Kresley Cole - Karanlık Prensin Gelini

K aranltk P rens'in G elini
MacRieve bir bira kaptı, sonra Lucia'nm peşinden dışarı çıkıp
küpeştede yanında durdu. Şişeyi işaretparmağını şişenin boğazına
sararak tutuyordu. Bu da çok... erkeksiydi. "Nereye gittiğini sanıyorsun?"
diye sordu, gözlüğünü bir cebe yerleştirerek.
"Kendi kamarama."
"Sana oraya kadar eşlik etmekten memnuniyet duyarım." Bir
yudum alıp boştaki elini Lucia'mn beline koydu.
Oraya yaklaştıran her adım eziyetti. Lucia nefessiz kalmıştı, içini
dehşet kaplamıştı. Neden geçmişte MacRieve'i reddedememişti? Bir
parçası fısıldadı: Reddedem ediğin o değil... kendinshı.
Lucia'nın yine MacRieve'e saldırması gerekecekti. Ama nasıl?
Yayını nasıl alacaktı? Ve ardından onu nasıl tekneden indireceğim?
Etraflarında yağmur ormam uyanırken, MacRieve ile kendisi
arasmda sessizlik hâkimdi. Kurbağalar vıraklıyor, kulakları sağır
eden bir kreşendoya ulaştıktan sonra tekrar sessizliğe gömülüyor,
ardından bir kez daha sesleri yükseliyordu. Böcekler vızıldayıp
cırlıyor, uluyan maymunlar keskin çığlıklar atıyordu.
MacRieve bir yudum daha bira içti. "Seks yapmaya ihtiyaç
duyan bu kadar çok bilim insanıyla tanışmamıştım."
Lucia kendine engel olamayarak, "Sen neden bahsediyorsun?"
diye sordu.
MacRieve durup ona doğru eğildi, Lucia'yı zorla duvara doğru
geriletti. Boştaki elini Lucia'mn başının üzerinde duvara yasladı.
"Derinlere gidiyoruz gibi görünüyor. Nehrin derinlerine inmeliyiz.
Ortak hedeflerimizi gerçekleştirinceye kadar bakir çalılıkları iyice,
tekrar tekrar delip içine girmeliyiz."
MacRieve sırıtınca Lucia onun dudaklarma baktı. Ardından
gözlerine ve gülm e çizgilerine. Her zam anki gibi bu iri, güçlü
kaslı erkekten büyülenmişti ve geçmişini merak ediyordu. Sadece
ona bakarak, ölümsüzlüğünde donup kalmadan önceki günlerde
güneşin altında güldüğünü anlayabiliyordu.
182