Kresley Cole - Karanlık Prensin Gelini

Kresley Cole
MacRieve'in boğazından kısık bir hırlama çıktı. Lykae'nin yeni
erkeğe saldıracağını sezen Lucia, derisinin altına kan oturduğuna
emin oluncaya kadar gizlice kolunu çimdikledi.
MacRieve vazgeçmedi. Öldürücü bir bakışla kollarım kavuşturdu,
arkasına yaslandı ve söz konusu sandalyenin üzerine kirli
çizmesini attı. "Artık dolu."
Adam karşı çıkabilirmiş gibi gözlerini kıstı fakat sonunda salonun
diğer tarafındaki başka bir sandalyeyi seçti.
Bundan kısa bir süre sonra, Kaptan Travis elinde dumanı tüten
bir kupa "kahve" ve arkasında güzel, genç bir kadınla birlikte
kasıla kasıla içeri girdi. Açılış konuşması yapmadan sözüne başladı:
"Bildiğiniz gibi ben kaptanınız, VVyatt Travis."
Sarhoş, paragöz kaptanımız. Başı dertte olduğu belli olan bir kadına
yardım etmeyi reddetmiş bir kaptan. Gerçi bir şey de yapamazdı.
Umursamaz bir biçimde öndeki tabureye oturdu. MacRieve
kadar uzun olmayabilirdi -çok az insan o kadar uzundu- ancak eski
bir Amerikan futbolu oyuncusu gibi cüsseliydi. İçki sevgisi, yeni bir
gelişme olmalıydı çünkü hâlâ deneyimli bir sporcu gibi yapılıydı.
"Ve Contessa benim gemim. Otuz üç metre uzunluğunda. Ormanının
derinliklerinden bahsedelim." Salonun arka tarafında duran, duvar
büyüklüğündeki bir nehir ve onun bilinen bütün kollarının haritasını
işaret etti. Damarlara benziyorlardı... bir yağmur ormanı dolaşım
sistemi. "Şu haritayı gittiğimiz yerlerle birlikte güncel tutacağım."
Raptiyeler, kâğıdın bazı yerleri kopana kadar iz bırakmıştı. Görünüşe
bakılırsa Contessa, havzada aşağı yukarı her yerde bulunmuş
ve bulunduğu yerlere de defalarca gitmişti.
Travis kupasından büyük bir yudum almak için duraksadı,
Lucia da bu fırsattan yararlanıp bir saç lülesinin altından MacRieve'e
göz attı.
MacRieve şüpheci ve saldırgan görünüyordu, Lucia'nın ilk tanıdığı
adamdan çok farklıydı. Şimdi daha sertti, daha karanlık. Benim
yüzünden. Lucia'nın dudakları hâlâ onun haşin, talepkâr öpüşünden
• 173