Kresley Cole - Karanlık Prensin Gelini

Karanlık Prens'in Gelini
"Onu kendi haline bırakmalısın/' dedi Lachlain. "Bir milenvumdan
uzun süre her şeyle ilgili kendi kararını kendi vermiş...
baskıcı bir erkeği hoş karşılamayacaktır."
"Evet bunu biliyorum." Garreth nefesini bıraktı. "Eğer Lousha ve
ben birbirimizin kaderinde varsak o zaman bu niye bu kadar zor?"
"Herkes, eş olgusunun bağlanmayı kolaylaştırdığını söylüyor.
Bana göreyse bu sadece kedere neden oluyor, en azından başlangıçta.
Özellikle de bir eş ötekiyse. Bovven ve ben, eşlerimizden daha memnun
kalamazdık ama ikimiz de onları elde etmek için cehennemi yaşadık."
Cehennem. Ben şu anda oradayım. Huzursuzluk Garreth'm içine
çökmüştü. Geceleri koşmuyor, eşinin geçimini sağlamıyor ve onu
koruyacak bir tehdit bulamıyordu.
"Hâlâ onunla yatmıyor musun?" diye sordu Lachlain.
"Hayır," dedi Garreth, ardından homurdanarak, "Onun dışmda
her şeyi yapıyorum," diye ekledi. Her fırtınada Lucia'yı kamaralarına
götürüyordu. Ama yağmur yağmadığında bile aklı çelmiyor, kendini
bunu yapmamak için zor tutuyordu.
O kadar çaresiz bir hale gelmişti ki Lucia'nm şimşekleri bulutsuz
bir günde her yanlarına düşse bile umurunda olmazdı.
Ve yataktayken Garreth sadece ona verdiği sözü tutuyordu.
Kamara duvarı, Garreth'm ona sahip olmamak için mücadele ettiği
zamanlardan kalma pençe izleriyle delik deşikti... Lucia ise ona
karşı çıkmaktansa, "Lütfen..." diye inlemişti.
Lucia'yı bir şekilde mahrum bırakma gücünü bulduğu her seferinde,
onun yeminlerine gittikçe daha da sinirleniyordu. "Sabırlı
olmaya çalışıyorum," diyordu şimdi Lachlain'e, "onun inançlarına
saygı göstermeye çalışıyorum ama bunu daha ne kadar sürdürebileceğimi
bilmiyorum."
"Bu gece ne olacak?"
"Beni kabullenmesini sağlayamazsam bilekliğin gerçekten zapt
etmesi için dua edeceğim..." Sesi kısıldı. Garreth, Lucia'nm arzu-
• 260