Kresley Cole - Karanlık Prensin Gelini

K aranlık P rens'in Gelini
Bunun yerine sarmaşıkla kaplı bir taşa gelinceye kadar bir adım,
sonra bir adım daha geriledi. Kaçacak yeri kalmamıştı. Ya saldır ya
boyun cğ. Yutkunarak kirişi çekti.
Ancak sonra MacRieve'in yüzüne, atışı beklerken kaşlarının
çatılmasına baktı. MacRieve bunu yapmasını umuyordu.
MacRieve'i incitmek her zaman ona yanlış gelmişti. Lucia ona
âşık olmadan önce bile. Ah, Freya, bunu yapamam. Yay kirişini gevşetir
gibi oldu. "Ben-ben yapamam." Ona âşığım. Onu gördüğü ilk andan
beri... Bu kaçınılmazdı.
"Yap şunu!" MacRieve ona doğru hamle yaparak kışkırtmaya
çalıştı. "Lousha, okunu at... bunun benim seni sahiplenmeden
bitmesinin tek yolu bu."
Rüzgâr kuvvetle esti ve ay ışığı, gölgeliği delip geçti. Gümüşi bir
mızrak MacRieve'in üzerine vurdu ve o ürperdi. "Ay... beni çekiyor.
Bu gücü... bilemezsin. Bu gece yeminlerinin yerine beni seçemez
misin? Bir kere olsun, kahretsin!"
Lucia yavaşça başını sallayarak reddetti. "Bu olamaz."
"O zaman vur beni, lanet olası!" MacRieve çaresiz, vahşi görünürken
parmaklarını saçlarının arasına gömdü. "Kahretsin, ne
yapacağımı bilmiyorum!"
MacRieve, Lucia'nın karşısında şüphelerini, tereddüdünü ilk
defa gösteriyordu. Şu anda, ay ondan bunu talep ederken bile, Lucia
için onun çağrısına direniyordu. Dokuz yüz yıldan uzun zamandır
bu geceyi beklem işti... ve Lucia'ya bu şekilde sahip olmaktansa bir
okun beynini delmesini tercih ediyordu.
Kader bir yolunu bulur... MacRieve uzun süre boyunca başını
eğdi. Yüzünü kaldırdığında gözleri açık maviydi, sivri dişleri
ve pençeleri uzamıştı. Geniş göğsünün derisi ter ve yağmurdan
nem liydi ve ay ışığında parlıyordu. Erekte olmuştu, aleti kot pantolonunu
zorluyordu.
304