Kresley Cole - Karanlık Prensin Gelini

Kresley Cole
Bir dakika, bu ne?.. Anlamaya çabalayarak sadağa doğru gözlerini
kırpıştırdı.
İçinde, tıpkı dieumort gibi olan, eski bir ok vardı. Lucia yutkundu.
Bir dieumort daha mı? Nasıl... neden?..
Ah, Freya adına, asla boşalmayan sadak! Lucia'ya bir şans daha
veriyor, Cruach'a karşı bir fırsat daha mı sunuyordu? Okun kopyası
oluşmuştu. Ama Ziyankârlar'm muhteşem gücü de onu izler miydi?
Ona nasıl erişmeliydi? Bir fikir... Artık bileğinin derisi paramparça
olmuştu. Lucia moral verici bir nefes aldı... ardından sahip
olduğu bütün güçle kolunu geri çekti. Elinin derisi yüzülüp eldiven
gibi parmaklarına kadar soyulurken, acı içinde çığlık attı.
Ama kolu serbest bırakmıştı.
MacRieve, Cromit'lerle çarpışırken, Lucia dişlerini sıktı ve
mahvolmuş parmaklarını yeni dieumort'u kavramaya zorladı. Oku
çekince ilkindeki gücün aynısı içinde dalgalandı.
Cruach sunakta, Lucia'nm önünde dizlerinin üzerine düşünce
Lucia hızla uzanıp okun ucunu doğrudan onun kara kalbine batırdı.
Cruach inanamayarak göğsüne baktı. Oktan dışarıya doğru
yayılan küller korkunç bedeninde zehir gibi yayılıp pullu derisinin
yerine geçmeye başladı.
Crom Cruach ölüyordu... gerçekten ölüyordu.
Lucia, kâbusunun sonunu seyrederken, "Bunu hissediyor musun,
kocacığım?" dedi küçümseyerek.
Cruach ona döndü. Son nefesiyle boğuk bir sesle konuştu. "Canavar.
.. onu benden kurtardı..." dudaklarından kan kabarcıkları
çıktı... "Ve sonsuza dek senden... uzak tutacak."
Tam MacRieve son Cromit'lerin işini bitirirken Cruach yere
yığıldı, gözleri her yanlarındaki cesetlerin gözleri kadar cansızdı.
Koca bedeni ufalanıp yerde birikmiş kanın üzerinde bir kül
katmanına dönüştü. Çökmüş Cenabet artık yok.
393