Kresley Cole - Karanlık Prensin Gelini

K aranlık P re n sin Gelini
çürüyen delikler, hemen su hizasının üstündeki tahtaları lekelemişti
ve kaptan köşkündeki ön cam, bir ucundan diğer ucuna kadar çatlamıştı.
Gözle görülebilen bütün metaller aşınmış, solmuş gövdeye
kan olukları gibi pas sızdırıyordu.
Üçüncü kattaki seyir terasının çatısı... sazdandı.
Lucia suratını ekşitti. Saat tam üçte ayrılmak mı? Bu tekneyle
alakalı hiçbir şey "tam" olarak sınıflandırılamazdı. Nix, seni güvenilmez
alçak. Niye kız kardeşi ona bu gemide rezervasyon yaptırmıştı?
Hayır, Lucia bunu kabullenmek zorunda değildi... Başka bir
gemi bulabilirdi. Hâlâ kıyıda olan birkaç tekneyi gözden geçirmek
için geri çekildi. Kalanların hepsi alelacele terk edilmiş gibi görünüyordu.
En yakmdakinin dışarıdaki sırılsıklam masalarında hâlâ
masa örtüleri ve yemek takımları vardı.
Contessa'nm kapalı alanlarından hafif sesler geliyordu ve bir
-belki de ik i- erkek, güvertede ağır ağır yürüyordu.
En azından gemide insanlar vardı.
Misafir umduğunu değil bulduğunu yermiş. Kulaklarını kapamak için
ördüğü saçlarını kontrol etti, ardından seslendi: "Yukarıda kimse var
mı? Bu," küvete, enkaza, şaka olması gereken, "tekneye binmem lazım."
Eski bir çizme küpeşteye indi ve kocaman bir adam mahmur
gözlerle aşağıya göz atmak için eğildi. "Gemi, hanımefendi. Bu şey
bir gemi/' dedi savunmaya geçerek, sanki Lucia ona, "Penisini çok
küçük buluyorum," demiş gibi. Adam Güneyli Amerikan aksanıyla
konuşuyordu ve sesi pürüzlüydü.
K an çanağı gibi gözlerle Lucia'yı tepeden tırnağa inceledi,
ardından, "Dr. M acRieve olduğunuzu tahm in ediyorum," dedi
heceleri uzatarak.
Dr. MacRieve mi? Nîx az önce kıçının tekmelenmesinden kesin
ölüme terfi etmişti.
Lucia insanlarla iş yaparken, soyadı olarak daima Okçu'yu
kullanırdı. Çünkü gerçek soyadını asla itiraf edemezdi.
• 142 •