Sedno Sprawy nr 5 Czerwiec 2017

Strona 2 nr 5 • CZERWIEC 2017 

Najgorszy parking w Legionowie 

Na parkingu przed lokalem na ul. Piłsudskiego 28 nagminnie łamane są przepisy. Obserwuję to miejsce prawie codziennie – prawie 

codziennie widząc problemy mieszkańców z zaparkowanymi samochodami. 

PODEJRZANE PARKOWANIE 

Parking przy rondzie na ul. Piłsudskiego, tuż 

przed przystankiem w stronę Warszawy. Marzec, 

godziny poranne, deszcz, chłód i wiatr. 

Z pętli nadjeżdża autobus 723, ludzie wstają 

z przystanku, wychodzą spod daszków, aby 

jak najszybciej schronić się w ciepłym autobusie. 

Pojazd podjeżdża do zatoki i zatrzymuje 

się tuż przed nią – nie ma jak ominąć stojącego 

na światłach awaryjnych samochodu zatrzymanego 

przy wjeździe do przystanku. Autobus 

czeka, czekają i ludzie. Rondo z zablokowanym 

jednym zjazdem powoli się korkuje. Po 

dwóch minutach z banku wychodzi zadowolony 

klient. Ignoruje okrzyki ludzi, wsiada do samochodu 

i odjeżdża. Autobus wreszcie może 

przedostać się dalej, zajeżdża na przystanek. 

Wściekli podróżni okazują swoją złość kierowcy 

autobusu, który „powinien otworzyć drzwi 

wcześniej”. Kierowca zdenerwowany odkrzykuje, 

„że mu nie wolno”. Szczęśliwie szyba oddziela 

go od pasażerów, autobus rusza, a jedyną 

konsekwencją wydarzenia jest kilka minut 

straty czasu przez kilkadziesiąt osób. 

Często korzystam z opisanego przystanku. 

W ten sposób od zakończenia remontu ronda 

jestem tam prawie codziennie. I prawie codziennie 

widzę łamane przepisy. Sposobów 

(sic!) na złamanie przepisów czy utrudnienie 

życia innym ludziom naliczyłem kilkanaście! 

Parkowanie na ulicy, parkowanie poza zatoką 

parkingową, parkowanie na przystanku, 

przejeżdżanie przez ciągłą linię, parkowanie 

na ścieżce rowerowej. Byłem nawet świadkiem 

uderzenia w latarnię! Spędziwszy na tym przystanku 

wiele, wiele godzin można z niepokojem 

powiedzieć – w tym miejscu takie rzeczy 

dzieją się codziennie i wielokrotnie. 

Fot. Arkadiusz Cegliński 

WINNA INFRASTRUKTURA 

Obserwacja parkingu nie pozostawia złudzeń 

co do przyczyny nagminnego łamania przepisów 

w tym miejscu – winna jest infrastruktura. 

Odpowiedzialność najprościej zrzucić na wrednych 

kierowców. Łamią przepisy – oni są winni. 

Dlaczego jednak gdzie indziej przepisy nie 

są łamane w sposób tak nagminny i uciążliwy? 

Może to klienci banku są łotrami i wykolejeńcami 

nieszanującymi prawa? A może to zmowa 

kryminalistów, że właśnie w tym miejscu będą 

manifestować światu swoje niecne obyczaje? 

Bądźmy realistami: winna jest infrastruktura. 

Zatoczka parkingowa jest krótka, mieszczą 

się tam cztery samochody i obowiązuje na niej 

parkowanie wzdłuż. Tuż za zatoczką jest kręta 

ścieżka rowerowa, która już sama w sobie stwarza 

niebezpieczeństwo dla pieszych, ale stanowi 

też problem dla parkujących samochodów. 

W przypadku małej ilości miejsca parkuje się 

tyłem. Tylko jak parkować tyłem na samym zjeździe 

z ronda, prawie na przystanku autobusowym? 

Kierowca widzi osiem metrów chodnika, 

być może nie zauważa ścieżki rowerowej, 

która jest – jak na polskie warunki – nietypowa. 

W trudnej sytuacji podejmuje decyzję zaparkowania 

skosem. O zablokowaniu ścieżki 

rowerowej zorientować się może, dopiero wychodząc 

z samochodu, a idąc do banku na kilka 

minut, decyduje się zaryzykować mandat. 

Z ŻYCIA WZIĘTE 

Inny przypadek: kierowca jechał z nastawieniem, 

że spróbuje zaparkować przed bankiem. 

Pomiędzy stojącymi samochodami a przystankiem 

jest wolne miejsce. Parkuje. Łamie przepisy 

i może nawet nie zdawać sobie z tego sprawy. 

Zaparkował na przystanku autobusowym, 

którego teren jest oznaczony przez kawałek nieco 

bardziej żółtej płyty. Nie wiedząc, jak postąpić, 

„zaparkował tam, gdzie inni”. Kto tak czasem 

nie robi, niech pierwszy rzuci kamieniem. 

Kolejne typowe zdarzenie: kierowca chce 

wrócić na rondo. Może nie wiedzieć, gdzie i jaka 

jest najbliższa możliwość zawrócenia. Na przeciwko 

zatoczki jest wąska wysepka, a dalej podwójna 

linia ciągła. Kierowca szybko ocenia warunki, 

przecina wysepkę i już jest na rondzie. 

Oszczędza w ten sposób kilka minut uciążliwego 

krążenia po mieście. Czasem robi to na pustej 

drodze, czasem może stworzyć poważne zagrożenie. 

Zależnie od sytuacji. Kierowcy w Legionowie 

są przyzwyczajeni do przecinania linii 

ciągłej przez całą długość Piłsudskiego. Jeśli 

ktoś czasem jeździ do dworca, musiał widzieć to 

wielokrotnie – bywa, że nie da się wyjechać inaczej, 

niż tarasując dwa pasy. Tu wyjechać można, 

jednak o złamanie przepisów aż się prosi. 

Wnikając w takie szczegóły, można by swobodnie 

zapełnić cały numer „Sedna Sprawy”, 

jednak to by nie pozostawiło miejsca na prawdziwie 

pikantne informacje! Pozostańmy więc 

przy tym, że tak, jak bywają miejsca, które

nr 5 • CZERWIEC 2017 

ze względu na infrastrukturę są szczególnie 

niebezpieczne i prowokują wypadki, tak zdarzają 

się inne szczególnie skłaniające do uciążliwego 

łamania przepisów – i to miejsce do nich 

zdecydowanie należy. Pora jednak się zastanowić 

– kto, kiedy, dlaczego i za ile! 

PROKURATURA, UKŁADY, GRUBA 

KASA 

Właścicielem lokali, przed którymi znajduje 

się parking, są rodziny prezydenta Legionowa 

Romana Smogorzewskiego oraz prezesa SMLW 

Szymona Rosiaka. Czy to przypadek, że wątpliwe 

architektonicznie miejsce powstało właśnie 

przed tymi lokalami? 

Nie sposób mówić o banku przy Piłsudskiego 

28, nie myśląc o tym, do kogo należy lokal, 

i nie wspominając zainteresowania prokuratury 

tym tematem. O prawach własności i wątpliwościach, 

jakie budzą, rozpisywały się szeroko 

legionowskie gazety. Informacje, jakie możemy 

z nich wyczytać, są następujące: oddział 

banku urzęduje w trzech lokalach, z których 

jeden, największy, należy do prezydenta miasta 

Legionowo Romana Smogorzewskiego oraz 

jego małżonki, zaś dwa pozostałe do rodziny 

Szymona Rosiaka – prezesa SMLW. Cena, po 

jakiej spółdzielnia odsprzedała lokal rodzinie 

Smogorzewskich, zainteresowała prokuraturę 

i media. Gazety powtarzały, że była ona zaniżona 

o ponad połowę – około milion złotych! 

Nie mamy doniesień o tym, że śledztwo dobiegło 

końca, więc – jak to zwykle bywa – sprawa 

zapewne „ugrzęzła w prokuraturze”. 

Wyjdźmy jednak z banku i wróćmy z tą wiedzą 

na parking. Mieszkańcy od momentu zamknięcia 

ronda zeszłego lata zastanawiali się… 

po co remontować dobre rondo?! Efektem tych 

remontów jest jednak między innymi właśnie 

ten parking. Czy sieć legionowskich powiązań, 

przepływów praw własności i ogromnych pieniędzy 

zaowocowała parkingiem, który w innych 

okolicznościach być może nigdy by nie 

powstał? Czy uciążliwości dla mieszkańców – 

zakorkowane rondo, trudności z funkcjonowaniem 

autobusu, zastawiona ścieżka rowerowa – 

są spowodowane pragnieniem nabijania klientów 

bankowi i podbicia ceny wynajmu lokali 

legionowskich włodarzy? Nie są znane żadne 

dowody w tym temacie. Czekamy niecierpliwie 

na wynik śledztwa prokuratury w sprawie 

sprzedaży lokalu. Wiemy jednak, co cała ta sytuacja 

mówi nam o urzędujących władzach. 

Obie ulice w pobliżu podejrzanego budynku 

są administrowane przez gminę miejską 

Legionowo. Oznacza to jedno: prezydent Legionowa 

Roman Smogorzewski zarządza drogą 

pod swoim lokalem. Być może nie wie on, 

co przed jego lokalem o wartości rzędu milionów 

złotych się dzieje. Jeśli nie wie – świadczy 

to o tym, że nie zna potrzeb mieszkańców. Jeśli 

wie – zarządza publiczną drogą i publicznymi 

pieniędzmi ze szkodą dla mieszkańców. Niezależnie 

od sytuacji bilans wypada fatalnie. Zgadzają 

się tylko pieniądze na prywatnych kontach 

rodzin prezydenta i prezesa. 

Apeluję o uporządkowanie sprawy opisywanego 

parkingu. Tym razem może byłoby warto 

zrobić to bez wielomilionowego remontu. 

[BN] 

Wielki pat trwa 

31 sierpnia 2016. Za oknami piękna pogoda – 

radni spotykają się by podjąć m.in. wydawałoby 

się rutynową uchwałę o wyborze nowego 

dyrektora Samodzielnego Zespołu Publicznych 

Zakładów Opieki Zdrowotnej, wobec rezygnacji 

ze stanowiska Jacka Jakimiaka. Wybrali oni 

7-osobową komisję konkursową, w której znalazło 

się m.in. 3 radnych oraz były już dyrektor 

Jacek Jakimiak. Wydawałoby się, że po załatwieniu 

kwestii formalnych pacjenci będą zadowoleni, 

że powołano nowego dyrektora – jeśli 

ktoś na to liczył to grubo się mylił. Minęło 

niemal 10 miesięcy, a z nikim umowy nie podpisano 

i nie zanosi się by szybko się to zmieniło. 

MIŁE ZŁEGO POCZĄTKI 

Zaczęło się od powołania przez Radę Gminy 

pełniącego obowiązki dyrektora. Na czas procedury 

konkursowej została nim Pani Magdalena 

Lorenc, dotychczasowa księgowa i kadrowa 

w placówce, co niewątpliwie dało jej dużą 

przewagę względem pozostałych kandydatów 

na to stanowisko. 24 października wójt wydaje 

zarządzenie, w którym ogłasza konkurs 

na dyrektora. W wyniku prac 7-osobowej komisji 

17 stycznia 2017 na dyrektora zostaje powołana 

(co nikogo nie zdziwiło) dotychczasowa 

P.O. Magdalena Lorenc. 

I WTEDY SIĘ ZACZĘŁO 

Zauważono bowiem, że w skład tej komisji 

wchodzą 2 osoby, które nie spełniają wymogów, 

by się w niej znajdować, a wniosek o stwierdzenie 

nieważności postępowania wójt (lub ktokolwiek 

inny, kto uważał, że konkurs był nieważny) 

mógł złożyć w ciągu 14 dni od wyboru. 

2 luty minął, a nikt wniosku nie złożył co oznacza 

według części radnych, że wadliwy wybór 

musi zostać zaakceptowany i wójt ma obowiązek 

umowę podpisać, czego pan Chodorski robić 

nie zamierza. 

Wątpliwości nie kończą się jednak na składzie 

komisji konkursowej, ale też na kompetencjach 

pełniącej obowiązki dyrektor 

do sprawowania funkcji. Według Pani Lorenz 

prowadzenie własnej firmy oznacza, że było 

się na stanowisku kierowniczym, natomiast 

wójt Chodorski ma w tej kwestii odmienne 

zdanie. Patową sytuację umacnia inny fakt: 

zgodnie z rozporządzeniem ministra zdrowia 

komisja konkursowa działa do czasu podpisania 

umowy, co oznacza, że w sensie prawnym 

wciąż działała (właściwie to działa do dziś!) 

Strona 3 

Sprawa jabłonowskiego ZOZ-u jest świetnym zobrazowaniem tego co się dzieje obecnie 

w Gminie Jabłonna – nieustanne przepychanki wójta z radą, zamieszanie prawne, 

gdyż obie strony konfliktu powołując się na inne przepisy dochodzą swoich racji i co 

najważniejsze – wszystko dzieje się ze szkodą dla mieszkańców, a to przecież pacjenci 

powinni być tu najważniejsi… 

Łukasz Rempalski 

i nie można powołać nowej, co sugerował jeden 

z uczestników Sesji Rady Gminy. 

W tym momencie wkroczył wojewoda, 

w którego kompetencjach jest uchylanie wadliwych 

uchwał samorządów. Zwrócił się do organu 

wykonawczego (wójta) z prośbą o przesłanie 

dokumentacji dotyczącej wyłonienia kandydata. 

Wójt odpowiednie dokumenty przesłał, 

a wojewoda odpowiedział czy wszystko 

było zgodnie z prawem. Problemu to jednak nie 

rozwiązało, gdyż na ostatniej Sesji Rady Gminy 

byłem pewien, że strony konfliktu odnoszą 

się do zupełnie innych dokumentów i zwykłym 

mieszkańcom przybyłym na posiedzenie trudno 

było wyrobić sobie opinię, co się właściwie 

dzieje. Mnie to upewniło jednak w jednym – 

wybór był wadliwy, nie wiadomo tylko jakimi 

konsekwencjami się to skończy. 

KONTROLA WYKAZAŁA 

NIEPRAWIDŁOWOŚCI 

Najświeższym aspektem wojny jest kontrola 

przeprowadzona w zakładzie. Opisano tam 

szereg nieprawidłowości: wysokość premii niezgodna 

ze statutem SZPZOZ, brak zgodności 

ze stanem faktycznym informacji o poradni 

stomatologicznej, podpisywanie dokumentów 

bez kontrasygnaty, nieposiadanie przez główną 

księgową wyższego wykształcenia, zawieranie 

umów na korzystanie z ryczałtu z pracownikami 

na umowie-zlecenie, udostępnianie cennika 

na wniosek pacjenta (zamiast okazywania go 

w miejscu dostępnym dla pacjentów). 

Do innych wykazanych nieprawidłowości 

zakład w wyczerpujący sposób odpowiedział 

w trybie zastrzeżeń do protokołu. Niezależnie 

jednak od tego jak oceniamy pracę ośrodka 

(były skargi pracowników na działalność placówki) 

nie ma to wpływu na legalność wyboru 

Pani dyrektor. Jeśli wybór był prawidłowy 

to choć by była najgorszym dyrektorem musi 

nim zostać, jeśli natomiast nie był – to jej zasługi 

dla pacjentów również nie mają znaczenia. 

Mają za to znaczenie dla pacjentów, którzy 

tylko tracą na obecnej sytuacji. 

Zawiłe? Nawet bardzo, ale tak właśnie wygląda 

sytuacja, gdzie niemożliwością jest znalezienie 

porozumienia i działanie wspólne dla 

dobra mieszkańców. Oczekujemy jednak na pozytywne 

rozwiązanie konfliktu z korzyścią dla 

mieszkańców.


Polacy – najbardziej bezbronny naród Europy 

Przed nami spotkanie z Prezesem Fundacji Ad Arma (łac. do broni), człowiekiem z ogromną wiedzą historyczną, a przede wszystkim 

wielkim zwolennikiem swobód obywatelskich. 23 czerwca 2017 roku w sali widowiskowej legionowskiego ratusza o konieczności 

przywrócenia Polakom prawa do posiadania broni opowie Jacek Hoga. 

STOWARZYSZENIE 

WOLNOŚĆ I TRADYCJA 

www.fb.com/ 

wolnosctradycja 

Na stronie jego fundacji napisano kilka ważnych 

zdań: „Ponieważ jesteśmy wolnymi ludźmi 

mamy prawo do użycia siły w celu ochrony 

życia. Czas najwyższy byśmy przestali obawiać 

się korzystania z prawa do obrony koniecznej. 

Czas najwyższy byśmy byli do tego gotowi moralnie 

(poprzez nastawienie woli) i praktycznie 

(posiadając ku temu umiejętności i odpowiednie 

narzędzia)”. Broń jest naszym prawem podstawowym 

i możliwość posługiwania się bronią 

daje nam godność jako człowiekowi wolnemu, 

w przeciwieństwie do niewolnika, któremu 

posiadać jej nie wolno. 

ABSURD GONI ABSURD 

Dla zobrazowania absurdalności obecnych obwarowań 

prawnych dotyczących broni porównajmy 

je do możliwości swobodnej komunikacji. 

Gdyby przenieść te rozwiązania na grunt 

kontaktów międzyludzkich okazałoby się, że 

można się ze sobą spotykać, rozmawiać, ale 

komunikacja na odległość jest sprawą zbyt 

poważną. Wszakże można zlecić morderstwo 

na odległość, nawoływać do pobicia, czy zrobić 

fałszywy alarm o bombie. Potrzebne są więc 

rejestracje telefonów, badania psychologiczne, 

wizyta policjanta, opinia sąsiadów, weryfikacja 

czy przez internet nie chcemy oglądać pornografii 

lub wyszukać planów budowy bomby, 

etc. i wyłącznie wówczas otrzymujemy pozwolenie 

na korzystanie z telefonu i internetu. 

Brzmi absurdalnie? No właśnie… 

PRAWORZĄDNOŚĆ NA CELOWNIKU 

Kolejny ważny temat, który Jacek Hoga poruszy 

na spotkaniu dotyczy legalności. Zarówno 

w przypadku komunikacji i broni niektórzy ludzie 

kompletnie nie przejmują się żadnymi rygorami 

– przestępcy zdobędą odpowiednie narzędzia, 

gdyż nie czują obowiązku posiadania 

licencji i zdobywają broń nielegalnie. Jedynymi 

poszkodowanymi w tej sprawie jesteśmy więc 

my – praworządni obywatele, którzy z szacunku 

do samego prawa (lub innych względów) nie 

zdobywamy broni w sposób nielegalny, a więc 

stoimy na przegranej pozycji już na początku 

echodnia.eu 

konfrontacji z bandytą. A nawet gdy zdobędziemy 

legalnie broń to trafia ona do urzędowych 

rejestrów, które jak stwierdził nasz prelegent 

– bardzo mało prawdopodobne, żeby nie wyciekły 

do Waszyngtonu, Berlina czy Moskwy. 

A co się działo z legalnymi posiadaczami 

broni, gdy nadeszły wojska niemieckie i radzieckie 

w 1939 roku? Lasy pod Toruniem czy pod 

Tucholą były pełne ludzi, którzy posiadali legalną 

broń. Na Kresach Wschodnich z pewnością 

nie było w tym zakresie lepiej. Potem nadszedł 

rok 1945 i oczywiście nasi komunistyczni 

zaborcy ustanowili silną reglamentacje – zdobycie 

legalnej broni, jeśli nie było się w partii 

graniczyło z cudem. Natomiast za nielegalne 

jej posiadanie groziła kara śmierci. 

ZMIANA MENTALNOŚCI 

W trakcie wykładu zostanie poruszona kolejna 

ważna kwestia dotycząca ogromnej zmiany 

w mentalności ludzkiej – w uzbrojonym społeczeństwie 

boimy się być agresywni w obawie, że 

kierowcy z którym mieliśmy stłuczkę mogą puścić 

nerwy. Przy czym on obawia się tak samo, 

a więc jesteśmy dla siebie bardzo grzeczni, by 

przypadkiem nie zrobiło się „za ostro”. 

Podczas jednego z wykładów nasz prelegent 

przywoływał przykład Belfastu, gdzie katolicy 

wyjątkowo obrabowali starszą protestantkę i to 

katolicy udzieli im surowej „reprymendy”, by 

nigdy więcej nie przyszło im do głowy coś podobnego. 

Pokazuje to, że zarówno dla przestępców, 

jak i dla uczciwych obywateli największym 

straszakiem przed agresją jest groźba obrony 

ze strony przeciwnej. 

ZAPROSZENIE 

Rozwinięcie powyższych i dodanie innych kwestii, 

które pozwolą nam zrozumieć, że tradycja 

posiadania broni jest nieodłączną częścią polskości 

(aż do rozbiorów nie było ŻADNEJ reglamentacji 

ze strony państwa polskiego) nastąpi 

tylko w jednym miejscu – legionowskim 

ratuszu – 23 czerwca o godzinie 19.00. Zapraszamy 

szczególnie zarówno zwolenników jak 

i przeciwników do udziału w wydarzeniu, podczas 

którego będzie czas do zadawania pytań 

i dyskusji z prezesem Jackiem Hogą. 

Reklama 

Stowarzyszenie Wolność i Tradycja serdecznie zaprasza wszystkich miłośników 

strzelectwa na wspólny wyjazd na strzelnicę, organizowany przez nas 1 lipca 

na bielańskim ZKS-ie. To już drugi taki wyjazd organizowany przez nasze 

Stowarzyszenie. Szczegóły wyjazdu zostaną podane 23 czerwca w czasie wykładu 

Pana Jacka Hogi oraz na naszej stronie internetowej www.stowarzyszeniewit.org. 

Zapraszamy serdecznie!


Strona 5 

Czy Europa powinna przepraszać za wyprawy 

krzyżowe– relacja ze spotkania 

z dr. Bartłomiejem Dźwigałą 

MAGDALENA 

PIWNIKIEWICZ 

www.fb.com/mcdape 

Osoby sceptycznie (lub czasem po prostu wrogo) 

nastawione do Kościoła katolickiego jako jeden 

z jego największych grzechów często wymieniają 

krucjaty. Wyprawy krzyżowe bywają przez 

antyklerykałów przedstawiane jako zbrodnia 

przeciwko ludzkości podobna do tych, których 

dokonali w XX wieku Adolf Hitler i Józef Stalin. 

Lewicujący historycy piszą też często o niskich 

pobudkach kierujących ówczesnym rycerstwem 

– chęci wzbogacenia się, rozszerzenia 

wpływów handlowych, zdobycia nowych 

terytoriów. Ich zdaniem Ziemia Święta spłynęła 

krwią niewinnych w imię tych celów. Co 

gorsza, ci bezlitośni i zachłanni oprawcy nieśli 

na swoich sztandarach znak miłosierdzia – 

krzyż Chrystusa. Chrześcijanie, przyjmując taką 

narrację za prawdziwą, wstydzą się dziś krucjat, 

wręcz przepraszają za nie. Czy słusznie? To pytanie 

postanowił postawić słuchaczom dr Bartłomiej 

Dźwigała, 17 gość zaproszony do Legionowa 

przez Stowarzyszenie Wolność i Tradycja 

w ramach cyklu „Spotkań z historykami”. 

Pierwszym ważnym wątkiem poruszonym 

przez znawcę historii wypraw krzyżowych 

na Bliskim Wschodzie była kwestia motywacji 

przyświecającej europejskiemu rycerstwu. 

Nie sposób wniknąć dziś do umysłów krzyżowców 

i rozstrzygnąć, co nimi kierowało, lecz istnieją 

źródła potwierdzające status ekonomiczny 

wielu z nich. Ogromną część stanowili zachodnioeuropejscy 

możnowładcy, dla których 

wyruszenie na krucjatę nie jawiło się jako życiowa 

szansa, lecz ogromne ryzyko – utraty życia, 

zdrowia lub majątku gromadzonego przez 

wiele pokoleń. I o ile w przypadku uboższego 

rycerstwa można mówić o pokusie osiągnięcia 

ekonomicznych zysków, o tyle dla kierujących 

wyprawami najznamienitszych feudałów wizja 

krwawej i długoletniej wyprawy wojennej nie 

była kusząca. Dlaczego zatem zdecydowali się 

na taki krok? Mało kto z nas dziś zdaje sobie 

sprawę, jakie nastroje społeczne towarzyszyły 

krucjatom. Średniowieczni europejczycy wręcz 

żyli tym tematem. Myśl o podbitej przez muzułmanów 

Jerozolimie i zbezczeszczonych relikwiach 

była dla chrześcijan po prostu druzgocąca. 

Źródła kronikarskie i literackie są pod 

tym względem całkowicie zgodne – wyzwolenie 

Grobu Pańskiego powszechnie uznawano 

wówczas za absolutną konieczność. O śmiałkach 

gotowych poświęcić swoje życie dla przywrócenia 

chrześcijańskiego kultu w Jerozolimie 

śpiewano pieśni i opowiadano legendy. Euforię 

jaka ogarnęła europejczyków w 1099 roku 

na wieść o zwycięstwie odniesionym w Święty 

Reklama 

Mieście nie sposób porównać z niczym innym. 

Drugim zarzutem stawianym krzyżowcom 

jest ich okrucieństwo. Zdobywając Jerozolimę, 

prócz muzułmańskich wojowników zabijali 

także kobiety, dzieci i starców. Oskarżenie 

to całkowicie ignoruje okoliczności, w których 

doszło do oblężenia. W pobliskim Askalonie 

na rozkaz kalifa fatymidzkiego Al-Hakima 

formowała się wówczas gigantyczna armia, 

która miała krzyżowców „zmieść z powierzchni 

ziemi”. Ci, mając w pamięci doświadczenia 

z wcześniejszego zdobycia Antiochii (w której 

przez niemal miesiąc byli oblegani przez turecką 

armię Kurbughi), zdecydowali się na spacyfikowanie 

wszelkich punktów oporu na terenie 

Jerozolimy. W ramach całkowitego podporządkowania 

sobie miasta rzekomo mieli „brodzić 

po kolana we krwi”. Jest to jednak typowa 

dla ówczesnej kultury literackiej hiperbolizacja, 

której nie należy traktować dosłownie, a w warsztacie 

badacza historii – zdaniem dr. Dźwigadokończenie 

na str.7 

REDAKTOR NACZELNY: 

Arkadiusz Cegliński 

tel. 696-378-302 

email: arkadiusz.ceglinski@sednosprawy.com.pl 

REKLAMA I PROMOCJA: 

Jarosław Korzynow 

tel. 507-975-088 

email: jaroslaw.korzynow@sednosprawy.com.pl 

KOREKTA: 

Aneta Ceglińska 

SKŁAD I ŁAMANIE: 

biuro@v-arts.pl 

REDAKCJA: 

e-mail: redakcja@sednosprawy.com.pl 

WYDAWCA: 

IWOG Sp. z o.o. 

03-315 Warszawa 

ul. Budowlana 7/2 

REGON: 365259873 

NIP: 524-280-73-87


WALNE ZGRMADZENIE SML-W W LEGIONOWIE 2017 

Walne zgromadzenie jest najwyższym organem Spółdzielni. W bieżącym roku Rada Nadzorcza podzieliła walne na 4 części 

(w poprzednich latach na 6). Poszczególne części odbywają się w dniach: 2, 7, 12 i 21 czerwca 2017 r. 

W Walnym zgromadzeniu mogą 

uczestniczyć i głosować nad sprawami 

ujętymi w porządku obrad 

członkowie spółdzielni. SML- 

-W liczy 8.859 członków w tym 

7.849 członków zamieszkałych 

w zasobach spółdzielni. Jak dotychczas 

na pierwszych 2 częściach 

walnego uczestniczyło niewiele 

ponad 80 osób. Czy jest to 

spowodowane ustaleniem terminów 

przez Radę Nadzorczą SML- 

-W na dni robocze? Tego nie wiemy. 

Poszczególne części walnego 

rozpoczynają się od godziny 18. 

i mogą trwać wiele godzin. 

Walne zgromadzenie jest władne do podejmowania 

uchwał bez względu na liczbę uczestniczących 

w nim członków spółdzielni. Głosowanie 

nad uchwałami uważa się za przeprowadzone 

nawet wtedy, gdy na danej części walnego 

nie było (uwaga!!!!) żadnego uprawnionego 

do udziału w nim członka. 

Istotnym punktem porządku obrad Walnego 

zgromadzenia w tym roku jest wybór nowej 

Rady Nadzorczej SML-W, organu nadzorczo-kontrolnego 

spółdzielni, do którego obowiązków 

należy m.in. wybór i odwoływanie 

prezesa i członów Zarządu SML-W. Wyboru 

członków Rady Nadzorczej spółdzielni dokonują 

obecni na poszczególnych częściach 

walnego członkowie spółdzielni. Głosowanie 

odbywa się poprzez skreślenie z listy kandydatów 

osób na które się nie głosuje. Głos jest 

ważny jeżeli pozostawi się od 1 do 15 nieskreślonych 

kandydatów. 

Jak udało się ustalić redakcji w wyborach 

do Rady Nadzorczej spółdzielni na kadencję 

2017/2020 zostało zgłoszonych 

30 kandydatów. Siedmiu spośród 

30 kandydatów to aktualni członkowie 

innego organu spółdzielni, 

Rad Osiedli, nad którymi Rada 

Nadzorcza SML-W ma nadzór (czyli 

jak zostaną wybrani to sami siebie 

będą nadzorować i kontrolować 

– np. uchylać podjęte przez siebie 

uchwały w Radach Osiedli i rozpatrywać 

skargi). Ale widocznie możliwość 

pobierania wynagrodzenia 

ryczałtowego z tytułu jednoczesnego 

zasiadania w Radzie Osiedla 

i Radzie Nadzorczej spółdzielni 

jest dla nich bardzo atrakcyjna. 

Na trzecie wynagrodzenie ryczałtowe ma 

także chrapkę startująca w wyborach do Rady 

Nadzorczej SML-W radna miejska (biorąca już 

wynagrodzenie ryczałtowe z tytułu zasiadania 

w Radzie Osiedla i dietę radnego). 

Natomiast, biorąc pod uwagę dotychczasową 

frekwencję na 2 częściach tegorocznego 

Walnego zgromadzenia, można zaryzykować 

twierdzenie, że:,,żelazna gwardia Prezesa dopisała 

i kandyduje”. 

[BN] 

Wileńskie,,Kondory” w obronie Modlina w 1939 r. 

Mało kto zdaje sobie sprawę, że działania militarne podjęte w 1939 roku w ramach kampanii wrześniowej rozgrywały się m.in 

na spokojnym dziś nieboskłonie rozciągającym się nad naszymi głowami. Nad naszą „mała ojczyzną” miała miejsce walka powietrzna 

godna uwagi reżyserów najlepszych filmów wojennych. Zagłębmy się na chwilę w szczegóły tamtych wydarzeń. 

Fot. Arkadiusz Cegliński 

POCZĄTKI 

Pamiętnego 1939 roku powołane zostały przez 

Wojsko Polskie dwa kluczowe dla naszej lokalnej 

historii związki operacyjne – Armia „Modlin”, 

która miała strzec północnego podejścia 

do Warszawy od strony Prus Wschodnich, i Samodzielna 

Grupa Operacyjna „Narew” broniąca 

linii rzeki Narwi i jej dopływu Biebrzy. 

Obie jednostki wojskowe zostały wzmocnione 

przez eskadry pochodzące z III/5 Wileńskiego 

Dywizjonu Myśliwskiego. Jedną – 

151 – przydzielono do SGO „Narew”, natomiast 

drugą – 152 – wraz z drużyną dowódcy 

nazwano,,Dywizjonem Wileńskim” i wcielono 

do Armii „Modlin”. Eskadra składała się 

z 10 maszyn – 9 PZL P11c i 1 PZL P11a o prędkości 

rzeczywistej ok. 360 km/h, a P11a ponad 

20 km/h mniej (w trakcie mobilizacji rozbito 

1,,jedenastkę” z pocztu dowódcy, a drugi samolot 

pozostawał w remoncie), oraz jednej maszyny 

łącznikowej RWD – 8. Siedem maszyn posiadało 

radiostacje pokładowe. 

Uzbrojenie,,jedenastek” składało się z 2 karabinów 

maszynowych, jedna maszyna mogła 

być uzbrojona w 4 karabiny. Pilotów było 14. 

Godłem eskadry został czerwony,,kondor walczący” 

w białym równoramiennym krzyżu, malowany 

na burtach samolotów. 

lovebooks.pl 

ROZKAZ DO WALKI 

Po przylocie do Warszawy 31 sierpnia i otrzymaniu 

rozkazów 152 eskadra przebazowała się do Szpondowa, 

ok. 3 km od Płońska. Rzut kołowy eskadry 

dotarł tam 29/30 sierpnia 1939 r. Do zadań jednostki 

należała obrona obszaru operacyjnego Armii 

„Modlin” i samej twierdzy. Dodajmy, że Modlin 

oddalony był od granicy Prus Wschodnich o niecałe 

20 minut lotu dla niemieckich bombowców. 

1 września eskadra bierze udział w odpieraniu 

popołudniowego nalotu na Warszawę. Wbrew rozkazowi 

7 z 9 samolotów wdaje się w walkę poza obszarem 

armii, dogoniwszy niemieckie bombowce 

osłaniane przez myśliwce w okolicach Legionowa. 

W walce ginie ppor. Anatol Korwin-Piotrowski, 

a 2 maszyny są poważnie postrzelane, jedna z nich 

przywozi ponad 240 przestrzelin. Dwa samoloty, 

w tym dowódcy dywizjonu, wykonują powierzone 

zadanie, nad Modlinem wdając się w walkę 

z 5 myśliwcami Me 110. Maszyna dowódcy dywizjonu 

mjr. Więckowskiego zostaje uszkodzona. 

Straty odniesione 1 września to: 1 samolot 

zniszczony, 4 uszkodzone, z których 2 spisano 

ze stanu eskadry, a 2 naprawiono. Pilotom przyznano 

2 zwycięstwa nad bombowcami. Wobec 

wysokich strat dowódca lotnictwa armii nakazuje 

wyloty wyłącznie na jego rozkaz. 

3 września kpr. Brzeski melduje zniszczenie niemieckiego 

balonu obserwacyjnego w rejonie Gruduska 

i atak na niemiecką kawalerię. Następny lot wykonuje 

trójsamolotowy klucz na zniszczenie kolejnego 

balonu obserwacyjnego. Po drodze spotyka 

niemiecka wyprawę bombową osłanianą przez myśliwce 

Me 109. Kpr. Bełc melduje zniszczenie jed-


Strona 7 

SZPITAL BIELAŃSKI ZAMKNIE ODDZIAŁ 

CHIRURGII DZIECIĘCEJ 

Rada Społeczna Szpitala Bielańskiego podjęła zaskakującą decyzję. W dniu 29 maja br. na posiedzeniu zadecydowała o likwidacji 

Oddziału Chirurgicznego dla Dzieci, z którego korzystają najmłodsi pacjenci z okolic – ale również jest to najbliższa placówka dla 

mieszkańców Legionowa. Korzystają z niej również Serocczanie oraz Nowodworzanie. 

ARKADIUSZ CEGLIŃSKI 

www.fb.com/ 

ceglinskiarkadiusz 

JUŻ TO PRÓBOWALI 

To już druga próba zamknięcia oddziału, gdyż 

z zamiarem jego zamknięcia Rada nosiła się już 

od grudnia zeszłego roku. Dyrekcja szpitala przekonywała 

wówczas, że na przeniesieniu oddziału 

do innej placówki skorzystają seniorzy. Wówczas 

w obronie najmłodszych stanął rzecznik 

praw dziecka, pan Marek Michalak stwierdzając: 

„decyzja w moim przekonaniu nie jest najlepsza. 

Ona rodzi skutki zagrożeniowe wręcz dla dzieci”. 

czynne24h.pl 

LICZBY MÓWIĄ SAME ZA SIEBIE 

Na uwagę zasługują liczby. Z usług medycznych 

szpitala rocznie korzysta kilkanaście tysięcy 

osób. Na oddziale ratunkowym pomaga się 

13.000 osób, hospitalizuje 1.600 osób, a z samego 

oddziału dziecięcego korzysta 1.000 najmłodszych 

pacjentów. Jest to szpital posiadający zarówno 

oddział pediatryczny, jak i chirurgiczny, 

zaplecze neurochirurgiczne, gastroenterologiczne, 

laryngologiczne, ginekologiczne 

i możliwość przeprowadzenia pełnej diagnostyki, 

w tym tomografii komputerowej i rezonansu 

magnetycznego. Dzięki temu każdy pacjent 

może liczyć na kompleksowe usługi medyczne 

bez konieczności wykonywania dodatkowych 

badań w innych placówkach. 

MIESZKAŃCY REAGUJĄ 

Nie dziwi zatem zainteresowanie petycją 

przeciw likwidacji oddziału, którą podpisało 

już ponad 3500 osób (dane na dzień 

16.06). Petycja jest skierowana wprost do prezydent 

miasta Warszawy Hanny Gronkiewicz-Waltz 

oraz wojewody mazowieckiego 

Zdzisława Sipiery. Autorzy petycji, czyli lekarze 

i pielęgniarki Oddziału Chirurgicznego 

dla Dzieci Szpitala Bielańskiego przypominają, 

że oddział ten zajmuje się na co 

dzień leczeniem planowym chorób dotykających 

znaczną część populacji dziecięcej. 

Placówka świadczy też całodobowo opiekę 

w ramach ostrego dyżuru w Szpitalnym Oddziale 

Ratunkowym. 

SZPITAL W WIELISZEWIE NADZIEJĄ 

Nadzieję na poprawę dostępu do opieki medycznej 

dla mieszkańców naszego powiatu stanowi 

rozbudowa szpitala w Wieliszewie. Zanim jednak 

osiągnie zbliżony do szpitala Bielańskiego 

poziom oraz zakres świadczonych usług, minie 

zapewne wiele lat. W tym czasie nie pozostaje 

nic innego, jak w razie potrzeby udać się do jeszcze 

dalej oddalonych od Legionowa szpitali. 

Petycję można podpisać pod poniższym 

adresem: tnij.at/zamkniecieOddzialu 

dokończenie ze str.6 

nego myśliwca. Jego samolot odnosi uszkodzenia 

i zostaje zakwalifikowany do remontu fabrycznego. 

W kolejnym dniu kampanii samoloty eskadry 

osłaniają powrót wyprawy bombowej Karasi 

z 41 eskadry, a ppor. Bury-Burzymski z kpr. 

Brzeskim atakują balon obserwacyjny, który niszczą. 

Maszyna kpr. Brzeskiego zostaje uszkodzona 

przez niemiecką obronę przeciwlotniczą, a on sam 

zmuszony do lądowania w Babach k. Ciechanowa. 

5 września, wobec możliwości zagrożenia lotniska 

ze strony Niemców, eskadra przenosi się do Poniatowa 

k. Legionowa a stamtąd następnego dnia 

do miejscowości Wieruchów, skąd wykonuje rozpoznanie 

dorzecza Bugo-Narwii. 

7 września eskadra dostaje rozkaz przelotu 

na lubelski węzeł lotnisk, ale to nie koniec styczności 

z Armią „Modlin”. Eskadra wraca do Zielonki 

10 września i wykonuje zadania rozpoznawcze 

(tracąc 2 samoloty) oraz zadanie osłony przemarszu 

ciężkiego rzutu Sztabu Armii „Modlin” 

i z miejscowości Wielgolas odchodzi w okolice 

Brześcia nad Bugiem. 

ty, przemieszczając się na inne lotniska pomimo 

niedostatecznej liczby sprzętu motorowego, oraz 

kilkukrotnie naprawili uszkodzone samoloty kwalifikujące 

się do remontu fabrycznego. 

Z szybko ewakuowanego Szpondowa po zorganizowaniu 

ekipy wywozi się pozostawiony w pospiechu 

sprzęt i paliwo, a po drodze – już pod ogniem 

nieprzyjaciela – uzupełnia benzynę w napotkanych 

polskich tankietkach, które utknęły 

z powodu jej braku. 

Czy Europa powinna przepraszać za wyprawy krzyżowe 

dokończenie ze str.5 

Bibliografia: 

1. Jerzy B. Cynk, Polskie Lotnictwo Myśliwskie 

w Boju Wrześniowym, wyd. AJ Press 2000, 

2. Łukasz Łydżba, Wileński III/5 Dywizjon Myśliwski, 

wyd. VESPER 2010, 

3. Waldemar Pawlak, Polskie Eskadry w wojnie 

Obronnej 1939 r., wyd. WKŁ 1982. 

Jacek Jaglak – Stowarzyszenie 

Legionowskich Lokatorów 

ODZNACZENIA ZA ZASŁUGI 

Za walki we wrześniu 1939 r. dwóm pilotom eskadry 

nadano order Virtuti Militari V klasy, a trzem, 

w tym jednemu dwukrotnie, Krzyże Walecznych. 

Pilotom przyznaje się zniszczenie od 2 do 8 niemieckich 

samolotów i 2 balonów obserwacyjnych. 

Na szczególne uznanie zasługuje także postawa 

mechaników eskadry, którzy transportowali 

uszkodzone, niezdatne do lotu samoloły 

błąd metodologiczny porównywalny do wiary 

w to, że w ramach oblężenia Zbaraża Longinus 

Podbipięta rzeczywiście obciął za jednym 

zamachem trzy kozackie głowy. 

Kontekst historyczny jest pomijany milczeniem, 

również w przypadku najbardziej kompromitującej 

w opinii przeciwników krucjat IV wyprawy 

krzyżowej. W jej wyniku katolickie rycerstwo 

zamiast dotrzeć na Bliski Wschód podbiło 

prawosławny Konstantynopol. Jeśli pominąć fakt, 

że doszło do tego w wyniku sojuszu z bezprawnie 

odsuniętym wcześniej od władzy następcą 

bizantyjskiego tronu – Aleksem IV Angelosem 

– który obiecał udzielić krzyżowcom wsparcia 

przy ich działaniach militarnych na Ziemi Świętej, 

rzeczywiście brzmi to haniebnie. W przeciwnym 

przypadku przedstawia się zgodnie z prawdą 

jako działanie całkowicie racjonalne, mające 

doprowadzić do realizacji początkowo założonego 

celu. Oczernia się ideę wypraw krzyżowych 

także poprzez przywoływanie przykładu 

tzw. krucjat dziecięcych. Te jednak – jak wyjaśnił 

wygłaszający wykład historyk – nie tylko 

nie zyskały nigdy akceptacji Kościoła, lecz były 

przez papieża głośno krytykowane. Innocenty 

III wprost nakazał młodym śmiałkom powrót 

do domu, nie marsz na Jerozolimę. 

W jaki sposób powinniśmy zatem oceniać 

ideę średniowiecznych krucjat? To niełatwe 

pytanie. Zwłaszcza, gdy wzbogacimy rozpowszechniany 

współcześnie czarno-biały obraz 

tamtych wydarzeń o całą gamę szarości, które 

zawsze towarzyszą rozwojowi wydarzeń. Jedno 

jednak jest pewne, warto nie poprzestawać 

na ogólnikowych przekazach i pogłębiać swoją 

wiedzę, opierając się na niezależnych źródłach. 

W ten sposób budujemy swój światopogląd 

na solidnych fundamentach.


ANETA CEGLIŃSKA 

www.fb.com/ 

wmojejmagicznejkuchni 

SŁONECZNA FRITTATA Z CUKINIĄ 

Ten przepis mam dzięki cioci przez wiele lat 

mieszkającej we Włoszech. Pyszne proste danie, 

idealne dla dwojga!: ) 

Składniki: 

– 3 małe Cukinie (ja użyłam jednej okrągłej 

żółtej i dwóch podłużnych zielonych) 

– 5-6 jajek 

– cebula 

– 10 dag sera żółtego 

– 1 łyżeczka mleka 

– kilka letnich smakowitych pomidorów 

– natka pietruszki 

– sól 

– pieprz 

– oliwa z oliwek do smażenia 

Fot. Aneta Ceglińska 

JAGODZIANKI BABCI PELI 

Najlepsze pod słońcem, kruchutkie i maślane, 

bardzo delikatne, rozpływające się 

w ustach. 

Składniki (na ok 8 – 10 bułeczek): 

– 2 kostki masła, 

– 1 kg mąki, 

– 8 dag drożdży, 

– 2 żółtka, 

– 2 łyżki cukru, 

– 1/2 szklanki śmietany, 

– 1 cukier waniliowy. 

Składniki na kruszonkę: 

– 1/2 kostki masła, 

– mąka, 

– cukier. 

Składniki na nadzienie: 

– Jagody około 1 litra, 

– herbatniki (prostokątne maślane) – 1 opakowanie, 

– Cukier – nadzienie należy spróbować i dodać 

cukru wg uznania 

Kruszonka: 

Mąki i cukru dodajemy tyle, żeby wyszła 

kruszonka (kawałeczki rozdrobnionego 

ciasta). 

Ciasto wyrabiamy, przykrywamy ściereczką 

i odstawiamy na godzinę do wyrośnięcia. 

Jagody wsypujemy do miski, herbatniki 

kruszymy, dodajemy do jagód i dodajemy 

cukier zgodnie z własnym wyczuciem 

smaku. Lepimy bułki – małą garstkę ciasta 

należy rozpłaszczyć ręką i na środku nałożyć 

łyżką nadzienie, a następnie należy połączyć 

boki. Bułeczki smarujemy żółtkiem i posypujemy 

kruszonką i wstawiamy do nagrzanego 

do 200 stopni piekarnika. Pieczemy aż 

się lekko zarumienią. 

Więcej smakowitych przepisów w kolejnym numerze 

„Sedna Sprawy” i na blogu: 

www.wmojejmagicznejkuchni.blog.onet.pl/ 

Fot. Aneta Ceglińska 

Reklama 

Wykonanie: 

Cukinię obieramy i kroimy na poćwiartowane 

plasterki. Dusimy na wolnym ogniu z poszatkowaną 

cebulą, aż staną się szklista, odstawiamy 

aż przestygnie. Jaja roztrzepujemy, dodajemy 

sól i pieprz, starty ser i przestudzoną cukinię 

oraz mleko (dla puszystości). 

Na rozgrzaną patelnię wlewamy naszą frittatę. 

Opiekamy i zsuwamy po bokach tak, żeby 

cała stężała. Kiedy jest już gotowa obracamy 

na płaskiej dużej pokrywce i delikatnie zsuwamy 

na patelnię drugą stroną. 

Gotową frittatę rozdzielamy na dwa talerze, 

po połowie dla każdej osoby i obficie posypujemy 

pieprzem, czujecie ten aromat? Następnie 

ozdabiamy ćwiartkami słonecznych pomidorów 

i dużą ilością natki. 

Pycha!

Sedno Sprawy nr 5 Czerwiec 2017

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?