Kresley Cole - Karanlık Prensin Gelini

K aranlık P rens’in G elini
Biliyordu! Ah, tanrılar adına, şimdi ne yapacağım? Kız kardeşleri
zaten kuşkulanıyordu, bu ilginin belki de karşılıklı olduğunu düşünüyorlardı.
Ne yapmalı? Gözleri odada oradan oraya döndü.
MacRieve onun adını yeniden haykırdığında, Lucia yataktan
atladı ve gardırobundan bir sabahlık kaptı. Odasından aceleyle
çıkarak bodruma doğru gizlice süzüldü.
Lucia içeri girince MacRieve sessizleşti. Zaten olduğu, kapana
kısılmış bir canavar gibi Lucia'nın her hareketini izledi.
"Derdin ne senin?" diye sordu Lucia, kafese yaklaşırken. "Niye
beni çağırmak için kükreyip duruyorsun? Seni serbest bırakmak için
hiçbir gücü olmayan benim."
"Bunun kilidini açabilirsin."
"Açmayacağım. Nefesini boşa harcama."
MacRieve, Lucia'nın yüz ifadesini bir zaaf bulmak için inceleyip
görünüşe göre hiçbir zaaf bulamayınca taktik değiştirdi.
"Öyleyse bana gel." İrisleri maviden tekrar altın rengine dönüştü.
"Neden?"
"Yatağında başlattığın şeyi senin için bitirebileyim diye."
Lucia yanaklarının yandığını hissetti. "Ben öyle... Se-sen neden
bahsediyorsun?"
"Buraya gel, Lousha." Sesi de gözleri kadar büyüleyiciydi.
"Seni serbest bırakmam için beni baştan çıkarmayı düşünüyorsan,
bu olmayacak."
"Seni baştan çıkarm ak kendi başına bir hedef, tatlım."
Lucia tereddüt ederek omzunun üstünden arkaya bir göz attı.
"Bataklıktaki o gecenin ne kadar güzel olduğunu hatırlıyor
musun? Sana kendini nasıl hissettirdiğimi?"
Ter, ihtiyaç ve şimşeklerin gecesi. Lucia bu anıyla titredi. "O bir
hataydı... Seni teşvik etmemeliydim."
"Bana gel." MacRieve'in gözlerinde yine o bakış vardı.
"Gelip ne yapayım?" Beynim duruyor. Lanet olsun bu adama,
Lucia'nın üzerinde nasıl bir etkisi vardı böyle?
100