Kresley Cole - Karanlık Prensin Gelini

K aranlık P rensin G elini
"Biri şu Scoobv'ye atıştırmalık bir şeyler filan hazırlamalı çünkü
bu ulumalar kabak tadı verdi!"
MacRieve'in parmaklıklara vurduğunu duyabiliyorlardı ancak
onlan kıramazdı. Lykae'ler İrfan'daki en güçlü tür olsa da, metal
tahrip edilemezdi çünkü cadılardan satın alınmış büyülerle bu hale
getirilmişti.
"Sen git Luce/' dedi Regin, bilgisayar oyununa hasretle bakarak.
"Benim ne yapabileceğimi sanıyorsun?"
"Senden hoşlanıyor. Bu ne kadar iğrenç de olsa... En azından
gidip bir dene. Ona kuyruğunu filan sallama, yeter"
"Regin!" diye çıkıştı Lucia, Nîx'e göz ucuyla bakarken.
Regin gözlerini devirdi. "Ah, evet, sanki kâhin senin çevirdiğin
dolapları bilmiyormuş gibi."
Nıx ona göz kırptı.
"Haydi ama, oyunda hiç bu kadar ilerlememiştim."
Lucia yavaşça ayağa kalktı, kasları karşı çıkınca irkilmemeye
çalıştı. "Tamam, gideceğim," dedi, MacRieve'i görmekten canı sıkılıyormuş
gibi davranarak ama uyandığından beri görmek istiyordu.
Hayatım kurtardığı için -onu özenle sakladığı, ardından aile evini
işgal etmiş vampirlere karşı gazabın vücut bulmuş hali gibi isyan
ettiği için- MacRieve'e nihayet teşekkür etmek istiyordu.
Görünüşe göre canavar hassas olabiliyordu. Veya ölümcül.
MacRieve her ne olursa olsun ya da içinde ne olursa olsun, Lucia'nın
minnetini hak ediyordu.
Ayrıca ona karşı neden bu kadar şiddetli bir tepki verdiğini
öğrenme şansma da hayır demezdi. İçinin nasıl olduğunu gördükten
sonra bile niye hâlâ ona böylesine çekim hissedebiliyordu?
"Bana borçlusun, Reege," diye ekledi Luda mağdur bir ses tonuyla.
Nix rahatça Lucia'nın oyununun içyüzünü görerek yine göz
kırptı. Ancak kâhin onu bodrumun kapısına kadar izleyince Lucia
döndü ve "Hayır, onunla yalnız başıma konuşmak istiyorum," dedi.
• 8 8 •