Kresley Cole - Karanlık Prensin Gelini

Karanlık Prens’in Gelini
Emma'nın gözkapakları kırpışarak açılıp, ürkmüş mavi gözleri
ortaya çıktı. "Luce Teyze, ölüyor muyum?" Bakışlarındaki korku. Lucia
onun ne hissettiğini çok iyi biliyordu.
"Tabii ki hayır, tatlım," dedi Lucia, hıçkırığını bastırarak.
Kim Em'i bu şekilde incitmiş olabilirdi? Ona sorduklarında,
Emma anlaşılmaz bir yanıt vermişti. Annika endişeden çılgına dönmüştü,
teselli edilemiyordu ve suçu Lachlain'e yüklüyordu ancak
Lucia bunun Lachlain'in suçu olmadığını biliyordu. Nazik Emma
bir Lykae'den bile çok daha dehşet verici bir şeyle yüzleşmişti.
Em bir elini Lucia'ya doğru kaldırdı. "Lütfen..."
Tıpkı bin sene önce Lucia'nın yalvardığı gibi. Ama onu kurtaracak
gücüm yok.
Acı, korku... Daha dünmüş gibi hissediyorum. Gözyaşları yanaklarından
aktı. Acı çekmesin yeter.
Lanet olsun şu darta. Garreth ensesini tokatladı ama çok geçti.
Hücresinin dışından Regin kıkırdadı. "Koca kurtadamın güm
diye inişini izle!"
Bedeni yere düşerken, Garreth'm son düşüncesi: O parlak ucubeyi
öldüreceğim oldu...
Garreth kendine geldiğinde, elleri arkasından kelepçelenmişti
ve Regin onu iterek kaldırıp hücreden dışarı iterken, Lucia onu
fazlasıyla kaba davranmaması için sessizce uyarıyordu.
Sakinleştiriciye alışıyor olmalıydı... etkilerini daha öncekinden
çok daha hızlı üstünden atıyordu. Kaçabilirdi, Regin'in bir sonraki
darbesini engelleyip onu kıç üstü fırlatmayı istiyordu fakat kendisini
nereye götürdüklerini biliyordu, fısıltılarını duymuştu. En azından
ValkyrieTer, Lachlain'in hayatta olduğuna inanıyordu.
Ve ölmekte olan, Emma isimli dişi bir vampirin onun eşi olduğuna
inanıyorlardı. Regin ile Lucia, Garreth'ı ona götürüyorlardı.
Lachlain'in eşi bir vampir miydi? Bu gülünecek bir fikirdi. O
asalaklardan kimse Lachlain kadar nefret etmezdi.
• 112 •