben uyanamayanlardanım.
Acısı bile kalbe tatlı geliyor..
Yıllar önce rastlamıştık, tutkulu bir çocukluktu bizimkisi.
Hani dağa taşa bile aşkla bakardık.
Çizdiğimiz o iki tepe arasında akan nehir bile bir deliydi sanki.
Uzanıp toprağın kalbine, ninniler dinlerdik, sen ve ben.
Yıldızlı sabahlardı, hem meydik, hemderttik.
Vurulurduk birbirimize öylesi bir kalabalık.
Sarılırdık birbirimize öylesi bir yalnızlık.
Oluk oluk akardı içimizden sevgiler.
Şimdi sevgililer, sevgili bile değiller…
Yıldızlı sabahlardı hem dem’dik hem şer.
Vaktiyse hatırlamanın, sancılı bir süreç,
uyanamayanlardandım…
Karışıp beyazların içine, temiz kalmakla kirlendik.
Ve biz seninle bu hikayeyi, doğru sandıklarımızla terk ettik.
BERFİN MUTLU
26

ARALIK KIZI DERGİSİ— SAYI 2—TEMMUZ 2018
Resmi veya grafiği
açıklayan alt yazı.
27

SAYI : 2 TEMMUZ 2018
ARALIK KIZI DERGİSİ— SAYI 2—TEMMUZ 2018
28

ARALIK KIZI DERGİSİ— SAYI 2—TEMMUZ 2018
Karanlığın eşsiz manzarasında, yağmurlu bir bahar
gününe dönüyor mutluluğum. Firar etmiş yalnızlığa,
yeniden geleceğimi söyleyip yanından süratle
ayrılıyorum.
Büyükçe bir çam ağacı saklıyor hayallerimi. Oturup
salıncağa, umutlarımla beraber sallanıyorum.
Önümdeki şelale huzur verici sesiyle hüznümü
götürdüğü gibi, ritmime ayak uyduruyor.
Kuşlar göç ediyorlar gönül şehrime. Mor çiçekler
açılıyor, imkânsız görünen naif şiirlerimde. Daha
hızlı sallanmak için bir türkü tutturuyorum.
Kimsesizliğin verdiği figüran acılar, suya karışıp
gidiyor.
Sonra sarı bir kelebek konuyor ellerime. Mavi
gökyüzünde, saadetin tüm renklerini kucaklıyoruz
beraberce. Harikalar diyarı, virane korkularımı da
parça parça ediyor. Özgürlüğün en gizli destanında,
tebessüm ediyoruz zamansız ve cesurca…
ZEYNEP YILMAZ
29

ARALIK KIZI DERGİSİ— SAYI 2—TEMMUZ 2018
SARI
SALINCAK
Gelecekten bihaber olduğum yıllarda, rengarenk
salıncaklar vardı apartman bahçemizde. İçinde
umutlarım, içinde heyecanım, içinde korkularım…
Arkadaşlarımla hep yarışlar yapardık.
En hızlı sallanma yarışı, salıncaktan zıplayıp kumda
en ileriye atlama yarışı…
Yan tarafımdaki salıncakta sallanan arkadaşımdan
daha hızlı sallanabilme ve daha ileriye atlayabilme
umudum; hızım arttıkça heyecanlanan bedenim ve
dizlerimin üzerine düşme korkum vardı benim.
Hayatımdaki umut, heyecan, korku bu kadardı. Bir
de salıncağın üzerindeyken hangimiz daha ileriye
atlayacağız sorusu vardı zihnimde. Kuma
gömüldüğümde arkamda arkadaşımı görünce
oluşan sevincim vardı benim saf, temiz ve anlık…
Umut, heyecan, korku ve sevinç bu kadardı.
30

ARALIK KIZI DERGİSİ— SAYI 2—TEMMUZ 2018
Benim zihnimde oluşan soru işareti ‘acaba
hangimiz daha ileriye atlayacağız’dı. Benim
hayatımdaki oyun kavramı buydu. Oyun diye
adlandırdığım şey çetrefilli yalanlar değildi.
Sallanmak için sıra bekleyen arkadaşlarım vardı
benim. Beni düşürüp yerime oturmak isteyen
insanlar yoktu etrafımda.
Hadi Kader! daha hızlı, başarabilirsin’ deyip
kumda en ileriye atlamamı isteyen arkadaşlarım
vardı; sessizce kuyumu kazanlar değil.
En fazla dizimiz acırdı, kalp ağrısı nedir
bilmezdik.
Her şeyden bihaberdik bu yüzden daha az kırılıp
daha az üzülüp daha çok mutlu olurduk.
Anlayacağınız uykusuzluktan sararmış yüzümüz
yoktu bizim, sarı salıncağımız vardı. Keşke yine
olsa, yine dizlerimiz acısa.
KADER YEŞİLBAŞ
31

ARALIK KIZI DERGİSİ— SAYI 2—TEMMUZ 2018
Zayıflamanın 5 Altın Kuralı
Diyete başlamak ve kilo vermek her zaman çok meşakkatli olmuştur.
Büyük kararlılık ve azim gerektirir. Fakat bir kaç püf nokta bu durumu
kolaylıkla atlatmamızı sağlayacaktır.
İşte size kilo verme serüveninizde yardımcı olacak birkaç altın kural…
1.Diyete başladığınızda dikkat
etmeniz gereken en önemli nokta
akşam 6-7 den sonra yemek
yememek. Çünkü akşam
saatlerinde yediğiniz besinler
bağırsakta emilemiyor ve sakız
gibi yapışkan bir yapıya
dönüşüyor.
Yemeği yediniz ve gece geç
saatlere doğru çok açıktıysanız
ise yoğurt veya meyve türevlerini
az miktarda tüketilebilirsiniz.
2. Öğle yemeklerinde sebze
tüketilmesi özellikle önemli bir
husus. Kalori oranı düşük olduğu
için günlük alınması gereken
kaloriyi aşmamanız ve aynı
zamanda açlığınızı gidermeniz
için iyi bir seçenek. Eğer çok
yalın diyorsanız bunun yanında az
miktarda yoğurt tüketebilirsiniz.
3. Birçok insanın yapmadığı veya
birkaç gün yapıp bıraktığı spor…
Gün içerisinde en az 30 dakikalık
spor aktiviteleri kilo vermenize
büyük katkı sağlayacaktır.
4. Özellikle kış aylarında sıcak
havanın olmaması sebebiyle
tüketimini en aza indirdiğimiz su,
aslında bize kilo vermemizde
oldukça yardımcı olmaktadır.
Çünkü su vücudumuzdan toksinleri
atmamızda önemli bir role sahiptir.
Bu yüzden gün içerisinde
ortalama 2, 2.5 litre su içilmelidir.
5.Yemeden duramadığımız,
yenilmediğinde krizlere neden olan
tatlılar ve hazır yiyecekler... Her ne
kadar
kendimizi yemeye başladığımızda
durduramasakta tatlıların ve birçok
hazır yiyeceğin kalorilerinin yüksek
olması nedeni ile porsiyonlarımızı
küçük veya en azından haftada bir
kez tüketecek şekilde ayarlamak
doğru olacaktır.
Hepinizin bildiği ama çoğu kez
unuttuğu
zayıflamaya yardımcı kurallarımız
bunlardı…
Sağlıcakla kalın…
-ELANUR KARADAĞ
32

ARALIK KIZI DERGİSİ— SAYI 2—TEMMUZ 2018
SAĞLIK KÖŞESİ
33

ARALIK KIZI DERGİSİ— SAYI 2—TEMMUZ 2018
RÜMEYSA KOÇ
İçimde tarifi olmayan bir duygu…
Sığdıramıyorum cümlelere,
Anlatamıyorum sözlerimle.
Elini tutsam hisseder misin?
Seni her gördüğümde,
yüzüne her baktığımda
içimde oluşan bu tarifsiz duyguya
ne isim koymalı?
Yokluğundaki özlemin,
varlığındaki mutluluğumun tarifi
nasıl yapılır,
nasıl anlatılır?
Sana her kırgınlığımda
senden her vazgeçmek istediğimde
beni engelleyen,
izin vermeyen şey ne?
Bilemiyorum…
artık yazmak için yazmıyorum
gönülden dökülüyor kelimeler
kağıda.
İşte beni de en çok bu korkutuyor.
Çünkü; anılardan sonra kelimeler
acıtır insanı…
bu kadar sevmemeli insan,
bu kadar bağlanmamalı,
bilmeli herkesin bir gün gideceğini..
34

ARALIK KIZI DERGİSİ— SAYI 2—TEMMUZ 2018
Her mevsime rağmen kuş olup uçmak istiyorum.
Yalnız ve kanatlarım kanayana kadar uçmak..
Gökyüzüne karşı mücadele edecek kadar özgür,
Sisli havaya rağmen daha da yükselecek kadar uçmak.
Kaderine mahkum fani olmak yerine,
Kanadına mahkum kuş olmak istiyorum.
Duy beni gökyüzü.
Sence de uçma vaktim gelmedi mi?
Deniz Sağlam
35
ÇİZİM & FOTOĞRAF: NİSA BAŞAK

ARALIK KIZI DERGİSİ— SAYI 2—TEMMUZ 2018
Fikir, Edebiyat ve Sanat Dergisi
Bir ekmeği son lokmasına kadar
yemeyi bir de ağız dolusu
gülmeyi unutma hiçbir zaman.
ADİLE NAŞİT
36