Kresley Cole - Karanlık Prensin Gelini

Kresley Cole
eninde sonunda Garreth istediğini yaptırır ve her şeyi keşfederdi.
"Bunu geri istiyorsan," Garreth kendinden çok memnun bir biçimde
hafifçe kılıfa vurdu, "o zaman giysilerini çıkarırsın."
Parlayan koyu renk gözler misilleme sözü veriyordu. "Bunun
öcünü alacağım."
"Çoktan aldın, Okçu. Bluzun kütükler için çıkacak. O zaman
bacağımı kırmıştın. Sen hiç açık bir kırıkla akıntıda yüzmeyi denedin
mi? Pantolon, o havai fişek ambarına -ben içindeyken- alevli bir
ok attığın için."
"O benim fikrim değildi, bunu Reg..."
"Hayır, sözüm bitmedi. Sutyen, bir değil, iki MacRieve'i vurduğun
için."
"Sen neden bahsediyorsun?"
"Ağabeyimi vurduğunu çoktan unuttun mu?"
"Emma'yı onun kalesinden kurtarmaya çalışırken. Ve sadece
kolundan ve sadece yeğenimi kaçırdığı için!"
"Onu kraliçesi yapmak üzere."
"O zamanlar işlerin ikisinin arasında yürüyebileceği konusunda
hiçbir fikrimiz yoktu."
Garreth omuzlarını silkti. "Ve külot da sana neredeyse sahip
olduğum o ilk gece için. Testislerimi o kadar morarmış bir halde
bıraktığın geceden beri düzelmediler."
Koyu bir kırmızılık Lucia'nın elmacıkkemiklerinin üzerine
yavaşça yayıldı. "Sen de bunda suçsuz değilsin. Beni gizlice takip
etmeseyditı sana devamlı saldırmak zorunda kalmazdım. Ve sana
yeniden hatırlatacağım, bana yalan söyledin!"
"Yalan söyledim," dedi Garreth basitçe. "Seni ürkütmek istemedim.
Ama sen yine de kaçtın. Neden, Lousha? Niye benden
kaçasın?" Bu soru onu delirtiyordu. Lucia Garreth'tan hoşlanıyormuş
gibi görünüyordu. Garreth onun ilgisinin kokusunu birçok sefer
almıştı. Ancak Lucia hâlâ kaçıyor, hâlâ savaşıyor ve daima onunla
işinin olmadığına yemin ediyordu.
165