Kresley Cole - Karanlık Prensin Gelini

K aranlık P rens’in Gelini
Artık bir Okçu değildi. Farklı hissediyor muyum? Sersemlemiş?
Delirmiş?
Yıitıltştmş gibi hissediyorum.
"Lousha?" MacRieve ayağa fırlayıp kot pantolonunu kaparak
hızla giyindi.
Lucia sırt çantasını omzuna attıktan sonra, su setlerine doğru
sendeleyerek yürümeye başladı. Taşlı yol boyunca duran heykeller,
aşağıya düşmanca bakıyordu.
MacRieve arkasından hızla gelip yayı yüzünün önünde tuttu.
"Bunu ve sadağını bırakmışsın"
Lucia ona bakmayacaktı. MacRieve'e. Bakamazdı. Bunu ona
M acRieve yapmıştı. Yeteneğini mahvetmişti. Artık Cruach'ı yok
etmek için hiçbir yolu olmayan Lucia'nın, o canavarı tatmin etmesi
için kendini feda etmesi gerekecekti.
O pis ine geri dönmek mi? Hem de kalbe doğrultulmuş bir ok
olmadan mı? Lucia bu düşünce yüzünden soluk alamıyordu. Bunu
yapamam! Sunacak başka bir şeyimin kalmadığı şu anda bile...
Boynu yandı, acı kavurucuydu, günahlarının sürekli bir anım-
satıcısıydı. Nefes alamıyorum...
"Şey, yayı şimdilik ben tutarım." MacRieve onu omzuna geçirdi.
"Hayatım, konuş benimle. Seni incittim mi?" Somurttu. "Tabii ki
incittim. Ama ne kadar kötü bir şekilde?"
Lucia cevaplamadı.
"Nereye gidiyorsun?"
"E-eve."
M acRieve koşup önüne geçti. "D ieum ort ne olacak?" diye
sordu, geri geri yürümek için dönerken. "Hani dünyayı kurtarma
işi? Çok yakınız."
Daha uzak olamazlardı! "Ni'x beni buraya bir ok için gönderdi.
Çünkü ben bir... ben eskiden bir," nefesi kesildi, "okçuydum. Bunların
hepsi artık değişti." Lucia, Skathi'nin oklarıyla bile Cruach'm dirilmesini
durduramazdı. "Yapacak başka bir işim var." Ve o yüzünden
• 316 •