Kresley Cole - Karanlık Prensin Gelini

Karanlık Prens’in Gelini
Onu boş ver, işini yap ve geri dön. Ama içerisi neden bu kadar
sessizdi? Tek bir yolcunun sesini duymuyordu. Tek bir kişi bile
kıpırdamıyordu.
Ve hâlâ vampirin kokusunu alıyordu.
Lykae merakı ona üstün geldi ve alavereye sıçrayıp ses çıkarmadan
güverteye indi.
Yine kulak verdi, gemi seslerinden başka bir şey duymadı, bunlar
gece yarısında duyulan tekinsiz türden seslerdi... çapa zincirinin
sürtünmesi, tahtaların yerine oturması, bir esintinin çıkmasıyla
halatların sıkışması.
Garreth üzerinden sular akıtarak sessizce ana salona gitti. Bu
oda Garreth için rahatsızlık vericiydi, ona Victoria dönemindeki
cenaze salonlarını ammsatıyordu, aşırı yaldızlı fakat kasvetliydi.
Geminin kauçuk patlaması günlerinden kalma, yenilenmiş bir
trol gemisi olduğunu biliyordu -aracın adı bile kauçuk baron anlamına
geliyordu- ancak Barâo'nun kauçuk patlaması günlerinden kalma
bir zaman kapsülü olduğunu hiç düşünmemişti.
Ve o günlerin bir kısmı hakikaten de karanlıktı.
İçeriye doğru ilerlerken, pelüş yer halısının üzerinde ezümiş bir
okuma gözlüğü gördü. Servis masasının üzerine akşam çayı bir süre
önce koyulmuştu... şimdi pastalar kurumuş, krema bozulmuştu.
Çerçevesinde ruj izi olan bir çay fincanı ve yanında yarısı yenmiş
bir pasta görünce ensesindeki tüyler kalktı.
Bir şey bu yolcuları yakalamıştı... beklenmedik bir şekilde.
Ve kıpkırmızı bir sıçrama lekesi, odadan çıkıp Garreth'm vampirin
kokusunu saptadığı tarafa doğru gidiyordu. Garreth kanı loş bir
ışıkla aydınlatılmış ve dar bir güverte yolundan aşağıya doğru takip
ederek, birbiri ardına boş kamaraların yanından geçti. Arkasında tahta
gıcırdadı ve Garreth dönüp baktı. Sadece gemi yine yerine yerleşiyor.
İz, son kamaranın kapısında sona erdi. Kilitli. Garreth bir kavga
hazırlığıyla gerilerek, cilalı pirinç kapı kolunu kırdı. İçeride bir tabut
duruyordu. Ürkütücü derecede basit bir kutuydu... ahşaptı, cilası ya
• 276