Kresley Cole - Karanlık Prensin Gelini

Kresley Cole
Odanın merkezine yaklaştıklarında Lucia'nın gözüne taş bir
alınlığın üzerindeki dev altın lahit ilişti. İçinde neşe kabararak,
"MacRieve, bak! Yaldızlı Olan'ın dinlendiği yer. Öyle olmalı," dedi.
Her yanında kurumuş cesetler yatıyordu, bir çeşit insana benzer
yaratığın kabuklarıydı. Bekçiler olmalı. Uzun, solmuş yüzlerinde tamdık
bir şeyler vardı. Lucia tam ne olduğunu hatırlarken MacRieve de,
"VVendigo'lar mı?" diye mırıldandı.
VVendigo'lar zombiler gibi et yerlerdi ama hızlıydılar. İnce, uzun
yüzleri ve sivri dişleri vardı. "Ama onların sadece kuzey ormanlarında
bulunduğunu sanıyordum."
"Ben de öyle olduğuna inamyordum. Artık inanmıyorum."
VVendigo'lar alınlığa sanki bu şekilde uykuya dalmışlar ve hiç
uyanmamışlar gibi, sahiplerinin ayağının dibindeki bir hayvan
sürüsü gibi yayılmışlardı.
"Nasıl böyle kurumuşlar?" diye sordu Lucia.
"Bilmiyorum..." MacRieve aniden elini öne uzattı, avcu cesetlerden
birinin üzerinde yukarıya dönük duruyordu. "Dikkat et,
kadın!" Lucia'nın çenesinden damlayan bir ter damlasını yakalamıştı.
"Üzgünüm," diye fısıldadı Lucia, koluyla yüzünü silmek için
kısa süreliğine arkasını dönerek.
Yaratıkların yanından dikkatle geçerek lahde doğru ilerlediler.
Bir cenaze evinde ölene veda töreniymiş gibi üstü kapatılmamıştı.
Lucia yüzünü yeniden sildikten sonra yüreği ağzında atarak öne
doğru eğildi.
Altından yapılmış en incelikli kafesin altında bir mumya yatıyordu.
.. Vücudu ince mücevherlerle, altın bir göğüs zırhı, taç ve her
parmağında yüzüklerle süslenmişti. Nefes kesici.
Lucia, gözleri hayranlıkla açılırken lahdin üzerinden dikkatle bakıyordu.
339