Kresley Cole - Karanlık Prensin Gelini

Kresley Cole
Garreth, dişilere sinirle baktı. "Niye onları davet ettiniz?" diye
sordu. "İkinizin de canı cehenneme, bundan usandım. Nympha'lardan
hoşlanmadığımı hiç mi düşünmediniz?"
"Yoo," dedi Uilleam bir yudum alarak. "Penisi olan bütün
varlıklar onlardan hoşlanır."
Munro kendi şişesini kafaya dikti ve "Tıbbi gerçeklerle tartışamazsın,"
diye ekledi.
Garreth, Uilleam ile Munro'nun niyetinin iyi olduğunu biliyordu
ama bu iş artık sıkıcı olmaya başlıyordu. "Onlardan hoşlanmıyorum.
Onlar fazla... fazla..."
"Güzeller mi?"
"Şehvetliler mi?"
"Zahmetsizler," dedi Garreth. "Fazla zahmetsizler. Bir kere olsun
bana zorluk çıkaracak bir dişiye sahip olmak isterdim. Sözüm ona
bir kral olduğum için benimle yatağa atlamayan birini." Munro
konuşmak için ağzını açınca Garreth, "Evet, sözüm ona," dedi.
Munro ciddiyetle başını iki yana salladı. "Ve hâlâ Lachlain'in
döneceğine inanıyorsun."
Üçü bu konuda bir buçuk asırdır, ağabeyi vampirleri avlamak
için yola çıktıktan sonra ortadan kaybolduğu zamandan beri aynı
yerde dönüp duruyorlardı.
Uilleam ve Munro, Garreth'a Lachlain'i anlamsızca beklediğini
söylüyordu. En iyisi ağabeyinin artık olmadığını kabul etmesiydi,
özellikle de kaybolmasının ardından bu kadar çok zaman geçtikten
sonra. Bugün yüz elli sene olmuştu. Garreth'm hayatına devam edip
kral olarak sorumluluklarını kabul etmediğini söylüyorlardı.
Haklıydılar.
"Geri dönmeyeceğine ne zaman inanacaksın?" diye sordu Uilleam.
"Bundan iki yüzyıl sonra mı? Beş yüz?"
"Asla. Hayatta olduğunu hâlâ hissedebiliyorsam inanmayacağım."
Vampirler onun diğer birinci dereceden akrabalarım öldürmüş
17