Kresley Cole - Karanlık Prensin Gelini

Kresley Cole
Perişanlığını daha da artıran, Garreth'm her saat başı Lucia'nın
kokusunu alabiliyor, sesini duyabiliyor, parlak ucubeye fısıldadıklarını
duyabiliyor olmasıydı:
"Hiç olmadığı kadar güçlendiğini hissediyorum," demişti Lucia
bu öğleden sonra. Kim?
"O zaman iyi ki yedek planımız var," diye cevaplamıştı Regin.
Neyin yedeği?
"Her şey onu bulmamıza bağlı. Bu sefer içeri girmek zorunda
kalacaksam o zaman tekrar dışarı çıkabilmeyi isterim." Neyi bulmaya?
Hangi cehennemin dibine gidiyor?
"Ne kadar zamanımız var?"
"Belki bir yıl. Onlar gelmeden önce..."
Kim -ya da ne- gelmeden önce? Lucia ne demek istemişti?
Bu, Garreth'ı çıldırtıyordu ve ne kadar bağırırsa bağırsın Lucia
geri dönmüyordu. Hayal edebileceği en gizemli dişiydi ve her gün,
her gece, bu gizem daha da derinleşiyordu...
Birden onun kokusu burnuna geldi... Bu, arzusunun kokusu
muydu? Havadaki akımı hissetti, Lucia'dan geldiğini sezdi.
O anda anladı. Hayır, bu olamaz. O bunu yapıyor olamaz...
Parmakları külotonun içine dalıp ıslak eti arayıp bulurken Lucia'mn
gözleri yavaşça kapandı.
İç çekip MacRieve'in vücudunun hayalini kurarak, şişmiş klitorisini
okşadı. Şimşekler birikti. Onun zavallı, hırpalanmış, kaslı
göğsünü zihninde canlandırırken bir kez daha okşadı. Gittikçe daha
hızlı... daha da hızlı sıvazladı.
Gövdesi, dar kalçalarına doğru inceliyor. Lucia inledi. Aletine doğru
giden esmer tüyler...
"Lousha!" diye bağırdı MacRieve.
Lucia hızla yatakta doğrulup elini çekti. Biliyor olamazdı...
Kesinlikle olamazdı.
"Bana gel!"
• 99 •