Kresley Cole - Karanlık Prensin Gelini

Kresley Cole
Lucia artık bir Skathia, Tanrıça'nın kaprislerinin kölesi değildi.
Artık sade kıyafetli bir bekâr değildi.
Artık bir kurban değildi. Kurtadam sevgilimle birlikte bir sunağı
kırdım. Ne kadar uygun, ne kadar da güçlendiriciydi.
Akima aniden bir fikir gelince yutkundu. O... çocuk sahibi bile
olabilirdi.
MacRieve'e bakıp gülümsedi ama bu gülümseyiş çabucak kayboldu.
MacRieve onu terk ediyordu! Kararını vermişti.
Günün birinde, Lucia...
Garreth öksürerek uyanmaya başladığında, Lucia hemen yanında,
yukarıdan ona bakıyordu, gözleri yaşlardan şişmişti. "İyi kestirdin
mi?" diye sordu.
"Ne... ne oldu?" Vücudu ağrılardan oluşan bir kütle gibiydi,
başı ve yaraları zonkluyordu.
"Büyük yılan açlıktan asabileşti mi?"
"Onu öldürdün mü?" Lucia başıyla onaylayınca Garreth her
geçen saniye daha çok şeyi hatırlayıp Lucia'ya olan öfkesi geri
dönerek kaşlarını çattı. "Bana artık atış yapamadığını söylemiştin."
"Buna inanıyordum. Ama yanıldığım ortada."
"Evet, ortada. Onu aşağıdan vurmuş olmalısın." Garreth doğrulmaya
çalıştı, sonra öksürdü, acı vücudunun her karışma yayılınca
yüzünü buruşturdu. Bütün kaburgaları çatlamıştı.
"Çok acıyor mu?" diye sordu Lucia.
"Sence?"
Lucia'nın gözleri kısıldı. "Bence bu sana beni terk etmemeyi
öğretecektir!"
"Geri dönüyordum."
Lucia, yüz ifadesi okunmaz bir şekilde, "Benim için mi?" diye
sordu. Garreth yanıtlayamadan, "Muhtemelen beni göreve devam
etmem için ikna etmek üzeredir," diye ekledi.
• 329 •