Kresley Cole - Karanlık Prensin Gelini

Kresley Cole
Büyük ceiba ağaçlan bolluk içinde büyümüş, aralıksız bir gölgelik
gibi bir çab yaratmışlardı, o kadar yoğundular ki yağmurun çoğunu
dışarıda tutuyorlardı... ta ki rüzgâr esip yaprakları döndürerek, ağır
damlaları sıçratıncaya kadar.
Sonra Lucia'nm ağzı açık kaldı. Uzakta yuvarlak, kubbeli bir
yapı vardı... bir panteon.
Bir mezar. Her ne kadar etrafı sarmaşıklarla tamamen örtülmüş
olsa da, Lucia yine de muazzam bir büyüklükte olduğunu anlayabiliyordu.
Hızla oraya gitti ancak bir giriş bulamadı. Yapraklarla kaplanmamış
bir taşta, bir kadının yukarıya kaldmlmış avuçlannda üçgen
bir altının parladığını tasvir eden bir oyma gözüne çarptı. Lucia biraz
daha sarmaşığı kesti. Bir başka kabartma, yarı insan yan jaguar bir
varlığın parlayan bir kadehten bir şey içtiğini gösteriyordu.
Lucia'nm içindeki her şey, bunun El Dorado'nun mezarı olduğunu
söylüyordu. Bu kadar yakın olmak. Nihayet Cruach'ı öldürmenin
bir yolunu bulmak...
Bir şeyin taş yığınını yerle bir ettiğini duydu ve hızla kafasını
kaldırdı. MacRieve yakmdaydı. Sese doğru dönüp yayını kaldırdı.
Birkaç saniye sonra MacRieve açıklığa dalıp sanki Lucia'nın
güvende olduğunu görmekten içi rahatlamış gibi gevşedi. Gözlerini
Lucia'nın üzerinde gezdirirken, Lucia'nm kaldırılmış yayına yalnızca
göz atma gereği duydu.
Ayaklan çıplaktı ve tişörtü yoktu, kolundaki biçim değiştirenin
ısırığı kırmızıydı ve şişmişti, kesikler göğsünden çaprazlamasına
geçiyordu. Dev omuzları güçlükle aldığı soluklarla inip kalkıyordu.
Canavar, üzerinde tıpkı Val Malikânesindeki gecede olduğu
gibi güçlü bir biçimde titreşiyordu. "Yap şunu... beni vur, Lousha
Sesi çoktan değişmeye başlamıştı.
Vurmak zorundayım. Yapmazsam bir daha asla vuramayacagım. Bu
yay bir daha asla ellerine geçmezdi. Hayatı, bildiği şekliyle sona
ererdi. Vur onu, Lucia!
303