VUKOVARSKA TRAGEDIJA 1991

Vukovarska tragedija 1991
ulogu ima i jedan broj ratnih zločinaca i ustaških terorista. Deo tog materijala
u ovoj seriji napisa objavljuje i ʺDnevnikʺ.
ŽIVOT SRBA U VUKOVARU
- DEMOKRACIJA SAMO ZA ODABRANE -
Nova hrvatska vlast zaposlila je u ovom gradu 300 redarstvenika koji noću
čuvaju važne objekte, ali od koga. – I ono što je srpskom rukom građeno prekršteno u
Hrvatsko
U Vukovaru su poremećeni ne samo nacionalni, već i kulturni odnosi,
kao i odnosi u obrazovanju – ističe nastavnik Dragan Vranešević. – Jezik je sa
hrvatsko-srpskog prekršten u hrvatski, a taj novokomponovani jezik Srbi niti
hoće niti mogu da prihvate. Ovde živi mešovito sanovništvo, pored većinskog
hrvatskog i srpskog naroda tu su i Mađari, Rusini, Ukrajinci, Romi i
pripadnici drugih naroda i narodnosti. Slično je i sa nastavom istorije, a takva
politika u obrazovanju strana je ovoj sredini. (Dnevnik, 8. februar 1991)
OD EKSTREMNE HRVATSKE EMIGRACIJE DO HRVATSKE
DEMOKRATSKE ZAJEDNICE (3)
- BRATIJA PO ORUŽJU -
I takozvane državotvorne organizacije hrvatske emigracije, koje su deklarativno
odustale od terorizma, u praksi ga se nisu odrekle. – Gde su i kako delovale i deluju
ekstremne organizacije hrvatske emigracije od Pavelića naovama
ʺDiferencijacijaʺ ustaške emigracije naročito je podstaknuta od 1960.
godine. Tako je, u okviru Jelićevog ʺHrvatskog narodnog odboraʺ obraz zvana
ilegalna organizacija ʺHrvatska odbranaʺ sa vojnooperativnim odsecima u
Italiji, Austriji i bivšoj SR Nemačkoj. Vojnički karakter organizacije potvrđuje
Uputstvo glavnog zapovednika ʺHrvatske odbraneʺ, izdato u Minhenu i
upućeno zapovednicima vojnooperativnih odseka na području Španije u
kojem se, između ostalog, kaže:
ʺPotrebno je da se pristupi formiranju satnija (četa), u svojstvu
poluvojnih organizacija na teritoriji gde iste do sada postojeʺ. Aktivnost
ʺHrvatske oslobodilačke legijeʺ. Pored toga, u Pravilniku s ustrojstvu
organizcije stoji ʺHrvatska odbranaʺ je poluvojnička organizacija, a njeni
članovi su ʺborciʺ, formirani u boračke skupine, a vrše i obaveštajnu službu.
ʺOperacijsko područjeʺ je teritorija Hrvatske ʺidealna za gerilska dejstvaʺ. Kao
objekti napada preporučuju se: energetski izvori i prenosnici – električne
centrale, dalekovodni stubovi, rafinerije nafte, manja i veća skladišta benzina,
154
Vukovarska tragedija 1991
naftovodi, mostovi, ceste, teretna vozila, vlakovi pruge, telefonski i telegrafski
stubovi, relejne stanice UKV...
Cilj – razbiti Jugoslaviju
Glavni ciljevi hrvatske ekstremne emigracije jesu: promena društvenopolitičkog
sistema u Jugoslaviji, razbijanja teritorijalnog integriteta SFRJ i
stvaranje zasebne ʺNezavisne Države Hrvatskeʺ. Ustaška emigracija podelila
se po metodu rada u borbi za tzv. Hrvatsku stvar, ali su im ciljevi i sredstva
uvek bili manje više istij. Borba za tzv. Ljudska prava neposredno je uticala na
ʺdiferencijacijuʺ unutar hrvatske emigracije ali nije likvidirala terorističke
grupe i organizacije u njenim redovima, odnosno nije se odrekla terorizma
kao metoda borbe mada je podstakla formiranje vojnih, tzv. Državotvorni
pokretʺ i dr. Koje su deklarativno odustale od terorizma, ali ga se u praksi
nisu odrekle. Diferencijacija u redovima hrvatske emigracije, naročito od
nacionalističkih događaja na Kosovu 1981. samo je ubrzala osnivanje ʺnovihʺ
organizacija pod pritiskom zvanične politike Zapada, ali nije donela suštinske
promene u ciljevima i metodama borbe. Njihova platforma je ʺpomirenje svih
Hrvata u zajedničkoj borbi za ostvarivanje konačnih prava i jedinih okvira za
napredak hrvatskog naroda – hrvatske državeʺ.
Takav tok stvari imao je svoju predhistoriju odmah posle kapitulacije
Nemačke 9. maja 1945. šef NDH i vođa ustaša, ratni zločinac Ante Pavelić
lično je rukovodio celokupnom ustaškom emigracijom posredstvom bivših
funkcionera – visokih oficira vojnih formacija tzv. Hrvatskih oružanih snaga.
Ustaše su u inostranstvu zadržale svoju organizaciju ʺHrvatski ustaški pokretʺ
(HUP) iz 1929. godine i stvorili uporišta u SR Nemačkoj, Španiji i Austriji, a
kasnije i u prekomorskim zemljama. Odlaskom Pavelića u Argentinu
pedesetih godina, ustaški pokret doživljava krizu. U pokretu nastaju dve
frakcije: jedna koja je Pavelića i dalje priznala za vođu i druga koja je smatrala
da treba prekinuti s Pavelićevim ustašama i formirati nove organizacije koje
neće biti kompromitovane u očima zapadnih zemalja koje su im dale azil.
Tako pedesetih godina dolazi do stvaranja više emigrantskih organizacija u
Argentini, Nemačkoj, SAD, Kanadi, Australiji, Švedskoj, Francuskoj, Austriji,
Španiji i drugim zemljama. Među prvima se od Pavelića odvojio pomenuti dr
Branko Jelić. On je 1950. godine formirao ʺHrvatski narodni odborʺ (HNO), sa
sedištem u SR Nemačkoj. Vjekoslav Luburić Maks je 1955. godine u Španiji
formirao ʺHrvatski narodni otpor – luburićevciʺ (HNO l). Dr Juraj Krnjević i
Vlatko Maček su održali kongres ʺHrvatske seljačke strankeʺ (HSS) 1957.
155