Sapo të merret vendimi, nuk do vonohet me burokracira ... - Gazeta 55

More documents

Recommendations

Info

KULTURE Kontaktoni në: kultura@gazeta55.net VIZITË VIZITË E E SUKSESSHME SUKSESSHME E E MINISTRIT MINISTRIT TË TË KUL KULTURËS, KUL TURËS, FERDINAN FERDINAND FERDINAN XHAFERA XHAFERAJ XHAFERA J NË NË IT ITALI. IT ALI. PRITET PRITET NGA NGA HOMOLOGU HOMOLOGU I I TIJ TIJ BONDI BONDI Së shpejti, një Institut i Kulturës Shqiptare në Itali Ministri i TKRS, Ferdi nant Xhaferraj, ka zh villuar një vizitë zyrtare në Itali, me ftesë të Ministrit të Pasurisë Kultorore Bondi, i shoqëruar nga një delegacion në përbërje të të cilit ishin përfaqësues të artit dhe trashëgimisë. Gjatë takimit të dy homologët vlerësuan bashkëpunimin që të dy qeveritë kanë me njëra tjetrën gjë që e tregojë dhe vizita e Ministrit të Jashtëm Fratini në Shqipëri si dhe në fushën ekonomike ku protagonist kryesor i mbështetjes ka qenë gjithmonë Italia. Ndërkohë që, të dy homologët ndanë të njëjtin mendim për bashkëpunimin që Shqipëria ka pasur me Italinë në fushën e arteve dhe kulturës i cili ka qenë dhe është i një rëndësie të veçantë. “Kjo – cilësoi Ministri Xhaferraj, - jo vetëm për faktin e fqinjësisë sonë fizike dhe shpirtërore, por edhe sepse Italia ofron vlera bashkëpunuese për vendin e çmuar që zë në te shkuarën dhe të tashmen e artit dhe kulturës botërore”. Më tej ministri Xhaferaj theksoi se për t’u veçuar në këtë bashkëpunim është stina e eventeve “Italia -Shqipëria- dy popuj, një det, një miqësi”, veprimtari këto që janë organizuar në Teatrin e Operas dhe Baletit si ; opera “Rigoleto”, koncerti i pianistit Michele Campanella; atë të Mjeshtrit Uto Ughi dhe i Filarmonici di Roma si dhe baleti “Carmen”, një produksion i TKOB dhe “Balletto del Sud”. Po ashtu Ministri Xhaferaj vuri në dukje bashkëpunimin me Ambasadën Italiane, Bashkinë e Bolonjës dhe të Mantovës për hapjen e ekspozitës në Galerinë e Arteve me pikturat e shek XX ku përfshihen emrat më të famshëm të artit botërorë si Picasso, Shagal etj Ajo ç’ka ishte më e veçantë gjatë bisedës së dy Ministrave ishte prezantimi nga ana e Ministrit Xhaferaj nderimi që Kryeministri i Shqipërisë Z. Berisha i bën figurës së Nënë Terezës, duke propozuar shpalljen e vitit 2010 “Viti Nënë Tereza”. Ndërkohë që nga ana tjetër, ministri Bondi mori shkas duke çuar më tej idenë për vendosjen e Bustit të Nënë Terezës në sheshin” Albania” pranë figurës së Skënderbeut duke i dhënë kështu identitetin e plotë këtyre dy figurave. Gjatë takimit Xhaferaj përcolli propozimin e bërë nga Kryeministri për ngritjen e Institutit të Kulturës Shqiptare në Romë ku i kërkoi homologut të tij të mundësohej ngritja e këtij Instituti në ambientet e Shtëpisë së Skënderbeut, gjë për të cilën ministri Bondi shprehu gatishmërinë e tij. Më pas homologët ndanë të njëjtin mendim lidhur me propozimin për një bashkëpunim konkret dhe asistencë teknike lidhur me fushën e arkeologjisë nënujore, trajnimin dhe krijimin e rrjeteve muzeale në Shqipëri sidomos përmes krijimit të networkëve si dhe vijimi i bashkëpunim- 22 55 E enjte, 15 prill 2010 it për mirëfunksionimin e Qendrës së Restaurimit në Tiranë dhe mundësitë për shndërrimin e kësaj Qendre në një Qendër Rajonale të Restaurimit të kategorisë së dytë Kanë zgjedhur pranverën për “të shijuar” art dhe për të debatuar për të. Ngjarja më e re artistike e “Art Kontakt” është pagëzuar “Në Pranverë”. Organizatorët e quajnë atë edhe një festë, ku është menduar që përveç punëve “me ndjeshmëri të mirë profesionale”, të ketë një larmi teknikash në fushën e artit pamor. Artistë shqiptarë dhe të huaj kanë konfirmuar pjesëmarrjen në këto aktivitete, ku do të realizohen edhe biseda debatuese rreth gjendjes së sotme të artit pamor në Shqipëri. Hapja e ekspozitës, e cila mendohet të nisë nga data 15 prill, do të mbahet në galerinë “F” në Shijak dhe do të qëndrojë për publikun 15 ditë, pastaj do të lëvizë në qytetet Shkodër, Berat, Fier dhe Korçë. Kështu do të ketë një histori të gjatë udhëtimesh e diskutimesh të vlefshme për pikturën e artin. Regjisorja e re Shota Bukoshi është ftuar nga “Kultur Kontakt” Austria dhe Instituti për Film dhe Dramaturgji Transmediale, në Vjenë, për t’i shfaqur filmat e saj. Shfaqja e filmave u bë në kuadër të evenimentit “Fokus në skenën kulturore të Kosovës”, në Brunnenpassage të Vjenës. Bukoshi shfaqi filmin e saj do- UNESCO, ku të shkëmbehen eksperiencat më të mira të restaurimit të të gjithë rajonit. Shtimi i destinacioneve të kroçierave italiane në portet shqiptare ishte një tjetër Ajo ç’ka ishte më e veçantë gjatë bisedës së dy Ministrave ishte prezantimi nga ana e Ministrit Xhaferaj nderimi që Kryeministri i Shqipërisë Z. Berisha i bën figurës së Nënë Terezës, duke propozuar shpalljen e vitit 2010 “Viti Nënë Tereza”. Ndërkohë që nga ana tjetër, ministri Bondi mori shkas duke çuar më tej idenë për vendosjen e Bustit të Nënë Terezës në sheshin” Albania” pranë figurës së Skënderbeut duke i dhënë kështu identitetin e plotë këtyre dy figurave. propozim i Z. Xhaferaj, për të cilën Z. Bondi e mbështeti. Në diskutimet që vazhduan edhe gjatë drekës së punës që Ministri Boni shtroi për nder të Ministrit Xhaferaj u propozua pjesëmarrja e artistëve shqiptarë për t’u ingranuar në Operat apo Koncertet Italiane gjithashtu Ministri Xhaferaj duke vlerësuar faktin që Z. Bondi është një poet e ftoi të jetë i pranishëm në aktivitetin ndërkombëtarë të Poetekës në Qytetin e Durrësit. Gjatë kësaj vizite të z. Bondi do të procedohet me programe edhe me konkrete midis stafeve të dy ministrive. Gjithashtu vlen të theksohet veç të tjerash se, gjatë kësaj vizite Ministri Xhaferaj me iniciativën e tij kërkoi organizimin e një takimi në mjediset e Ambasadës, në prani dhe të Ambasadorit tonë në Itali dhe të Visar Zhitit (poet), me artistë shqiptarë arbëreshë si dhe shoqata të ndryshme artistike. Të pranishëm ishin dhe artistë italianë të cilët kanë bashkëpunim me artistë apo shoqata shqiptare. Ndërkohë që në fjalën e tij përshëndetëse Ministri Xhaferaj i njohu të pranishmit me takimin që pati me Z. Bondi, si dhe gatishmërinë e këtij të fundit për të mbështetur artistët dhe kulturën Shqiptare. Ministri Xhaferraj ju bëri prezent të pranishmëve vlerësimin dhe mbështetjen që kryeministri Berisha po u jep artistëve dhe lançoi para tyre propozimin e kryeministrit për ngritjen e Institutit të Kulturës Shqiptare i cili do të ndihmojë në integritetin e artistëve që jetojnë në Itali, përmes prezantimit të kulturës së tyre. Gjë e cila u vlerësua dhe u përshëndet nga të pranishmit. Gjithashtu Ministri Xhaferaj parashtroi dhe veprimtaritë kulturore që do të zhvillohen për nder të 100 vjetorit të lindjes të Nënë Terezës ku ftoi shoqata e individë të jenë pjesëmarrës, në zhvillimin e këtyre veprimtarive . Së fundmi ministri premtoi gjithashtu mbështetjen në vijim projektet që do të kenë për të ardhmen. Në Pranverë me Art Kontakt: Shota Bukoshi në Vjenë Dy Dy fjalë fjalë për për jetën jetën e e veprën veprën e e Fehmi Fehmi Aganit Aganit “Vepra e tij i përket natyrës mendimtare, filozofike, sociologjike dhe studimore, që na parakalojnë një vistër idesh, të pastra dhe synimesh të qarta”, Rexhep Ismajli. Në kuadër të manifestimit “Java e Bibliotekës në Kosovë”, dje në BKUK u mbajt një tryezë shkencore në nder të një personaliteti të rëndësishëm të Kosovës, prof. Fehmi Aganit. Përveç familjarëve, të pranishëm ishin edhe studiues, përfaqësues të institucioneve dhe akademikë, të cilët për një orë, ndanë me auditorin, kujtime dhe fakte mbi jetën dhe veprën e profesorit dhe akademikut të ndjerë. Takimi startoi me një heshtje, e cila thyhej vetëm nga momentet më të veçanta, që Fatmir Hadri kumentar “Dy rrëfime dashurie” dhe filmin e shkurtër “Aureola e shthurur”, te cilët tashme janë shpërblyer në festivale të ndryshme kombëtare dhe ndërkombëtare si Dokufest, Skena Up, Tirana International Film Festival, Young short & ambitious, Një Botë. “Dy rrefime dashurie” flet për jetën anash dhe njëkohësisht mes shoqërisë, për tentimet e dy çifteve rome t’ia bëjnë disi dashurive tyre si dhe pasojave të tyre. Filmi i shkurtër “Aureola e shthurur” përkrah estetika e hiperbolizuar shtiret si komedi, përderisa sulmon vrazhdë rolet tradicionale të femrës shqiptare. kishte fokusuar në filmin e tij dokumentar, të realizuar në kujtim të profesor Aganit. Ishte kumtesa e akademik Rexhep Ismajlit, e cila ofroi fakte dhe çaste, me rëndësi të lartë historike, nga jeta dhe vepra e profesorit. “Këtu në shtëpinë e librit, do të shpalos një pjesë nga angazhimet shkencore dhe politike, të njeriut të librit, një shkrirje e përsosur e mendjes dhe e dijes”,- nënvizoi akademik Ismajli. Ai e cilësoi figurën intelektuale të Aganit, si politikolog dhe akademik i shquar, që diti të ruante balancën në mes mendimit dhe veprimit, duke ndikuar kështu në rrjedhat e përgjithshme emancipuese të shoqërisë sonë. “E kemi ndjerë këtë rrezatim të personalitetit të tij, edhe në filmin dokumentar, që e pamë më herët. Ka qenë elaborimi dhe mbrojtja e idesë së pavarësisë së Kosovës, ajo, që ka karakterizuar gjithë veprimtarinë e tij”,ka shtuar ai. Ndërkaq për veprimtarinë letrare të Aganit, Ismajli ka vlerësuar se vepra e tij i përket natyrës reflektive, mendimore, filozofike, sociologjike dhe studimore.
Tellidis gjithashtu na thotë se shqiptarët e Kosovës ushqenin ndjenja negative kundrejt gazetarëve grekë. Unë pata rast ta vërej vetë këtë gjë nga afër kur vizitova kampin e Stankovacit, ku jetonin edhe shumica e refugjatëve shqiptarë të ardhur nga Kosova. Në mesin e refugjatëve perceptohej një ndjenjë mosbesimi që shkonte deri në përbuzje për gazetarët grekë. Ata shiheshin si pjesë përbërëse e makinës propagandistike serbe. Ajo çka dukej se i acaronte më fort ishte mungesa e plotë e brengosjes nga ana e grekëve për vuajtjet e popullsisë shqiptare. “Pse i përkrahni serbët në atë çka janë duke na bërë? Pse gënjeni?” Këto qenë pyetjet që hasja rëndom kur takohesha me shqiptarët dhe përpiqesha të hapja bisedë me ta. Këto ndjenja shprehen shumë qartë edhe në letrën e Marin Kaidonkajit, një shqiptar që punonte për UNHCR-në në Prishtinë dhe të publikuar në të përditshmen e Athinës Elefterotipia. Në këtë letër, Kaidonkaji riprodhon se si një të djelë, më 28 mars, pra katër ditë mbasi kishin nisur bombardimet, ndërkohë që po shkonte në zyrë në zonën e Dragovarit, ai ishte arrestuar nga tre policë serbë të cilët e kishin shtrirë përtokë dhe më pas zunë ta godasin me shkelma e me shkopinj: Papritur u afruan dy vetura me kamera televizive në të cilat gjendeshin 6-8 njerëz. Makinat ndaluan dhe gazetarët, pa dalë nga makinat, e ndoqën skenën që po zhvillohej mu para syve të tyre. Paskëtaj vijuan rrugën dhe ndaluan nja njëqind metra më poshtë. Si veturat ashtu edhe pjesëtarët e ekipit televiziv mbanin shenja të dukshme të përkatësisë greke. Ndërkohë policët vijonin të më rrihnin dhe për pasojë më thyen dorën e krahun e majtë, si dhe dy brinjë. Gjatë gjithë kësaj kohe gazetarët nuk morën as mundimin më të vogël të filmonin atë që po ndodhte dhe jo më të ndërhynin në një farë mënyre. Mbasi u lodhën së godituri, policët u larguan duke më lënë përdhe të mbytur në gjak. U ngrita me zor e mundim të madh dhe mora për kah një miku im që kishte ardhur të më merrte me makinën e vet. Kalova para hundës së gazetarëve që po filmonin radhën para një dyqani buke. Edhe këtë herë ata më shpërfillën krejtësisht. Një nga aspektet më interesante të mobilizimit masiv anti- Perëndimor që ngjau në Greqi gjatë luftës në Kosovë do të ishte intoleranca. Pak hapësirë kishte mbetur për mendimin ndryshe qoftë edhe në trajtën më të zbutur. Nga të gjithë individët, gazetarët e institucionet kërkohej një konformizëm i plotë me ndjenjat dhe qëndrimet e “masave”. Kjo klimë opinionesh infektoi, para së gjithash dhe më së shumti, disa institucione të shoqërisë civile që u shembën si kështjella rëre. Në qoftë se me “shoqëri civile” kuptohet, ashtu siç e shtjellon edhe djaloshi Karl Marx në “Rreth çështjes hebreje”, një vend ku mbretëron individualizmi dhe indiferenca supreme, atëherë ky vend shumë shpejt do të shpërbëhej në një masë amorfe që demonstronte rrugëve kundër NATO-s duke djegur flamurë Aleanca e pashenjtë (Greqia dhe Serbia e Millosheviçit) amerikanë dhe duke sulmuar ambasada të vendeve perëndimore. Kolapsi i shoqërisë civile u shfaq qartë në faktin se disa nga OJQ-të humanitare, në përgjigje të trusnisë së opinionit publik, e panë vetveten duke përkrahur regjimin e Millosheviqit, qoftë drejtpërdrejtë, qoftë tërthorazi. Shembulli më në zë ka të bëjë me degën lokale të organizatës Mjekë pa Kufij. Rasti i saj u bë i njohur në mbarë botën mbasi organizata qendrore vendosi të përjashtojë degën lokale nga radhët e saj më 12 qershor 1999. Ky vendim jo vetëm që ishte i paprecedent në krejt historinë e kësaj organizate, por ajo që e bën edhe më kuptimplotë është fakti se vendimi u mor në mënyrë unanime nga tetëmbëdhjetë degët lokale në të gjithë vendin. Dega lokale u akuzua për bashkëpunim me regjimin e Beogradit, pavarësisht nga fakti se qeveria serbe ia kishte ndaluar organizatës qendrore të hynte në Kosovë. Sipas Philippe Biberson, president i organizatës në Francë, dega e organizatës në Greqi “kishte shkelur me të dyja këmbët parimin e paanshmërisë politike të organizatës” dhe se “mjekët grekë konsultoheshin drejtpërdrejtë me qeverinë e Beogradit dhe ambasadën greke në atë vend” – diçka që ishte “rreptësisht e ndaluar nga organizata”. James Orbinski, Presidenti në nivel botëror i organizatës Mjekë pa Kufij, do të shonte se “grekët kishin mbajtur një qëndrim jo të paanshëm dhe aspak objektiv.” Për më tepër, do të përfundonte ai, “Ata kishin bërë deklarata në favor të serbëve dhe kundër shqiptarëve që, tekefundit, ishin viktima të spastrimit etnik.” Duke iu përgjigjur kritikave të bëra nga pala greke se Mjekët pa Kufij ishin më fort të interesuar për fatin e shqiptarëve dhe jo të serbëve, Sekretari i Përgjithshëm i Organizatës Jean Marie Kindermans tha: “Ne sigurisht që dëshironim të organizonim misione humanitare edhe në Serbi, por Nga Nga T TTakis T akis MIHAS MIHAS regjimi i Millosheviqit refuzoi të na jepte viza. Në atë vend nuk ekziston as edhe garancia më e vogël që siguron pavarësinë dhe paanshmërinë e misionit tonë. Kësisoj ne vendosëm të mos ndërhyjmë në Serbi. Vendim ishte i njëzëshëm. Veç kësaj në Kosovë kishim të bënim edhe me çështjen e spastrimit etnik dhe krimeve kundër njerëzimit.” Reagimi i Greqisë kundrejt vendimit të Mjekëve pa Kufij, ashtu siç parashikohej, ishte i fortë. Mjekët pa Kufij u vendosën në qendër të sulmeve nga shumica dërrmuese e medias, politikanëve dhe e qeverisë. Pas një mbledhjeje të kabinetit qeveritar ku u diskutua rreth çështjes në fjalë, qeveria u ngut të marrë një qëndrim “korrekt kombëtar” ku çmohej roli i luajtur nga dega greke e Organizatës për trimërinë dhe kurajon e shfaqur. Shumica e mediave dhe një numër i madh politikanësh të të gjitha partive shkuan edhe më larg: Ata denoncuan jo vetëm Mjekët pa Kufij, por të gjitha OJQ-të si “raciste” dhe “mercenare” në shërbim të NATO-s dhe të CIA-s dhe “shërbëtore të interesave të huaja.” Nikos Muzelis i Shkollës Ekonomike të Londrës i përmblidhte kështu reagimet greke: “Të gjithë këta artikuj në median greke të cilët e paraqesin Mjekët pa Kufij dhe Komitetin që u dha çmimin Nobel për Paqe si instrumente të NATO-s dhe të Shteteve të Bashkuara, përmbajnë pak informacion rreth Organizatës dhe përcjellin gjithë frymën paranoiake të karakterit të nacionalizmit grek – një nacionalizëm që sheh ngado komplote kundër Popullit të Zgjedhur, atij që ka kurdoherë të drejtë dhe në kurriz të të cilit abuzohet vazhdimisht nga të fuqishmit e kësaj bote.” Përsa i takon qeverisë greke edhe këtë herë politika e ndjekur prej saj shenjohej nga paaftësia për të artikuluar argumente që vendosnin në krye të rendit të gjërave tragjedinë e të drejtave të njeriut që po shpalosej në Kosovë gjatë ndërhyrjes së NATO-s, po që zinte fill shumë kohë më parë. Kjo nuk është një rastësi. Politika zyrtare e qeverisë së PASOKut të Andreas Papandreut, trashëgiminë ideologjiko-politike të së cilës e mbarti edhe kryeministri Kostas Simitis, përbënte një mbështetje eksplicite të represionit të kryer nga Sllobodan Millosheviqi në Kosovë. Papandreu e shpalosi këtë program politik të një artikull të botuar më 1993 në Ta Nea, ku, në mënyrë të qartë e sistematike, ai përvijonte politikat që do të ndiqte qeveria e kryesuar prej tij fill pas ardhjes në pushtet. Papandreu argumentonte se çdo plan për ta vënë Kosovën nën mbikqyrjen e OKB-së do të shpinte në destabilizimin e rajonit: “Prania e trupave të Shteteve të BAshkuara dhe të NATOs do t’i inkurajojë shqiptarët të ngrihen në revolta kundër serbëve.” Ai shprehej se presidenti shqiptar Sali Berisha dhe “sidomos vendet myslimane si Arabia Saudite dhe Turqia” po e nxisnin këtë destabilizim. Udhëheqësi grek i kishte bërë të vetat të gjitha mërimet e përpunuara nga propaganda serbe lidhur me rajonin: “Kosova ka qenë djepi i qytetërimit serb dhe Jeruzalemi i tyre. Në qoftë se në Kosovë fillon lufta të gjithë serbët, burra, gra e fëmijë do të luftojnë deri në pikën e fundit të gjakut për të mos lejuar që ky vend të fitojë pavarësinë.” Vlen të shënohet se gjatë gjithë artikullit të tij, lideri i PA- SOK-ut nuk bën fjalë, qoftë edhe një herë të vetme, për regjimin represiv që serbët kishin vendosur në Kosovë, ose për heqjen e statusit të krahinës autonome nga Beogradi në fund të viteve 1980. Në tërësi artikulli i Papandreut ishte për ruajtjen e status quo-së ekzistuese. “Larg duart nga Kosova,” përfundonte Papandreu. “Përndryshe të gjithë do të përfshihemi nga flakët.” Veç kësaj, Papandreu nuk i përmend kurrkund në artikull kërkesat e bëra nga udhëheqësi i moderuar i shqiptarëve të Kosovës Ibrahim Rugova. Në një farë kuptimi Papandreu shfaqej në pozitën e vijës së ashpër, madje duke ia kaluar edhe vetë Sllobodan Millosheviqit, i cili, të paktën njihte ekzistencën e disa “problemeve” dhe pranonte se shqiptarët kishin disa “të drejta të ligjshme”. E vetmja ide e freskët që ofronte Papandreu në artikullin e vet ishte ajo e vendosjes së trupave të OKB-së midis Shqipërisë dhe Kosovës, çka mund të ndikonte në shpërhapjen e krizës. Me fjalë të tjera, kryeministri i ardhshëm i Greqisë i kërkonte OKB-së të garantonte status quo-në ilegale që kishte ardhur si rrjedhojë e heqjes së autonomisë së krahinës nga Millosheviqi. E enjte, 15 prill 2010 KULTURË Kontaktoni në: kultura@gazeta55.net Edhe në vitet e para të qeverisë së kryeministrit Kostas Simitis nuk pati ndonjë ndryshim të dukshëm në politikën greke. (36) Madje edhe aty nga fundi i vitit 1998, Ministria e Jashtme e Greqisë i nxiste firmat greke të investonin në ndërmarrjet e drejtuara nga serbët në Kosovë, pa ua vënë veshin protestave të ashpra të Ibrahim Rugovës dhe sindikatave shqiptare të nxjerra jashtë ligjit. Në të njëjtën kohë, disa ministra të qeverisë ishin implikuar në pazare të dyshimta me pjesëtarë të botës së krimit në Beograd, të njohur si vrasës të aktivistëve të shqiptarëve të Kosovës në Europë. Një incident ku shkoi e u përfshi edhe ministri i Jashtëm Theodoros Pangallos, nënvizonte përkrahjen që vazhdonte të gëzonte Millosheviqi nga pala greke. Incidenti ndodhi gjatë një konference mbi Kosovën të organizuar në janar 1998, nga ELIAMEP, një OJQ greke. “Sapo kisha mbajtur fjalën time,” rikujton Dr. Dushan Janjiq, drejtori i një OJQ-je në Beograd, “ku argumentoja se Greqia dhe bashkësia ndërkombëtare duhej t’i sugjeronin z. Millosheviqit një ‘zgjidhje të tipit Pinochet.’ Domethënë që të largohej nga pushteti dhe në këmbim të shpallej senator i përjetshëm ose diçka e këtillë. Pa e mbaruar mirë fjalën time, pashë ministrin e Jashtëm grek, Theodoros Pangallos, të bërë kuq në fytyrë nga zemërimi, që m’u çorr: “Nuk do t’ia bëja kurrë një gjë të tillë mikut tim Millosheviq. Kurrë s’kam për ta tradhtuar mikun tim!” Ish-ministri i Tregtisë dhe i Industrisë, Andreas Andrianopullos, shprehej se qeveria kishte dështuar qysh gjatë javës së parë të konfliktit të përligjte vendimin e Aleancës për të bombarduar Jugosllavinë me qëllim për të penguar spastrimin etnik të shqiptarëve të Kosovës. Andrianopullos kujton se, fill mbasi aeroplanët e NATO-s nisën bombardimin e objektivave ushtarakë në Serbi dhe Mal të Zi, vetë ministri i Mbrojtjes Akis Xohaxopullos u shpreh i shqetësuar për prishjen e paqes dhe përsëriti besimin se një zgjidhje diplomatike ishte ende e mundshme. “Këto mendime kishte edhe ministri i Punëve të Jashtme Papandreu,” vijoi më tej Andrianopullos. “Në një intervistë në CNN ai shpalosi pakënaqësinë e vet se si Perëndimi i kishte keqkuptuar udhëheqësit serbë. Dhe ndonëse shumëkush priste një qëndrim të ndryshëm nga Kryeministri, Kostas Simitis, shprehu publikisht keqardhjen e vet lidhur me insinuatën e z. Clinton se ndërhyrja e NATO-s mund të ketë ndikuar për bllokimin e një konflikti të mundshëm midis Greqisë dhe Turqisë në rast se kriza e Kosovës do të shtrihej në jug.” Më vonë qeveria greke u përpoq të ndryshonte qëndrim dhe më në fund hapi gojë e foli për krimet që serbët ishin duke kryer kundër popullsisë vendase shqiptare. Kryeministri Kostas Simitis, ministri i Jashtëm George Papandreu, madje edhe Theodoros Pangallos lëshuan deklarata ku dënonin ashpër mizoritë që trupat e Millosheviqit po kryenin në Kosovë. 55 23
Page 1 and 2: E PËRDITSHME E PAVARUR Drejtor: FA
Page 3 and 4: POLITIKE Kontaktoni në politikë@g
Page 5 and 6: Eurodeputetja Cecilia Malstrom sigu
Page 7 and 8: Në vend të një fejtoni Drama me
Page 9 and 10: DITA Kontaktoni në aktualitet@gaze
Page 11 and 12: Naun Sula botës “suksesin” e m
Page 13 and 14: CMYK Godina multifunksionale Bashk
Page 15 and 16: 55 15 E enjte, 15 prill 2010 NJOFTI
Page 17 and 18: 55 RAMIZ HALILI 1737 6/627 500 500
Page 19 and 20: E enjte, 15 prill 2010 NJOFTIME 56
Page 21: Vodafone Albania në treg me një t

Sapo të merret vendimi, nuk do vonohet me burokracira ... - Gazeta 55

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?