MANmagazine Truck Polska 1/2017

01 / 2017
wózka widłowego. Potem zaczyna się coś, co
Peter Unertl nazywa „Tetris” – jak gra komputerowa,
w której trzeba ułożyć obok siebie
i nad sobą różne figury, nie pozostawiając między
nimi możliwie żadnych przerw. „Do wnętrza
samochodu ciężarowego pasują 54 urządzenia”,
wylicza szef. Wobec tego w aucie
Stefana Haufa brakuje jeszcze jednej zmywarki.
Po kilku bezowocnych poszukiwaniach
wśród wszystkich rzędów pora zapytać dysponenta.
Na szczęście poszukiwane urządzenie
jest na miejscu, dzięki czemu tuż po ósmej
może on ruszyć autostradą A99 do pierwszego
klienta w Monachium-Neuaubing.
ZA KIEROWNICĄ SWOJEGO MAN-A TGL, nasz
37-atek czuje się najlepiej. „Chętnie prowadzę”,
mówi. „Już podczas kursu na prawo jazdy każdą
minutę spędzałem na ćwiczeniach w samochodzie”.
W lecie Stefan Hauf przyjeżdża do
pracy motocyklem. Natomiast jego ciężarówka
pomaga mu automatyczną skrzynią biegów,
nawigacją i kamerą cofania. „Jestem zadowolony
i pozostanę przy marce MAN”, dodaje. Większość
z 13 samochodów ciężarowych firmy pochodzi
od producenta z Monachium, a prawie
wszystkie spełniają standard Euro 6. Przydaje
się też ogrzewanie postojowe. Na przykład
pewnego rana, gdy przy 14-stopniowym mrozie
Stefan Hauf przed ruszeniem z przerażeniem
musiał stwierdzić, że nie ma powietrza
w jednej z opon. „Przez godzinę razem z kolegą
zmieniałem gumę”, wspomina. Przy tym mrozie
z przyjemnością wsiadł potem do podgrzanego
auta.
Dzisiaj już u pierwszego klienta zostawi od
razu połowę swojego ładunku, jednak na razie
musi czekać – rampa rozładunkowa jest zajęta.
Stefan Hauf zachowuje spokój. „Czekanie to nic
nowego. Jednak trochę stresu pojawia się przed
godziną otwarcia”, przyznaje. Niektóre działy
przyjmowania towarów zamykają już w południe.
Czekanie można skrócić rozmową. „Mam
doskonałe stosunki z klientami, często razem
żartujemy i mamy frajdę”, opowiada Stefan
Hauf. Filozofia firmy to także pełne zaufania
kontakty ze zleceniodawcami i klientami. Niektórzy
klienci zostawiają firmie spedycyjnej
nawet swój klucz, aby umożliwić kierowcy rozładunek
w każdej chwili. Po nieco ponad pół
godzinie Stefan Hauf opuszcza zakład klienta.
W następnych dwóch punktach wszystkich toczy
się sprawnie. Dwa urządzenia otrzymuje
mały sklep AGD, jedno studio kuchenne
w Freiham. Jednak tam Stefan Hauf do rozładunku
musi zatrzymać się na ulicy. Kobieta za
kierownicą narzeka na zablokowanie pasa ruchu.
Stefan Hauf jest jednak do tego przyzwyczajony
i nie pozwala się zdenerwować. „Praca
sprawia mi przyjemność, inaczej nie wytrzymałbym
tylu lat”, mówi. Lubi przede wszystkim
rodzinną atmosferę w firmie. „Wszyscy jesteśmy
na ty. Często jest nam wesoło”. Szef
Peter Unertl może liczyć na wielu długoletnich
kolegów, niektórzy pracują z nim już od kilku
dziesięcioleci. „To nie jest już zwykły stosunek
pomiędzy pracodawcą a pracownikiem, lecz
raczej przyjacielska współpraca – na dobre
i złe”, mówi właściciel, który przejął firmę jedenaście
lat temu od swoich rodziców. 52 latek nadal
codziennie przychodzi do pracy i wie dokładnie,
jak działają jego pracownicy. „Nie
jestem typem gryzipiórka”, mówi Peter Unertl.
Od 18. roku życia sam jest ciągle w drodze,
w tym przez sześć lat sam realizował dostawy
do klientów. Niejedno przy tym przeżył. Na
przykład klientów, u których zamówiona lodówka
nie zmieściła się w drzwi. „A przecież
posługiwanie się przymiarem nie jest aż tak
trudne”, z nutą rozbawienia dodaje Peter
Unertl. Szczególne miejsce w pamięci zajmuje
właściciel domu, który koniecznie chciał mieć
zamrażarkę w piwnicy – ta jednak nie zmieściła
się na klatce schodowej. Po kilku próbach
energiczny mężczyzna sięgnął po młotek i dłuto,
na tyle obrabiając schody, że wniesienie zamrażarki
w końcu stało się możliwe.
U Stefana Haufa to już późne przedpołudnie.
Po dużym sklepie AGD w Germering wyrusza
poza miasto. Na wąskim wjeździe do stolarni
w Gliching samochód ciężarowy musi
manewrować na drodze krajowej. Stefan Hauf
przewozi lodówkę na wózku do zakładu rzemieślniczego
i w końcu rusza do ostatniego
klienta. Jeszcze przed południem wraca do firmy,
gdzie zaczyna ładować towar do drugiej
trasy. W drodze będzie jeszcze przez pół popołudnia.
Dziennie 28 pracowników spedycji
Unertl dostarcza do 1600 urządzeń AGD. Drugi,
dużo mniejszy filar działalności to sól – od
„Liczba uszkodzonych
urządzeń
w naszym przypadku
to praktycznie
zero.”
Peter Unertl, właściciel firmy spedycyjnej Unertl
© Stefan Hobmaier
Rano zawsze pierwszy: szef
firmy Peter Unertl od samego
świtu zaczyna rozładunek
dostaw.
Staranne przygotowanie:
kierowcy z dużą uwagą sortują
produkty według swoich tras.
soli do posypywania dróg, peklowania aż po
sól do precli w piekarni Hofpfisterei.
„Biznes idzie nieźle, dalej się rozwijamy”,
mówi Unertl. Producenci sprzętu AGD coraz
częściej stawiają na specjalistów. „Liczba uszkodzonych
urządzeń w naszym przypadku to
praktycznie zero”, mówi Unertl i dodaje:
„Mamy bardzo wrażliwe towary. Kuchenka
elektryczna może kosztować nawet 1000 euro,
a przy nieuważnym przeładunku łatwo jest
rozbić w niej szybę”. Ciężki sprzęt trzeba więc
przenosić nie tylko z siłą, lecz przede wszystkim
z dużym wyczuciem. Dla Stefana Haufa to
żaden problem. W poprzedniej pracy był także
kierowcą ciężarówki, realizował jednak dostawy
z supermarketów do klientów indywidualnych.
Wielu zamawiało napoje z dostawą do
domu. Dlatego doskonale wie, co to ciężka praca.
Ale wcześniej ubiera do tego aksamitne rękawiczki.
Ciągle na drodze: codziennie spedycja dostarcza nawet do 1600
urządzeń AGD – w Monachium i okolicach.
30
31