Kresley Cole - Karanlık Prensin Gelini

Kresley Cole
Cromitierini çağırmıştı. Ancak Regin kılıç ustalarıyla çarpışıp onları
geri püskürtürken, Lucia'nın oku, Cruach'm kara kalbini bulmuştu.
Bu üçüncü seferde ise, Lucia'nın ne beklemesi gerektiği konusunda
hiçbir fikri yoktu, gerçi ayıyı mağarasının içinde avlayacağından
korkuyordu. Kendini o ine tekrar girmeye zorlayabilir miydi?
Hem de yapayalnız?
Lucia, MacRieve'in onunla birlikte geleceğini düşündüğünü
biliyordu. Dieumort'u almak için birlikte çalışsalar bile Lucia,
MacRieve'in Cruach'm yanma yaklaşmasına asla izin veremezdi.
Ne de Regin'in fazla yaklaşması tehlikesini göze alabilirdi.
Cruach onlara hastalık bulaştırabilirdi. Lucia'nın ise -Cruach'm
karısı olarak-bağışıklığı vardı...
"Bu kadar dalıp gitmene sebep olacak ne düşünüyorsun?" diye
sordu MacRieve, sözcüklerine uzaktaki bir gök gürültüsü eşlik ederken.
Gökyüzünde daha da çok gri bulut toplanıyordu. "Sadece Regin'e
karşı daha şefkatli olman gerektiğini düşünüyordum."
"O niye?" diye sordu.
"O olmasaydı bir eşin olmazdı. Hayatımı ilk kurtardığında on
altı yaşındaydım. O zamandan beri savaşlarda sayısız kere kurtardı."
MacRieve bunu hazmettikten sonra, "Regin benden hiç hoşlanmıyor,"
dedi.
"Evet." Lucia az önce bir yağmur damlası mı hissetmişti? "Ama
senin ağabeyin de muhtemelen benim için aynısını hissediyordur."
"Olabilir. Tabii ben senin kız kardeşini vurmadım."
Lucia küpeştedeki bir kıymığı inceleyerek söylendi: "Onu sadece
kolundan yaraladım." Sadece koluna bir atış yapmıştı.
"Lousha, şuraya bak!" dedi MacRieve, Lucia'yı omuzlarından
tutup uzaktaki bir sahile doğru çevirerek.
Lucia beyaz benekli boğazları olan birkaç susamuru gördü...
fakat bu hayvanlar dev gibiydi, MacRieve kadar uzunlardı. Bir tanesi
bir yayın balığını yerken, diğerleri bir kütüğün üzerinde birbirlerine
sokulup ciyaklayan yavrulan sakinleştiriyorlardı.
235