Kresley Cole - Karanlık Prensin Gelini

37.
B ö lü m
P
MacRieve küçük motoru çalıştırırken, Lucia yayım, sadağım ve
çantasını kaptı, sonra sandalın içine atladı.
"Bunu nasıl süreceğini biliyor musun?" diye sordu MacRieve,
kaşları endişeyle çatılmış bir halde.
"Nehirlerle bölünüp duran bir arazide yaşıyorum, kurtadam."
"Sandalda kal, karaya çıkma." Gözleri gittikçe mavileşiyordu.
"Lousha, git. Şimdi."
"Dikkatli ol," diye fısıldadı Lucia, zıplayıp botu vitese takmadan
önce bir veda öpücüğü vermeye cesaret ederek. Motor öksürdü,
sonra suya daldı.
Omzunun üstünden bir göz gezdirerek küpeşteye sıkıca tutunmuş,
Lucia'mn peşinden gitmemek için bütün iradesini kullanıyor-
muş gibi görünen MacRieve'e dikkatle baktı. Lucia bir kıvrımdan
dönüp MacRieve'in görüş alanından çıkmadan hemen önce, onun
küpeşteyi sıkarak parçaladığım gördü.
MacRieve aym çekimine yenik düşmeden önce Lucia ne kadar
uzaklaşabilirdi ki?
İlerlediği her kilometreyle birlikte, sağanak yağmur kaçışma
engel oluyor, botu daha çok yağmur suyuyla dolduruyordu. Lucia
bota yön verirken suyu da boşalttı, yolundaki birikintilerin arasında
manevra yaparken keskin damlalara karşı gözlerini kırpıştırdı.
• 295 •