Kresley Cole - Karanlık Prensin Gelini

K aranlık Prens in Gelini
"Niyetim de bu. Ah, bir şey var." Sadağının kayışını çözüp
Emma'ya verdi. "Bunu iz sürerek doğruca Annika'ya götür. Ve
yanına da dev kocanı al."
Emma onu kabul ederek kaşlarını çattı. "Bu nedir?"
"Var olan en güçlü silah. Pek çok kişinin ve tanrının uğruna cinayet
işleyecekleri bir şey." Ama bettim için... Garreth'a kıyasla önemsiz.
Emma yutkunarak başıyla onayladı. "Tamam. İyi şanslar, Luce
Teyze."
Lachlain onu içeri kilitleyip Emma'ya eşlik ederek zindandan
çıkınca Lucia, hücrenin arka tarafındaki Garreth'a yavaşça yaklaştı.
"Şişşt, Garreth." Yavaşça ona uzandı. Garreth bu camm yakarmış
gibi Lucia'ya bakmıyordu. Lucia temkinli bir şekilde onun göğsüne
dokunduğunda, Garreth yaralarmdan dolayı değil, Lucia ona acı
verdiği için çekindi.
Lucia onun kulağına doğru eğilerek fısıldadı: "Buradayım,
Garreth." Gergin sırtım aşağıya doğru okşadığında, Garreth kaskatı
kesildi. "Sana göz kulak olacağım."
Lucia'nın kokusunu açık bir şekilde alıyordu, muhtemelen daha
önce aldığından daha çok değildi ama bunu daha aşikâr bir şekilde
yapıyordu. Tabii yüzünü Lucia'nın saçlarına gömüp derin derin
kokladığında da bunu saklamaya çalışmamıştı.
"Benim . Lucia," dedi hafifçe. "Geri dönmene ihtiyacım var."
Nihayet Garreth ona döndü ama hâlâ gözlerine bakmayı reddediyordu.
Lucia onun doğrudan kendisine bakmasını, onu tammasım
istiyordu. Gözlerine bakarsa bunun bir rüya olmadığını algılayabilirdi.
Oysa Garreth onu, patisi bir tuzağın içinde kalmış bir kurt gibi
tedbirli, kızgın bir şekilde süzüyordu. Lucia onun her an saldırabileceğini
sezdi.
Gerçek olmadığımı sanıyor. Belki de Lucia'nın onun cezası olduğunu
düşünüyordu.
Lucia kararsız hareketlerle kollarım yavaş yavaş ona sardı, elleri
Garreth'm ensesinde birleşti. Sırf onun kendisine yaslanmış sıcaklı-
402