Kresley Cole - Karanlık Prensin Gelini

K a ra n lık P r e n s in G elini
Lucia solgundu, gözleri geçmek bilmeyen acıdan donuktu. "Val
Malikânesi'ne."
Garreth mücadele etmeyi bırakmıştı. Sonuçta o bir Lykae'ydi.
Hiçbir kafes onu tutamazdı ve Lucia onu evine götürüyordu. Olayların
talihli bir yönde geliştiğini sanmıştı. Lucia'ya daha yakın olur,
onu daha iyi koruyabilirdi. Şimdiyse kapana kısılmıştı. Lanet cadılar!
Yere oturarak duvara yaslanıp bir dizini kaldırdı. "Otur," diye
emretti, daha yumuşak bir tonda. "En azından bunu yapabilirsin,"
diye ekledi.
Lucia ters ters bakarak kafesin önüne bir sandalye çekti ve
dikkatli bir şekilde oturdu. Hâlâ canı yanıyor. Kendini hissettiği
endişeye karşı duygusuzlaştırdı. "Neden vampirlerin saldırdığı
gece çok acı çekiyordun? Üzerinde hiç kan kokusu almadım, hiçbir
yaranı görmedim."
"Bu seni ilgilendirmez."
"Yani bir atışı isabet ettiremediğinde gerçekten acı mı hissediyorsun?"
Lucia irkilmişti, açıkça gergin görünüyordu, yine saçlarının yüzüne
düşmesine izin verdi. Saçları, sivri kulaklarının üzerinde kalın
örgüler şeklindeydi ancak parlayan yelesinin geri kalanı özgürce
dökülüyor, bukleler alnının üstüne düşüyordu. "Benim hakkımda
ne biliyor olabilirsin ki?"
"Düşündüğünden daha fazlasını. Seni inceleme konum yaptım.
Gerçi hedeflediğim her şeyi bulamadım. Birçok kişi senin Okçu
olduğunu biliyor."
Lucia içi rahatlamış gibi görünerek, "O benim işte. Bilinecek
her şey bundan ibaret," dedi.
"Ya ailen, öz annen? Onun halkı hangisiydi?"
Lucia yeniden ona bakmadan önce omzunun üstünden merdivene
göz attı. "Kim olduğunu bilmiyorum. Ne olduğunu bile bilmiyorum."
"Bir Lykae olabilir mi?"
Lucia ince omuzlarını silkti. "Kim bilir."
92