VUKOVARSKA TRAGEDIJA 1991

Vukovarska tragedija 1991
Kod strategije i taktike ʺgerilskihʺ dejstava naročita pažnja je poklonjena
pitanjima izbegavanja otvorenih sukoba, kretanja ʺgerilacaʺ korišćenje vodiča,
stvaranju sopstvenih teritorijaʺ, formiranju novih ʺrevolucionarnih grupaʺ i
sopstvene ʺvlastiʺ. Zato se planiralo i stvaranje ʺobaveštajne službeʺ od ljudi
koji su ʺčvrsta karaktera, inteligentni, neustrašivi i lukaviʺ. Kao važno
sredstvo borbe preporučivane su sabotaže, za koje se ocenjivalo da bi u ovim
operacijama imale dvostruk učinak: u odnosu na neprijatelja uništavamo ga
na ekonomskom polju i ujedno vršimo na njega pritisak i unosimo malodušje,
nesigurnost, te ubijamo moralni borbeni duhʺ.
Tri vida vojske
Za uspešno sprovođenje plana subverzivnih aktivnosti polazilo se od
stavova engleskih vojnih teoretičara Lioela Harta i generala Filera, da je pored
tri osnovna vida vojske za uspeh operacija potreban i četvrti vid oružanih
snaga – subverzivne snage. Sa organizacionog stanovišta ʺsubverzivne snageʺ
ustaške emigracije prilagođene su njenim potrebama i podeljene su na užu
političku organizaciju, odseke za sva tri tipa psihološkog rata i propagande,
na obaveštajnu službu koja je osnovica propagande među narodom i
neprijateljem, na jedinice gradskog otpora i na jedinice teritorijalne odbrane.
Ustaška emigracija u tom smislu je veliki značaj pridavala planiranju
gradske ʺgerileʺ. Ona u svim operacijama polazi od stava da se na ovaj način
vođenja subverzivnih akcija mogu sa relativno malim brojem ljudi vezivati
veće ljudske i materijalne snage u zemlji. Kao uputstvo za vođenje ʺgradske
gerileʺ u emigrantskom listu ʺHrvatska borbaʺ od 1973. godine štampan je
članak ʺGradska gerilaʺ u kome su razrađeni: doktrina, organizacioni nacrt i
taktika udarnih grupa.
Pod ʺborcima gradske gerileʺ podrazumevaju se pripadnici koji, za
rzaliku od šumske ʺgerileʺ, preko dana obavljaju uobičajene poslove, a noću
izvode subverzivne operacije. U uputstvu se daju smernice da u takve grupe
ne treba primati avanturiste, pogotovo ne u onima gde se donose odluke,
mada im se ne isključuje davanje određenih zadataka. Pri tome se predviđa
formiranje i određenih rukovodećih organa kao ʺmjesna zapovjedništvaʺ pod
kojom se podrazumeva, kako to nabraja Branko Topličić u tekstu o ʺGradskoj
geriliʺ, mjesno zapovedništvo, kojem su podčinjene udarne grupe, kartoteka,
jedna ili više obaveštajnih središnica, kojima su potčinjene obaveštajne mrežeʺ.
150
Vukovarska tragedija 1991
Teroristi – instruktori
Ekstremni hrvatski emigranti-teroristi u inostranstvu izražavali su
spremnost i vršili pripreme da svoje paravojne terorističke grupe prebace u
Hrvatsku i da se pridruže hrvatskim redarstvenicima i teritorijalnoj odbrani
pod komandom Bolkovca i Špegelja s ciljem da onemoguće Armiju da izvrši
naredbu Predsedništva SFRJ. Čak su se spremali da organizuju i svojevrsni
vazdušni most kojim bi se čarter letovima na relaciji prekomorske zemlje –
Hrvatska prebacivale naoružane grupe u tu našu republiku.
Treba reći da se šire priče (da li su samo priče) da su u mnogim
specijalističkim cnetrima za obuku redarstvenika emigranti u ulozi
instruktora. I to je moguće. U inostranstvu su sigurno naučili da podmeću
eksploziv i pucaju na diplomatsko-konzularne predstavnike Jugoslavije i na
naše radnike na privremenom radu u inostranstvu. Ovoga puta zajedno s
HDZ – pucaju u Jugoslaviju. (Dnevnik, 8. februar 1991)
OD EKSTREMNE HRVATSKE EMIGRACIJE
DO HRVATSKE DEMOKRATSKE ZAJEDNICE
- PLANOVI ʺOSVETNIKA BLAJBURGAʺ -
U istoimenom priručniku ustaše Adolfa Andrića, likvidiranog 1972. razrađeno
je do tančina koga treba angažovati protiv Jugoslavije i ʺsrpskih eksploatatoraʺ . –
Posebno se računalo na kažnjenike iz redova narodnosti
Prema ʺUputstvu za revolucionarni rad Tajnog ustaškog pokretaʺ
istomišljenicima u zemlji su se davale smernice za rad. ʺDomovinaʺ je, prema
ʺUputstvuʺ, podeljena u sedam zona, a hijerarhija komandovanja se
uspostavlja od Vrhovnog zapovjedništva, zonskih zapovjedništava i
područnih zapovjedništava.
Dužnost Vrhovnog zapovjedništva je bila da ʺizvidi i pripremi teren za
ilegalno prebacivanje boraca (emigranata) u domovinuʺ. Najvažnije funkcije
date su područnim zapovjedništvima da organizuju najbolje i najpoverljivije
članove koji treba da imaju posebne osobine i zadatke. Oni nisu smeli biti ni
na kakvim komunističkim dužnostima od rata naovamo, a tražili su se i ljudi
koji su bili više godina zatvoreni zbog protivdržavnog rada i koji su se nalazili
pod državnim maltretiranjem. Nije dolazio u obzir da se za prvi udar uzimaju
ljudi koji su u zatvorima, kao politički kažnjenici, revidirali svoj stav pošto ih
je većina pristala da radi za neprijatelja. Svaki poručni zapovjednik, u
sporazumu sa zonskim zapovjednikom , donosio je odluku za napad na
neprijatelja u svom području i to istovremeno na sve tačke. Vojni garnizoni,
odsek unutrašnjih poslova (UDB-a), milicijske stanice i sve ostale objekte
151