Kresley Cole - Karanlık Prensin Gelini

Kresley Cole
Haydi, haydi! diye komut verdi Garreth içinden. Ama bu motor daha
ne kadarını kaldırabilirdi?
Lucia uzun zamandır sessiz kalmıştı. "Şimdi güvende miyiz?"
Tam Garreth, "Daha değil/' diye homurdanmışken, akıntı onları
nihayet serbest bıraktı. Bot serbest kalarak ileriye fırladı. Garreth bir
anlığına içinin rahatlamasıyla gözlerini kapadı.
"MacRieve, ne olduğunu aktarman gerekecek. Yalnız yukarı
bakabiliyorum."
"Şimdilik tehlikenin dışındayız... ve Contessa'ya geri dönüş
yolundayız." Tabii gemi oradaysa.
"Bizi oradan nasıl çıkardın?" diye sordu Lucia.
Sadece ve sadece şansla. "Büyük yeteneğimle. Boynun nasıl?"
Çok kötü bir yaralanma olsa da, asıl kırık küçük olur ve kolaylıkla
iyileşirdi. "Acıyorsa iyileşiyor demektir."
"O zaman kesinlikle düzeliyorum. Galiba kısa süre içinde doğrulup
oturabileceğim," dedi Lucia. "Lothaire'in bana cehennemden
çıkma bir boyun ayan yaptığına inanamıyorum. Vazgeçtim... kesinlikle
inanabiliyorum ama hemen orada, mezarda olmasından şoka
girmiş durumdayım. Acaba ne zamandır bizi izliyordu?"
Asalağın beni Lucia'ya sahip olurken izlediğine şüphe yok. Lanet
vampirler!
"Lothaire ne zaman bu kadar feci bir şekilde güçlendi?" diye
sordu Lucia.
"O bir kadim, Kadim Düşman." Ve ölümsüzler her yıl daha
da güçlenirdi.
"O yüzüğü neden istiyordu sence?"
"Bilmiyorum. Tüm odadaki en basit altın parçaydı. Bizim bilmediğimiz
birtakım güçleri olmalı."
"Sence geri dönecek mi?"
"Bence buradan çoktan gitmiştir." Bizim de gitmemiz gerektiği gibi.
351