2008-07

De Binnenvaartkrant 9
26 maart 2008
De koffers
Als er drie kleinkinderen zijn van
wie de ouders een zeer grote vriendenkring
hebben, wordt het uitzoeken
van een bijzonder cadeautje
heel moeilijk. Daarom is de schippersvrouw
dan ook blij als haar
dochter een goede suggestie doet
voor de verjaardag van het middelste
meisje.
“Ze gaan alle drie best vaak logeren.
Zou het geen goed idee zijn om hen
ieder een eigen koffer te geven? Zo
eentje met wieltjes er onder.”
“Ja, da’s echt een leuk idee”, zegt de
schippersvrouw. “Als wij op moeten
passen kunnen ze in hun eigen
koffer hun eigen spulletjes meenemen.”
En zo gaat het schippersechtpaar de
week voor de verjaardag van de
middelste naar de stad. Het kind is
gek van roze en al snel zien ze in
een warenhuis een mooie roze trolley.
Maar kiezen uit één koffer is
niet boeiend; dus wordt de hele
stad afgezocht. Na niets leukers gevonden
te hebben keren ze uiteraard
weer terug naar het warenhuis.
De koffer heeft twee voorvakjes met
ritsen en van binnen is er ook nog
een opbergvak voor belangrijke papieren.
Hij heeft precies de perfecte
maat en de juiste kleur. Er zit echter
een vlekje op en dit is aanleiding
voor de schippersvrouw om er een
fikse korting vanaf te kletsen. Dat
lukt haar prima en later het afwassen
van de vlek ook! En zo krijgt
het kleine meisje op haar verjaardag
een roze koffer en ze is er geweldig
blij mee.
Het oudste meisje is ook al bijna
jarig en daarom gaat het schippersechtpaar
weer de stad in. Maar nu
zijn er geen leuke fris gekleurde koffertjes
meer in die maat. En zo ontstaat
de belofte dat de jarige later
haar koffertje mag uitzoeken als de
nieuwe voorjaarsmodellen binnen
zijn.
Een paar maanden later belt de
dochter haar moeder op en zegt dat
er in de folder van een drogisterijketen
trolleys aangeboden worden.
Ze lijken sprekend op de koffer van
de middelste. Ze kosten echter
slechts de helft! Ze hebben de kleuren
rood en blauw. In het dorp van
de dochter zijn ze in die winkel
echter niet te koop en zo stapt de
schippersvrouw op haar fietsje en
ze vindt in de plaats waar ze liggen
drie rode exemplaren. Ze kijkt en
kijkt! En ze ziet dat ze precies lijken
op het koffertje van het middelste
kind. Moeder en dochter bellen elkaar.
Toch handig die moderne gemakken!
En ook het kleinkind
wordt erbij betrokken om te vragen
wat ze van een rood koffertje vindt.
Gelukkig vindt het kind dat een
mooie kleur en lijkt het haar zelfs
niet handig om dezelfde kleur als
haar zusje te hebben. En zo koopt
de schippersvrouw een rode en
stopt hem onder de snelbinder van
het oude fietsje. Jammer dat ze geen
blauwe hebben want dan was ze
meteen ook klaar voor het jongetje.
Twee dagen later liggen ze ergens
anders en stapt ze weer op haar
fiets. En zowaar! Nu hebben ze in
deze drogisterij twee blauwe koffertjes
staan. Net uit de doos gehaald!
Toevallig belt weer net de
dochter die zegt dat ze nu in haar
dorp ook de rode trolleys hebben
en dat die toch wel heel veel lijken
op het roze koffertje. Er wordt nu
niet lang geaarzeld en weer wordt
er een koffertje onder de snelbinder
gestopt. Als ze naar huis rijden komen
ze langs de dochter en krijgt
het oudste meisje meteen haar cadeau
en ze is er heel blij mee.
“Ikke ook poffer”, meldt de kleine
jongen zich nu. “En wat voor kleur
wil jij dan wel”, vraagt de schippersvrouw.
“Ikke roze poffer”, zegt de
jongen zeer nadrukkelijk.
“Roze?”, doet de schippersvrouw
verbaasd. “Hij is helemaal gek van
roze omdat hij dat bij de meiden
ziet”, zegt zijn moeder. “Hij heeft
ook een roze dekbed.”
“Ja, jij maakt er nog een meisje
van”, zegt de vader van het jongetje
verontwaardigd maar daar trekt
zijn vrouw zich niets van aan. Om
te kijken of de cadeaus gelijkwaardig
zijn wordt de roze koffer die het
eerst gekocht is, er naast gezet en
wat blijkt? Dat het bijna identieke
koffers zijn. Behalve de labeltjes en
het grote prijsverschil dan! Maar
goed dat ze bij de roze zo’n fikse
korting bedongen had. De schippersvrouw
is blij dat ze ook de
blauwe al in de auto liggen heeft.
Want nu hebben de kinderen straks
alle drie een eigen koffertje als ze
bij hen logeren komen!
VARELING
door Irene Bruyninckx
Gaat brug Illikhoven omhoog?
Rijkswaterstaat Limburg laat momenteel
uitgebreid onderhoud plegen
aan de brug van Illikhoven over
het Julianakanaal. De brug krijgt
een nieuwe verflaag en ook het wegdek
wordt vernieuwd.
Rijkswaterstaat gaat de brug mogelijk
ook opvijzelen. Rijkswaterstaat
Wij kopen en verkopen schepen zonder veel
beperkingen in soort of type.
Wij helpen ondernemers met de administratie
en adviseren bij de exploitatie van hun bedrijf.
We leveren hierbij maatwerk.
Wij verzorgen de financiering voor de aankoop van
een schip, ook voor startende ondernemers.
Wij realiseren de bouw van nieuwe schepen.
Daarbij adviseren wij bij het ontwerp en verzorgen
we de financiële aspecten.
bestudeert de mogelijkheid om het
Julianakanaal in perioden van
droogte en laag water in de Maas
de functie van waterbuffer te geven.
Door de opslag van water zou het
peil in het kanaal 30 tot 40 centimeter
stijgen. De brug van Illikhoven
zou dan even veel verhoogd
moeten worden. Rijkswaterstaat
kan nog niet zeggen of deze plannen
inderdaad doorgaan.
Het onderhoud aan de brug duurt
tot september van dit jaar. Wordt
de brug inderdaad omhoog gevijzeld,
dan duurt het karwei tot eind
oktober.
Driessen volgt Rensen op
Wim Driessen is officieel directeur
geworden van Rensen Shipbuilding.
In een begin maart aan relaties gestuurde
brief maakt George Rensen
dat feit bekend. Hij meldt ook dat zijn
opvolger al op 1 januari formeel de leiding
heeft overgenomen.
De overdracht van de dagelijkse leiding
is geen verrassing. “Velen van
u zal het niet zijn ontgaan dat reeds
vanaf begin 2007 de heer Driessen
gestaag alle werkzaamheden binnen
Rensen Shipbuilding B.V. van mijzelf
De Waterpolitie in Terneuzen heeft
dinsdag 18 maart een bemanningslid
van een binnenschip aangehouden
omdat ze een viertal vorderingen
van justitie niet wilde betalen.
De 49-jarige vrouw uit Sluiskil werd
daarom gegijzeld in het arrestantencomplex
van Middelburg.
Tijdens een controle aan boord van
een binnenvaartschip in Terneuzen
is gaan overnemen”, schrijft George
Rensen in de brief.
De oprichter van het bedrijf, in veel
opzichten trendsetter voor de nieuwbouw
van binnenvaartschepen, zal de
komende jaren nog als adviseur aan
het in Zwijndrecht gevestigde verbonden
blijven. “Waar gevraagd” zal hij
Wim Driessen “adviseren en ondersteunen”.
Rensen gaat ervan uit dat
zijn opvolger “het beleid en de dienstverlening
van Rensen Shipbuilding B.V.
ongewijzigd” zal voortzetten.
Gijzeling wegens niet betalen boetes
zag de Waterpolitie dat één van de
bemanningsleden nog vier boetes
voor in totaal 645 euro moest betalen.
Dat weigerde ze. Als extra
dwangmiddel was gijzeling toegestaan.
Dat kan met toestemming
van de kantonrechter worden gebruikt
als een veroordeelde weigert
te betalen en verhaal niet mogelijk
is.
Wit met rode stippen
Passagiersschepen, dat waren geen was nog niet oud genoeg om het zo
echte schepen. Er zaten te veel ramen te benoemen allemaal, maar ik weet
in en ze vervoerden geen lading. En er zeker dat hij dat dacht. Ik vond het wel
zaten altijd mensen op, te véél mensen.
Het klopte gewoon niet. En ze zag er best wel zonnig uit: de wuiven-
meevallen, een passagiersschip. Het
zwaaiden nog ook als ze langsvoeren. de mensen; die schuimend witte snor
Wat moet je nou op zo’n ding. Tenminste
– dat vond mijn broertje. Hij Met al die ramen leek het wel
voor de kop; de flonkerende zon.
een
ONDERSTROOM
door Frank Antonie van Alphen
beetje op Starship Enterprise, vond
ik. Vooral tegen avondval, wanneer
de laatste kooltjes zonlicht zich in de
rivier vermengden met de reflectie
van het licht dat vanaf de wal in het
water drupte. Het leken wel sterren.
Rijn werd ruimte. Mijn vader was
Perry Rhodan en stuurde onze Frankie-A
door het ons bekend lichtende
duister. Langs plaatsen als Sankt Goar,
Boppard, Koblenz.
Als de duisternis gevallen was en ruines,
huizen en kerken het Gebergte
verlichtten, kon dat betekenen dat we
naar bed moesten. Eerst mijn broertje,
dan ik. Soms allebei tegelijk. De volgende
ochtend waren ze er dan weer,
de passagiersschepen. Soms voeren
ze zo dicht langs dat je de lachende
gezichten kon zien; het grijnzend wit
van tanden, wanneer de zomergasten
flink gebruind waren.
Ik zwaaide gewoon terug. Mijn broertje
vond dat maar niks. We gaan een
beetje zwaaien naar die bruingebakken
boel, hé. Een echte schipper heeft
daar geen tijd voor. Een echte schipper
moet varen. Vervolgens speerde
hij dan met zijn dikke kont de roef in,
om zijn hele collectie Dinky Toys om
te draaien.
Waarom deed hij dat dan, zult u zeggen?
Wel, hij draaide zijn autootjes
om, om er schepen van te maken natuurlijk!
Ondersteboven op het dak
dreven ze over de vloerbedekking.
Het was natuurlijk geen vloerbedekking,
maar water. Dat snap je toch
wel! Het is groen, dus IJsselmeer, en
daar vaar je overheen met je omgedraaide
auto. Als hij was uitgespeeld,
hobbelde broeders snel weer naar boven,
want hij zat graag in de stuurhut,
om met mijn vader naar schepen te
kijken. Als het maar géén passagiersschepen
waren. Hij stond nog maar
goed en wel bij pa of er speerde weer
zo’n wuivende plezierbak voorbij.
Helemaal volgestipt met rode menie.
Mijn broertje riep: zie je nou wel, een
passagiersschip is ziek!