Kresley Cole - Karanlık Prensin Gelini

Kresley Cole
Lucia boyun eğmekten başka seçenek görmüyordu. Vampirin
kolu, boynuna sürekli baskı yaparken, tekrar odanm içine doğru
ilerledi.
MacRieve boğazından devamlı kısık bir hırıltı gelirken, peşlerinden
gitti.
"Bir kıyameti önlememizi umursamıyor musun?" diye sordu
Lucia, Lothaire'e. "Bu dünyada, ah, bilemiyorum mesela, ölmesini
tercih etmeyeceğin kimsen yok mu?"
Boynundaki baskı arttı. Vampir onun kulağına, "Beni tanımıyorsun,
Valkyrie," dedi, pürüzlü bir sesle. Sesi kısık, uğursuzdu.
"Neye değer verdiğimi bilmiyorsun." Çok ürpertici.
"Hâzineden hiçbir şey almamamız ve Yaldızlı Olan'ı rahatsız
etmememiz gerekiyor," diye aldırmadan devam etti sözüne Lucia.
"Yoksa kadim bir şeytanı uyandırırız." Kelimeler ağzmdan çıktığı
anda suratını buruşturdu. Sanki Lothaire'in umurunda olurdu...
Zaten kendisi kadim bir şeytandı. Muhtemelen, Ne kadar çok olursa
o kadar iyi, diye düşünürdü.
Odaya geri döndüklerinde içerideki o kadar hâzinenin arasmda
Lothaire'in ilgisi, sade bir altın yüzüğün üzerindeydi... La Dorada'nın
başparmağındakinin. Üzerinde bulunan yüzüğün.
"Onu alamazsın, vampir!" dedi Lucia. "Vücudundan tek bir
şeyi bile alırsan hepimiz ölüme mahkûm oluruz."
"Biz mi?" Keyif. Lucia'yı tutmayı hiç bırakmadan, aşağıya uzanıp
La Dorada'nın başparmağını kopardı.
Lucia'nın nefesi kesildi.
"Niye o yüzük, Lothaire?" diye sordu MacRieve. "Bu kadar
zenginliğin arasmda hem de?"
"Zevkler ve renkler tartışılmaz." Parmakla altın halkayı pantolonunun
cebine soktu.
345