Kresley Cole - Karanlık Prensin Gelini

Karanlık Prens'in Gelini
Birdenbire Contessa şahlanıp kısa bir anlığına yana eğilerek,
Lucia'yı güvertenin karşı tarafına savurdu. Tutunacak bir şey ararken,
beyni bunu neyin yapabileceğini - neyin bunu yapabilecek kadar
büyük olabileceğini- kavramaya çalıştı.
Ve Contessa daha ne kadarına dayanabilirdi?
Tekne yeniden darbe alıp yerine oturmadan önce, Schecter
teknenin iskele tarafından çığlığı bastı.
Kuşkulan artarken Lucia'nın gözleri kısıldı ve eğim kazanan
güverteden güçlükle ona doğru tırmandı. O tarafa ulaşmca manzara
karşısında ağzı açık kaldı.
Schecter. Parçalanan bir küpeşteye canını kurtarmak için sımsıkı
tutunuyordu. Sarkan bedeninin hemen altında, koskocaman bir
kayman saldırmak üzere yukarıya dikkatle bakıyordu.
Lucia'nın dudaklan şok içinde aralandı. Yaratık muazzamdı,
basketbol topu büyüklüğünde kırmızı gözleri vardı. Ve yalnız değildi.
Teknenin her yanında sular küçük girdaplarla çalkalanıyordu.
MacRieve, Lucia'ya gerçekten de dev kaymanlar olduğunu
söylemişti... ama Rio Labyrinto'da yaşıyorlardı, başka yerde değil!
Bir dakika... Gemi oradan yalnızca birkaç saat uzaklıktaydı.
Yüce tannlar adına, Schecter'in yemi hakikaten işe yarayıp onlan
saklı ırmak kolundan buraya mı çekiyordu?
Lucia yayını hazırlayıp kirişe iki ok yerleştirdi. Yaratığın derisi
zırh gibi kalın olurdu, o da kırmızı gözleri nişan aldı... bunlar yeterince
büyük hedeflerdi.
Kaymam iki gözyuvasından da vurunca hayvan kıvranıp teknenin
yan tarafına bolca su ve çamur sıçrattı. Ardından ortadan kayboldu.
Lucia yayım vücuduna kayışla astıktan sonra Schecter'e ulaşmak
için güverteden karşıya atlayarak, onu bileğinden yakaladı. "Sen ne
yaptın?" diye sordu. "Bu da nedir?"
Schecter anlaşılmaz, isterik bir şekilde yanıtladı... Lucia da onu
bırakıyormuş gibi yaptı. "Ne dedin, Schecter?"
"Yem. İşe yaradı!"
278