Kresley Cole - Karanlık Prensin Gelini

K aranlık P rens’in G elini
"Sana da günaydın," diye yanıtladı Luda, Garreth'm Damiâno'nun
bağırsaklarını deşmek istemesine neden olan bir gülümsemeyle.
Garreth çenesini kaldırdı, bu kesinlikle selamlama olmayan
bir hareketti. Karşılığında adam basamaklardan inmeden önce
gözlerini kıstı.
"İkinizi ayırmak zorunda mı kalacağım?" diye sordu Lucia,
güvertede yalnız kaldıklarında.
"Ayağını denk alırsa hayır," dedi Garreth, büyük bir ciddiyetle.
Lucia'yı küpeşteye götürdüğü gibi arkasından yanaşıp ona
yaslandı. Lucia'nın bunu sıkıştırma olarak göreceğini biliyordu ancak
kendine engel olamıyordu. "Şurayı görüyor musun?" Lucia'nın
omzunun üstünden bir nilüferin üzerinde yatan, yüz yirmi santimlik
bir kaymanı işaret etti. "Daha yavru." Kıpkırmızı gözlerinin üzerinde
kemikli bir çıkıntı ve siyah bir bedeni olan yaratık, ağzı kocaman
açık ve sivri dişleri ortaya çıkmış halde yatıyordu. "Daha keskin
timsahlar gibiler. Fiziksel olarak. Zihinsel olarak nasıl olduklarını
bilmiyorum. Gerçi biraz daha sinirli görünüyorlar."
Lucia ustalıkla Garreth'm yanına geçerek, "Ne kadar büyüyorlar?"
diye sordu.
"K ayıtlardaki en büyük olanı, yedi buçuk metreydi. Ama
Schecter haklı... nehrin iyice yukarısında daha büyükleri var. Çok
daha büyükleri."
"Beni buraya kaymanı görmem için getirdin ama ben altındaki
nilüferden neredeyse daha çok büyülenmiş durumdayım. Kocaman
bir şey, masa gibi."
"Victoria amazorıica. Onlar da nehrin yukarısında daha kalınlaşıp
büyüyorlar."
Lucia etrafına bakındı. "Gece ne kadar yol aldık?"
"Nehrin haritada eksik olan bir parçasmdayız sanırım, yani kim
bilir?" Bütün sabah tek bir teknenin bile yanından geçmemişlerdi.
"Ama gittikçe daha fazla nehir yaratığı görmeye başlayacağımız
kadar yol aldık. Pembe yunuslar ve dev susamurları."
226