Kresley Cole - Karanlık Prensin Gelini

K nratılık P rens'in G elini
Lucia aşağıya baktı, fırıl fırıl dönen küçük girdaplardan neredeyse
hipnotize olmuştu. Suya bakıyorum... anılar su yüzüne çıkıyor.
NYx'le, Cruach hakkında yaptığı bütün konuşmalar, Lucia'yı hatırlamaya
zorluyordu. O zamanlar ne kadar da saftı, geleceği ne kadar
da parlaktı.
On altı yaşındayken Valhalla'nın ölümsüz düzleminde hayatının
ne kadar güzel olduğu konusunda hiçbir fikri yoktu. Zamanının
çoğunu düzlemin çıkış portalında geçiriyor, oradan ayrılmanın
özlemini çekiyordu. Valhalla'yı sıkıcı buluyordu.
Şimdi oranın sislerle kaplı, güzellik ve sonsuz huzurla dolu bir
ülke olduğunu biliyordu.
Fakat dışarıdaki dünya çok açık, çok keskin, çok heyecanlıydı.
Lucia sırtüstü yatıp oturduğu yüksek yerden ancak güçbela görebildiği
parlak yıldızları izlemek istemişti. Macerayı, en çok da romantizmi
arzulamıştı. Kendi yuvasının ve ailesinin olmasını istemişti... bir
koca ve eninde sonunda bir düzine çocuk.
Valkyrie görevleriyle, katletmeyi ve savaşlarda çarpışmayı seçen
üvey kız kardeşleri ilgilenebilirdi. Lucia ölümle hiç ilgilenmiyordu.
Lucia sevgi istem işti...
Bir gece portalın diğer tarafında bir yabana belirmişti. Bir adam...
sanki Lucia onu büyüyle çağırmış gibi, bir rüya gibi öylece orada
duruyordu. Kıvırcık parlak saçları ve Lucia'nm kısaca ama uzaktan
görebildiği bulutsuz gündüz vakti göklerinin renginde mavi gözleri
vardı. Bu adam ın melek gibi görüntüsü kadar ilgi uyandıran başka
hiçbir şeyle karşılaşmamıştı.
"Adın nedir, güzel Valkyrie?" diye sordu adam.
"Ben Bakire Lucia. Seninki ne?"
"Bana Crom derler. Ben senin yakında evleneceğin adamım."
Lucia keyifle güldü. "Öyle misiniz, bayım?"
"Setti şatomun hanımı yapacağım. Ve seni hediyelere ve aşka boğacağım."
"Hediyeleri gerçekten severim."
190