Kresley Cole - Karanlık Prensin Gelini

K aranltk Prens’in Gelini
Yüce tanrılar adına, adam güzeldi. Nemli cildi bronzdu, ortasında
altın renkli tüyleri olan göğsü kaslı bir mükemmellikti. Lucia
yüzünü ona sürtmek istiyordu.
Sırf onu bu şekilde görmekten dolayı bitkinliği kaybolmaya,
hain bedeni istemsizce kendini hazırlamaya başlamıştı. Kıvrılan
pençelerini avcuna batırdı ve gizlice uyluklarını sıktı.
"Yolum belli," dedi MacRieve, yüz ifadesi esrarengiz bir şekilde.
"Gidecek misin?"
"Hayır, güzellik. Düşünüyordum." Yatağm kenarına oturdu.
"Bataklıklı ırmak kolunda o ilk gece tam olarak iffetli değildin. Ben
de o zaman yaptıklarımızı yapabileceğimizi düşünüyorum."
"Yaptıklarımızı mı?"
"Hâlâ iffetli olabilirsin, sadece birleşme yaşama. Beni bataklıkta
bu yüzden durdurdun... sana sahip olmaya çalışmasaydım hedefime
varıncaya kadar devam etmeme izin vereceğine bahse girerim."
Lucia'nm dudakları aralandı. "Hayır, bunu bilemezsin."
"Bir erkeği bedeninin içine almayacağım söyledin. Bu seni emip
okşayamayacağım anlamma gelmez. Aymsım senin bana yapamayacağın
anlamına gelmez."
"Kontrolü kaybederiz." MacRieve onu baştan çıkarabilirdi...
Lucia içindeki o vahşi pervasızlığa teslim olurdu. "Bana daha fazlasını
yaptırmaya çalışırsın."
"Çalışmam. Bana hazır olduğunu söyleyinceye kadar bekleyeceğim.
Beni istediğini söylemen gerekecek."
Lucia tereddüt etti. "Kendimi... kaptırıp pişman olacağım bir
şey söyleyebilirim."
"O zaman bunu biz yatakta değilken söylemen gerekir."
MacRieve'in gözlerinde o bakış oluşuyordu. Lucia'mn kalbi hızla
çarpmaya başlayıp kalan bütün yorgunluğu bastırdı. Beyni durmadan
önce MacRieve'e bir yemin ettirmesi gerekiyordu. "Ne olursa olsun.
Ben ne söylemiş olursam olayım. Ya da yapmış olursam olayım mı?"
212 •