Bliżej Źródła nr 25 maj 2017

NR 25, MAJ 2017
PISMO PARAFII WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY W SZCZAWNIE-ZDROJU
B L I Ż E J
ŹRÓDŁA
Dobry Bóg zdecydował, że stworzy... MATKĘ.
Męczył się z tym już od sześciu dni, kiedy pojawił się przed
Nim anioł i zapytał:
- To na nią tracisz tak dużo czasu, tak?
Bóg rzekł:
- Owszem, ale czy przeczytałeś dokładnie to zarządzenie?
Posłuchaj, ona musi nadawać się do mycia, prania, lecz nie
może być z plastiku... powinna składać się ze stu osiemdziesięciu
części, z których każda musi być wymienialna...
żywić się kawą i resztkami jedzenia z poprzedniego dnia...
umieć pocałować w taki sposób, by wyleczyć wszystko -
- od bolącej skaleczonej nogi aż po złamane serce... no
i musi mieć do pracy sześć par rąk.
Anioł z niedowierzaniem potrząsnął głową:
- Sześć par?
- Tak! Ale cała trudność nie polega na rękach - rzekł
dobry Bóg - Najbardziej skomplikowane są trzy pary
oczu, które musi posiadać mama.
- Tak dużo?
Bóg przytaknął:
- Jedna para, by widzieć wszystko przez zamknięte
drzwi, zamiast pytać: „Dzieci, co tam wyprawiacie?”.
Druga para ma być umieszczona z tyłu głowy, aby
mogła widzieć to, czego nie powinna oglądać,
ale o czym koniecznie musi wiedzieć. I jeszcze
jedna para, żeby po kryjomu przesłać spojrzenie
synowi, który wpadł w tarapaty: „Rozumiem
to i kocham cię”.
c.d na str.8
Stół Słowa Bożego
On prosi
o wszystko
I Komunia Świętaczyje
to święto?
To nie Bóg stworzył
łzy...
Zakochał się guzik
w Niteczce...
1

B L I S K O Ś Ć B O G A , K T Ó R E J N A I M I Ę L I T U R G I A
2
Stół Słowa Bożego, czyli ambona
Fundamentem każdej celebrowanej Eucharystii
jest Słowo Boże, w którym, przez jego uważne
czytanie i słuchanie, lud ma znajdować swoją siłę.
W tym kontekście znaczącym elementem przestrzeni
liturgicznej każdej świątyni chrześcijańskiej
jest AMBONA. Dokumenty Kościoła podkreślają
również prawdę obecności Chrystusa w swoim
Słowie, bowiem tam, gdzie czyta się Pismo Święte -
On sam mówi (KL nr 7). Ambona stanowi usta
Pana, przez które On sam podaje pokarm słowa
swoim dzieciom. Pierwszorzędnym celem odczytywania
i słuchania Słowa Bożego jest przypomnienie
i uobecnienie wielkich dzieł Boga. Dopiero
drugorzędnym elementem jest nauczanie historii
biblijnej, zachęta do naśladowania przykładów,
o których jest mowa w Biblii oraz kształtowanie
postaw moralnych. Jeśli tak doniosłą rolę posiada
Słowo Boże odczytywane w czasie sprawowania
Liturgii, to również miejsce, z którego się je proklamuje,
ma znaczenie nie tylko funkcjonalne. Ambona,
tak jak ołtarz, uobecnia misteria zbawcze.
Skąd w ogóle wzięła się ambona i jaka jest jej geneza?
Pochodzenia ambony można upatrywać w pulpitach,
trybunach i katedrach uczelni świeckich,
a także w żydowskiej bemie, która służyła za podest
do odczytywania Pisma Świętego. Podkreśleniem
ważności miejsca, z którego czytano Pismo
Święte było również podniesienie tego, który
czyta. Zapewne podobnymi okolicznościami kierował
się Ezechiel budując specjalne podwyższenie,
by lud słyszał go i widział (por. Ne 8,4).
Już w II wieku nieznany autor stwierdza, że lektor
czytający fragmenty biblijne ma stać w świątyni na
miejscu wzniesionym. Dlatego użyte zostało
greckie słowo ambona, które oznacza szczyt góry.
Po raz pierwszy ambona w dzisiejszym rozumieniu
wspomniana została w IV wieku. Warto również
zaznaczyć, że występowały dwie ambony: jedna
do czytania lekcji, a druga do proklamowania
Ewangelii. Z czasem wykonywano ją z drewna lub
z kamienia, umieszczano na filarze świątyni, nakrywano
daszkiem, nadawano kształty i bogato
zdobiono.
Jak zauważa Benedykt XVI, ambona jest stałym i liturgicznym
miejscem, z którego głoszone jest
Słowo Boże. Powinna być umieszczona w dobrze
widocznym miejscu, tak aby w naturalny sposób
przyciągała uwagę wiernych podczas Liturgii. Jest
ona nieodzownym elementem wystroju każdej
świątyni. To na niej dokonuje się charakterystyczna
triada: czytanie, modlitwa i śpiew. Z niej słychać
czytania, śpiew psalmów, aklamację przed
Ewangelią. Z niej kapłan czyta Ewangelię, głosi
homilię. Z ambony podaje się intencje modlitwy
powszechnej, a także głosi Wielkanocne orędzie
(Exsultet). Nie może ona zatem być używana jako
miejsce przemówień, wystąpień itp. Godność
Słowa Bożego domaga się właściwego sobie
miejsca jego wykonywania w kościele.
Interesująca jest również symbolika ambony, jako
Domu Mądrości, głowy i mózgu Kościoła, kamienia
Grobu Pańskiego, który anioł odsunął i stąd
ogłosił Zmartwychwstanie Chrystusa. Ambona
jest przede wszystkim symbolem Chrystusa
nauczającego; Bóg, który przemawia, a Chrystus
dalej głosi.
Najnowsze dokumenty podają również konieczność
umiejscowienia ambony w przestrzeni
liturgicznej kościoła, tak aby stanowiła miejsce
naturalnego skupienia uwagi wiernych. Najczęściej
ambonę umieszcza się z boku ołtarza po jego
lewej lub prawej stronie, podkreślając w ten sposób
dwa stoły, którymi posługuje się Kościół.
Powinna również swoim stylem oraz materiałem,
z którego jest wykonana, nawiązywać do ołtarza,
dla podkreślenia jedności obu stołów. Na ambonie
można umieścić wizerunek Ducha Świętego, Księgi,
Ewangelistów, znaki Chrystusa.
Myślę, że godnym zauważenia jest fakt, że od
dłuższego czasu w naszej parafii Liturgię Słowa
wykonuje się także z dużej ambony, aby w ten
sposób podkreślić rangę i charakter uroczystości.
Jej usytuowanie w pobliżu ołtarza, kształt, materiał
z jakiego jest wykonana, a także uwidoczniona
na niej symbolika , odpowiadają wszystkim
wymaganiom, które w tym artykule podałem. To
już kolejne miejsce w naszej świątyni, (po opisanym
w poprzednim numerze ołtarzu) które
w swojej formie nawiązuje do tradycji żydowskiej
i wczesnochrześcijańskiej. ks. Arkadiusz Harbar

LECTIO - CZYTAJ UWAŻNIE! (Łk 24, 13-35)
S P O T K A N I E Z E S Ł O W E M
... dwaj z nich byli w drodze do
(...)Emaus(...), sam Jezus przybliżył
się i szedł z nimi. Lecz oczy
ich były niejako na uwięzi, tak że
Go nie poznali. On zaś ich zapytał:
«Cóż to za rozmowy prowadzicie
z sobą w drodze?» Zatrzymali się
smutni. A jeden z nich,(...)Kleofas,
odpowiedział Mu: «Ty jesteś chyba
jedynym z przebywających w Jerozolimie,
który nie wie, co się tam w tych
dniach stało». Zapytał ich: «Cóż takiego?»
Odpowiedzieli Mu: «To, co się
stało z Jezusem Nazarejczykiem(...)»
Na to On rzekł do nich: «O nierozumni,
jak nieskore są wasze serca do wierzenia
we wszystko, co powiedzieli prorocy!
Czyż Mesjasz nie miał tego cierpieć,
aby wejść do swej chwały?» (...) Tak
przybliżyli się do wsi, do której
zdążali, a On okazywał, jakoby miał
iść dalej. Lecz przymusili Go, mówiąc:
«Zostań z nami, gdyż ma się ku
wieczorowi i dzień się już nachylił».
Wszedł więc, aby zostać z nimi. Gdy
zajął z nimi miejsce u stołu, wziął
chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał
go i dawał im. Wtedy oczy im się
otworzyły i poznali Go, lecz On zniknął
im z oczu. I mówili nawzajem do siebie:
«Czy serce nie pałało w nas, kiedy
rozmawiał z nami w drodze i Pisma nam
wyjaśniał?»
MEDITATIO - ROZWAŻ PRZECZYTANE SŁOWO!
Oj, te nasze „uwięzione” oczy. Uwięzione przez
smutki, problemy, choroby, strapienia. Oczy, które
patrzą tylko w dół, na ziemię, tylko na swoje nogi,
aż garbią się plecy. Tak, na ziemi jest cierpienie
i ból, od których nikt nie jest wolny, są tragiczne
wydarzenia i zawiedzione nadzieje, bo spodziewaliśmy
się czegoś innego. Podnieśmy jednak oczy
i zobaczmy, że naszym krokom dorównuje Zmartwychwstały
Jezus, Zwycięzca wszelkiego zła, Uzdrowiciel
niedomagań, Pan rzeczy niemożliwych.
Spójrzmy w dobre i uśmiechnięte oblicze Chrystusa.
Dołącza się do nas jak serdeczny przyjaciel,
który słowem ucisza wszelkie wzburzone morza
myśli, prostuje pochylone plecy nałogów, rozjaśnia
posępne horyzonty przyszłości. Wyprostujmy
się. Zakropmy oczy kroplami wiary. Patrzmy
śmiało w dal przed siebie, w tę dal, w której Chrystus
chce nam towarzyszyć i wziąć na siebie przygniatające
nas ciężary. Jezus nie przekreśla Twojego
cierpienia, bo On też przeszedł przez mękę
i śmierć. Jego cierpienie stało się drogą do chwały
i ostatecznego zwycięstwa. Bracie, siostro, niech
twoje serce zapała nadzieją, niech twoje oczy
serca rozpoznają Jego obecność w Eucharystii.
- Czy oddaję Jezusowi swoje życie i problemy?
- Jak przeżywam Eucharystię? Czy uczestniczę
w niej świadomie, albo tylko jestem na niej obecny?
- Czy innych obdarzam uśmiechem i dobrym słowem,
czy posępną miną i krytyką?
ORATIO – MÓDL SIĘ!
Panie, proszę, zostań ze mną, gdy pojawiają się ciemności życia, przez Eucharystię wejdź do mego serca,
moich spraw, zajmij miejsce w mojej duszy i prowadź swoimi drogami.
ACTIO – WPROWADZAJ SŁOWO W CZYN!
Przyjdę na Eucharystię kwadrans wcześniej, by w ciszy i skupieniu przygotować się na spotkanie ze
Zmartwychwstałym Panem.
Ś W I Ę T Y M I E S I Ą C A
S. M. Radosława
Święty nienadęty – św. Filip Nereusz (Neri) wspomnienie: 26 maja
Ten sympatyczny święty, wspominany przez Kościół w Dniu Matki, był człowiekiem obdarzonym
szczególnym poczuciem humoru. Jego rozmaite figle zdają się zaprzeczać mylnemu przeświadczeniu,
jakoby świętości musiało towarzyszyć ponuractwo. Udało mu się bowiem zharmonizować ducha
ascezy z pogodą ducha.
Życie św. Filipa Neri (1515–1595) jest zaprzeczeniem smutnych, poważnych, urzędowych hagiografii. Już
za życia uważano go za świętego, czym nie był zachwycony. Na przekór udawał nieraz kogoś... mniej
świętego. Na przykład przebierał się w dziwne stroje albo golił sobie tylko jedną stronę twarzy i tak
chodził po mieście. Uwielbiał anegdoty. „Bóg jest pełen radości, dlatego diabeł ucieka przed prawdziwą
radością” – mawiał.
3

Ś W I Ę T Y M I E S I Ą C A
4
Czasem dawał komuś szturchańca i szeptał: „To nie dla ciebie,
ale dla Złego, którego chcę z ciebie wypędzić”. Łączył
w sobie ogromną radość i miłość do ludzi z mistyczną pobożnością.
Jedna z jego ulubionych modlitw brzmiała: „Panie,
nie ufaj Filipowi”. Kochali go papieże i prosty lud. Urodzony
we Florencji, 60 lat spędził w Rzymie, stając się najsłynniejszym
duszpasterzem Wiecznego Miasta. Do Rzymu
przyjechał, aby studiować filozofię i teologię. Ulubionym
miejscem jego wypraw stały się Katakumby św. Sebastiana.
Tam właśnie doznał ekstatycznego przeżycia, które
jego biografowie porównywali do poszerzenia serca przez
Ducha Świętego. Filip widział, że wielkie rzesze pątników
potrzebowały pomocy duchowej i materialnej. Aby zaradzić
tej biedzie, założył Bractwo Trójcy Świętej dla Opieki
nad Pielgrzymami. Za namową spowiednika przyjął święcenia
kapłańskie. Miał wtedy 36 lat.
Filip wprowadził Kościół w zaułki miasta, łączył religijność
z dniem powszednim w myśl zasady „do tańca i do różańca”.
Jednakowo przyjmował kardynała i żebraka. Nie
potępiał, w grzechu widział raczej nieszczęście grzesznika.
To był zupełnie nowy styl duszpasterstwa. Pokazał pogodne
oblicze Kościoła pełnego radości, modlitwy, żywej
wspólnoty. Do grona przyjaciół Filipa należeli św. Karol
Boromeusz, św. Franciszek Salezy, św. Ignacy Loyola. Doradzał
papieżom, był kierownikiem duchowym wielu dostojników.
Każde dobre dzieło napotyka przeszkody. Św. Filipa oskarżono,
że sprzyja nowinkom niebezpiecznym dla wiary. Papież
Paweł IV zakazał mu na jakiś czas działalności. Na
szczęście nie trwało to długo. Kolejny papież, Grzegorz
XIV, próbował zrobić go kardynałem, ale Filip wybronił się
od tego zaszczytu.
Żywot rzymskiego Sokratesa (tak go nazywano) to wciąż
aktualny podręcznik odważnego, żywego duszpasterstwa,
które wychodzi do ludzi, a nie tylko na nich czeka. To także
lekarstwo przeciwko nadętej celebracji własnej osoby, do
której niestety niektórzy duchowni mają skłonności.
Paradoks: nazywany jest najradośniejszym świętym, a na
obrazach przedstawiany jest jako człowiek wielkiej powagi.
Jego humor powtarzany jest w wielu anegdotach, a niemalże
wszystkie teksty o nim są nacechowane powagą.
- Podobno gdy kardynałowie zastanawiali się, czy taki niepoważny
człowiek może zostać ogłoszony świętym, miał
ożyć na obrazie i zagrać na nosie.
Kilka cytatów Świętego:
- Humor jest rzeczą zbyt ważną, by go traktować niepoważnie.
- Można zgrzeszyć i nosem, kiedy się go wtyka w sprawy innych
ludzi.
- Kto przed Krzyżem ucieka, ten znajdzie na swojej drodze
jeszcze większy.
Jeśli są ludzie, którzy przerastają swoją epokę, to do
takich należał św. Filip Neri.
Kilka anegdot z życia św. Filipa Neri:
- Kiedyś przechadzał się on z pewnym dostojnym
kapłanem. Wtedy przeleciał mały
ptaszek i potraktował tego kapłana jako
„WC”. Kapłan nieco się oburzył (plama na
sutannie). Na to odezwał się św. Filip:
„Niech ksiądz się cieszy, że krowy nie latają”.
- Pewnego razu, gdy odwiedził więzienie,
szedł od celi do celi i pytał więźniów, za co
zostali skazani. Wszyscy po kolei mówili, że
są niewinni. Gdy doszedł do ostatniej celi
i spytał więźnia, dlaczego jest tutaj, ów odpowiedział,
że popełnił wiele złych czynów
i słusznie się tu znajduje. Zwrócił się wtedy
do strażników - „tego proszę wypuścić, bo
zepsuje tych pozostałych niewinnych”.
- Krążyła plotka, że pewna zakonnica dokonuje
niewiarogodnych cudów. Papież zlecił
zbadanie tej sprawy św. Filipowi. Po długiej
podróży Święty dotarł wreszcie do odległego
klasztoru i poprosił o widzenie z zakonnicą.
Kiedy weszła do izby, ściągnął swe zabłocone
buty i poprosił, by je wyczyściła. Zakonnica
fuknęła wyniośle i obróciła się na
pięcie. Św. Filip wrócił zdać sprawę papieżowi.
- Niech Wasza Świątobliwość nie wierzy
plotkom - powiedział. - Gdzie nie ma pokory,
nie może być cudów.
- Św. Filip pewnej hrabinie, która nie mogła
sobie poradzić z grzechami języka, kazał za
pokutę rozrzucić na wietrze worek pierza.
Po jakimś czasie dama przyszła znowu z tym
samym wyznaniem. Święty zadał jej wtedy
odwrotną pokutę: zebrać rozrzucone
pióra.
Polecam film pt. „Święty Filip Neri” na gloria.tv
Dorota Staniszewska

Panie Jezu, witaj na nowo w moim życiu.
To i dla mnie zadrżały mury szczawieńskiej świątyni.
To i we mnie poruszyło się serce, to i moje
odezwało się sumienie - dobrego siewcę wybrał
sobie PAN. Dziękuję za ks. Łukasza - niech mu Pan
Bóg błogosławi nie tylko na włoskiej ziemi, ale
wszędzie tam, gdzie go zechce posłać.
Tegoroczne ćwiczenia wielkopostne były i są dla
mnie drogocenne, był to czas, w którym usłyszałam
to, co chciał mi powiedzieć BÓG. Każdego
dnia coraz więcej uchylalam drzwi mojego serca,
aby zrobić miejsce na wspaniałe przepisy, nie
z książki kucharskiej, ale z najważniejszej Księgi
Świata, tj. z Pisma Świętego. Wykłady, czyli tzw.
lekcje Bożej Miłości, przybliżyły mi „przepis” na to,
jak czytać Pismo św., aby je rozumieć i uwierzyć.
1. Należy pamiętać, że BIBLIA została przetłumaczona
na język polski i nie zawsze wiernie oddaje
słowa z języków oryginalnych (hebrajskiego,
greckiego).
2. Dobrze byłoby, aby czytanie Pisma św. zacząć
od Ewangelii.
3. Zaakceptujmy fakt, że wiele sytuacji może być
R E K O L E K C J E . . . I P O R E K O L E K C J A C H
niezrozumiałych, bo wydarzenia miały miejsce
przeszło 2000 lat temu.
4. Musimy pamiętać, że w Piśmie św. jest mieszanka
poezji, prozy, kroniki historycznej. Gdy coś wydaje
nam się niejasne, szukajmy podobieństw
w Ewangeliach synoptycznych.
5. Słowo Boże jest po to, aby uwierzyć. Jezus chce
być ze mną w każdym czasie mojego życia, pragnie
mojej bliskości. Oczekuje, że będę w treści Pisma
św. szukała słów, które pasują do mnie, w których
Pan mi się objawia.
Jezus nie prosi o wiele - On prosi o wszystko.
Bóg mnie kocha, grzech mnie niszczy, Jezus mnie
zbawia i Jego wybieram na Pana mojego życia.
W środę wieczorem, kiedy wszyscy uklęknęliśmy
przed Najświętszym Sakramentem razem z kapłanem,
każdy dla siebie odmawiał modlitwę o uzdrowienie.
Z wielu oczu popłynęły łzy - nie sposób
było słuchać obojętnie. Jak na ekranie pojawiły mi
się chwile z całego mojego życia - to, co bolało i raniło
odeszło, a w sercu zrobiło się lekko i jasno.
Panie Jezu, witaj na nowo w moim życiu - króluj w nim każdego dnia i o każdej porze.
Bądź moim PANEM.
Gdy zastanawiałam się jak ubrać w słowa to wszystko, co dane mi było przeżyć, przyszła mi na myśl
układanka z liter składających się na słowo REKOLEKCJE:
KOLEJE - mojego życia
LEKCJE - na lekcjach uczę się wiele...
KOLEKCJE - zbiór np. dobrych książek
LEJCE - w zaprzęgu do kierowania koniem - Bóg mną kieruje
LEJEK - z próżnego i Salomon nie naleje
LEJE - żar z Nieba - żar Bożej Miłości i Łaski
LEK - Jezus - lek, który leczy życie
OLEK - Aleksander tzn. obrońca ludzi - świadectwo matki
KLEJ - skleja, odnawia, łączy
KOLCE - ranią - grzechy nas niszczą
EKO - bezpieczny dla środowiska
KOC - ogrzewa, kiedy zimno
ROK - każdego dnia w roku Bóg moim DROGOWSKAZEM
REJ - PAN wiedzie rej (prowadzi mnie) w moim życiu
Bracie i siostro REKOLEKCJE to cudowny czas. Czas, podczas którego Jezus nasz PAN ofiaruje swoją
Miłość i mówi o niej do nas - to czas z pewnością nie stracony. To czas, w którym wzrastamy i stajemy się
lepszymi. To czas na spowiedź. To czas refleksji i Komunii świętej. To czas, który każdego z nas ubogaca
i czyni szczęśliwymi.
Życzę tobie, Siostro i Bracie, abyś przeżył radość własnego Zmartwychwstania.
Elżbieta Ratusznik
I K O M U N I A Ś W I Ę T A
Pierwsza Komunia Święta – czyje to święto?
Maj to dla wielu najpiękniejszy miesiąc w roku.
Również w liturgii Kościoła wiosna w pełni – radujemy
się jeszcze ze Zmartwychwstania Pańskiego.
A jakże pięknie brzmi śpiew Litanii Loretańskiej
w naszych kościołach i – Bogu dzięki! – jeszcze
wciąż praktykowany, śpiew przy kapliczkach i figurach
przydrożnych…
Najczęściej w maju dzieci przyjmują swoją pierw-
5

6
szą Komunię Świętą. Właśnie o tym wydarzeniu,
ważnym dla samych dzieci, ich rodzin i znajomych,
chciałam dziś napisać parę słów.
Pierwsza Komunia Święta to dla dziecka i dla jego
rodziców szansa na przeżycie wielkiego święta miłości
Boga do człowieka. Eucharystia wraz z komunią
jest niezwykłym darem Boga, który pragnie
być pokarmem dla człowieka już tu, w wymiarze
życia doczesnego. Los każdego z nas w dużej
mierze zależy od tego, czym się karmimy na co
dzień. Ważna jest zdrowa żywność dla naszego
ciała, ale jeszcze ważniejsze jest to, czym karmimy
nasz umysł i nasze serce. Jeżeli rodzice i dzieci nie
żyją na co dzień mądrością Ewangelii, jeżeli w niedziele
i święta nie spotykają się z Bogiem w Eucharystii,
to Pierwsza Komunia stanie się jedynie
epizodem i miłym wspomnieniem, które powiększy
wprawdzie zasób rodzinnych fotografii, ale nie
wpłynie na jakość wychowania dziecka ani na
sposób jego postępowania.
Ważnym zadaniem rodziców jest uczęszczanie
J
E
T
IĘ
W
Ś
II
N
U
M
O
K
ZAPROSZENIE
IHS
J
E
SZ
W
R
IE
P
Ć
NA
U
R
O
I K O M U N I A Ś W I Ę T A
C
Z
Y
ST
O
Ś
wraz dzieckiem na katechezy w parafii, które stanowią
bezpośrednie przygotowanie do uroczystości
I Komunii Świętej.
Dzieci są bardzo wrażliwe na to, czym żyje ich otoczenie
i rodzina. Stąd bardzo łatwo poznać, którzy
rodzice mówią dzieciom o Komunii św. jako spotkaniu
z Kimś, kto nas bardzo kocha, a w którym
domu przelicza się, ile dziecko dostanie pieniędzy,
prezentów. Wiadomo, że potem w klasie rozpoczyna
się swoista giełda, które dziecko dostało
lepszy prezent. Nieraz nawet rodzice jeszcze dokładają
do „zarobionych” przez córkę czy syna
pieniędzy, żeby nie musieli się wstydzić przed
klasą, że mają skąpych chrzestnych…
Takie „prezentowe” podejście jest naprawdę wielką
krzywdą wyrządzoną dziecku! Prezenty szybko
się znudzą, pieniądze się wyda i co zostanie? Dziecko
nie zostało nauczone, że należy się cieszyć
owym największym darem, jakim jest sam Pan
Jezus. Pozostaje zatem rozczarowanie i – najczęściej
– następna spowiedź i Komunia św. dopiero
za rok, na rocznicę.
Innym, bardzo niezdrowym dla dzieci objawem
rodzicielskiej chęci „pokazania się” jest strojenie,
zwłaszcza dziewczynek, tak jakby szły do ślubu i to
jeszcze jakby wychodziły co najmniej za księcia.
Matki z przerostem własnych ambicji prowadzą
dziecko do fryzjera, do pani od makijażu, a nawet –
znam takie przypadki! – do solarium, argumentując:
„Moja córka musi być najpiękniejsza”. Ale czy
o to chodzi? Co takie dziecko zapamięta z pierwszego
spotkania z Panem Jezusem? Że nie wolno
było uklęknąć, bo suknia była zbyt droga? A kiedy
czas na rachunek sumienia przed pierwszą w życiu
spowiedzią? Kiedy będzie czas, by się wspólnie
w domu pomodlić przed wyjściem do kościoła w
tak ważnym dniu?
Dzień Pierwszej Komunii Świętej jest jednym z kilku
najważniejszych w życiu. Dawniej mówiono, że
w tym dniu dziecko wszystko może uprosić u Pana
Jezusa dla siebie i innych. Niestety, jak się okazuje,
Pan Jezus jest jednak często na jednym z ostatnich
miejsc tam, gdzie uroczystość pierwszej komunii
oznacza tylko stroje, jedzenie, picie i mnóstwo
prezentów. W takim wypadku wyrządza się własnemu
dziecku krzywdę, bo może ono nigdy nie
odkryje, czym jest i co tak naprawdę daje przyjęcie
Komunii Świętej.
Pamiętajmy, że dzień pierwszej Komunii św. to święto Pana Jezusa i naszych dzieci. Nikt nie ma prawa
przywłaszczać sobie tego dnia, by chwalić się swoimi strojami czy zamożnością.
Warto zatem usunąć ze świadomości dziecka wszystko, co je w tym dniu od Pana Jezusa odciąga. Myślę,
że bardzo dobrym rozwiązaniem są jednakowe stroje liturgiczne. Nie bójmy się, nic się dziecku złego nie
stanie, jeżeli nie będzie wyglądało jak „gwiazda z Hollywood”.

I K O M U N I A Ś W I Ę T A
F A T I M A
Kilka faktów na temat Fatimy, o których zbyt często zapominamy
Prezenty są przyjętym obyczajem i trudno je tak po
prostu wyeliminować. W porównaniu z innymi
dziećmi, nasza córka czy syn mogliby się czuć źle,
gdyby nie dostali nic. Ale po pierwsze, może warto
skończyć z rewią wymyślnych i bardzo drogich
podarków, a po drugie – co przeszkadza, żeby prezenty
wręczyć dziecku na przykład dopiero pod
koniec białego tygodnia. Niechby najpierw nacieszyło
się Panem Jezusem, oswoiło z tą Tajemnicą,
że nosi w sercu Boga.
Pewnych zwyczajów nie da się zmienić tak od
razu, ale przecież można przynajmniej odróżnić
to, co bardzo ważne, od tego, co mało istotne.
Dzieci w tym wieku jeszcze ufają swoim rodzicom
i kiedy mama lub tata wezmą syna, córkę z miłością
na kolana i wytłumaczą, że z prezentami trzeba
poczekać nie dlatego, że dziecko było niegrzeczne,
ale żeby poświęcić czas Komuś, kto jest naprawdę
tego godzien, dziecko z pewnością to
zrozumie. A postępowanie takie będzie najpiękniejszą
lekcją na temat tego, co jest naprawdę
ważne w życiu człowieka.
Cennym elementem uroczystości jest rodzinny
spacer po posiłku i rozmowy z dzieckiem o tym, jak
przeżywa spotkanie z Jezusem w swoim sercu
oraz jakie ma marzenia na dorosłe życie. Ważny
jest także udział całej rodziny w dziękczynnym
nabożeństwie popołudniowym, które jest organizowane
w każdej parafii.
Módlmy się za wszystkie dzieci, które w tym roku
przystąpią do Pierwszej Komunii Świętej. W dzisiejszym
świecie bez wartości czeka je – i ich rodziców!
– bardzo ciężka praca, by dochować
wierności Panu Jezusowi.
Dorota Staniszewska
Znaczenie modlitwy, pokuty, ofiary i umartwienia
dla nawrócenia grzeszników.
Ludzie współcześni, słysząc o umartwieniu i pokucie,
kojarzą te hasła ze średniowieczem. Kryzys
moralny ogarniający cały świat jest niezwykle poważny,
wymaga ciągłej modlitwy, pokuty i ofiary.
Prawda ta stale przewija się w Orędziu Matki Bożej
Fatimskiej. W swojej niewinności dwoje młodszych
pastuszków zrozumiało potrzebę ofiarowania
się jako przebłagalne ofiary. Ale przecież apel
Matki Bożej, w którym zwraca się z prośbą o modlitwę
i pokutę, odnosi się również do reszty ludzkości.
Zwykli śmiertelnicy mogą dużo zyskać
umartwiając ciało. Praktyka ta pozwala opanować
niesforne namiętności, które przechodzą pod
kontrolę łaski i woli. Cierpienie bowiem łatwo staje
się potęgą w sprawach Bożych. Pan Jezus odkupił
ludzkość poprzez krwawą ofiarę i ogromne cierpienia
znoszone na Kalwarii.
Zmiany w Nabożeństwie Pięciu Pierwszych Sobót
Matka Boża prosiła, by przystępować do spowiedzi
i Komunii Św. przez pięć pierwszych sobót miesiąca,
odmawiać pięć dziesiątek Różańca i medytować
przez 15 minut nad tajemnicami, w celu zadośćuczynienia
Niepokalanemu Sercu Maryi. Jednak
Łucja, w trakcie kolejnego objawienia opowiedziała
o trudnościach w wypełnianiu tego nabożeństwa.
Zostały więc wprowadzone zmiany: do
spowiedzi można przystępować w inne dni niż w pierwszą sobotę, o ile Pan Jezus jest przyjmowany
godnie i z zamiarem zadośćuczynienia Niepokalanemu Sercu Maryi. A jeśli ktoś zapomni o wypowiedzeniu
intencji, może to zrobić przy okazji następnej spowiedzi, korzystając z pierwszej ku temu sposobności.
Siostra Łucja wyjaśniła także, że nie ma potrzeby rozważać wszystkich tajemnic Różańca w każdą
pierwszą sobotę miesiąca - wystarczy rozważać jedną z nich albo kilka.
Dlaczego ustanowiono Nabożeństwo Pięciu Pierwszych Sobót?
7

8
Nabożeństwo ma wynagrodzić za pięć rodzajów
grzechów i bluźnierstw popełnianych przeciwko
Niepokalanemu Sercu Maryi. Są to bluźnierstwa:
- przeciw Niepokalanemu Poczęciu;
- przeciw Jej dziewictwu;
- przeciw Jej Boskiemu macierzyństwu;
oraz grzechy:
- wpajania nienawiści, obojętności, a nawet pogardy
do Niepokalanej Matki w sercach dzieci;
- bezpośredniego lżenia Jej świętych wizerunków
Udaremnienie większego cudu niż cud słońca!
Siostra Łucja ujawniła, że „cud słońca” mógłby być
jeszcze większy. Dzieci zostały jednak uprowadzone
przez Arthura Oliveira Santosa. Tłumy osób zebranych
w Fatimie po południu 13.10.1917 r. zostały
pozbawione możliwości ujrzenia znacznie większego
cudu.
Ostatnie, porażające słowa Hiacynty
Zaledwie 10-letnia Hiacynta była dziewczynką nad
wyraz dojrzałą. Posiadała prorocze wizje i wiele
prywatnych objawień. Słowa wypowiedziane
przez Hiacyntę ukazują głębię jej duszy w obliczu
moralnego upadku świata. Oto, co powiedziała:
- Grzechami prowadzącymi najwięcej dusz do piekła
F A T I M A
serca i domu, a także dla tych, które tęsknią do macierzyństwa...
Jak Bóg stworzył mamę. (c.d ze str. 1)
- Panie - rzekł anioł, kładąc Boga rękę na ramieniu -
połóż się spać. Jutro też jest dzień.
- Nie mogę - odparł Bóg - a zresztą już prawie skończyłem.
Udało mi się osiągnąć to, że sama zdrowieje,
jeśli jest chora, że potrafi przygotować sobotnio-niedzielny
obiad na sześć osób z pół kilograma
mielonego mięsa oraz jest w stanie utrzymać
pod prysznicem dziewięcioletniego chłopca.
Anioł powoli obszedł ze wszystkich stron model
matki, przyglądając mu się uważnie, a potem
westchnął:
- Jest zbyt delikatna.
- Ale za to jaka odporna! - rzekł z zapałem Pan. - Zupełnie
nie masz pojęcia o tym, co potrafi osiągnąć
lub wytrzymać taka jedna mama.
są grzechy cielesne.
- Być czystą na ciele to znaczy strzec niewinności.
A być czystą na duszy to znaczy nie grzeszyć, nie oglądać
tego, czego nie powinno się widzieć, nie kraść,
nie kłamać, mówić zawsze prawdę, także wtedy, gdy
nas to wiele kosztuje.
- Mody, które nadejdą, będą bardzo obrażać Pana.
Osoby, które służą Bogu, nie mogą iść za głosem mody.
W Kościele nie ma zmiennych mód. Jezus jest
zawsze ten sam.
- Lekarzom brak światła i wiedzy, by leczyć chorych,
bo brak im miłości Boga.
- Księża powinni zajmować się tylko sprawami Kościoła.
Powinni być czyści, bardzo czyści. Nieposłuszeństwo
kapłanów i zakonników wobec przełożonych
i wobec Ojca Świętego bardzo obraża Jezusa.
- Aby być zakonnicą, trzeba być bardzo czystą duszą
i ciałem.
- Wiele jest niedobrych mód; nie podobają się one
Jezusowi, nie są Boże.
- Spowiedź jest sakramentem miłosierdzia. Dlatego
trzeba zbliżać się do konfesjonału z ufnością i radością.
Bez spowiedzi nie ma zbawienia.
M A M A
Z dedykacją dla wszystkich MAM. Tych, które urodziły swoje dzieci, tych, które przyjęły je do swojego
M A G D A O G L Ą D A
- Czy umie myśleć?
- Nie tylko. Potrafi także zrobić najlepszy użytek
z szarych komórek oraz dochodzić do kompromisów.
Anioł pokiwał głową, podszedł do modelu matki
przesunął palcem po jego policzku.
- Tutaj coś przecieka - stwierdził.
- Nic tutaj nie przecieka - uciął krótko Pan. - To łza.
- A do czego to służy?
- Wyraża radość, smutek, rozczarowanie, ból, samotność
i dumę.
- Jesteś genialny! - zawołał anioł.
- Prawdę mówiąc, to nie ja umieściłem tutaj tę łzę -
melancholijnie westchnął Bóg.
To nie Bóg stworzył łzy. Dlaczego zatem my mielibyśmy
to czynić?
Bruno Ferrero
Czy marzysz o tym, aby uczynić w życiu coś wielkiego i wspaniałego? Coś, za
co inni podziwialiby cię, a cały świat powtarzał z szacunkiem Twoje imię?
Przyłącz się do „Cyrku motyli”!!!
Film krótkometrażowy (zaledwie 20 - minutowy) powstał kilka lat temu, w 2009 roku.
Producentem i reżyserem jest Joshua Weigel, który - wraz ze swoją żoną Rebeką -
jest również autorem scenariusza.
Został obsypany wieloma nagrodami, gdyby mierzyć jego popopularność wg młodzieżowej
„taryfy”- miał 679 154 wejść na YouTube od chwili zamieszczenia w 2012
roku. Skąd fenomen filmu, w którym grają mało znani aktorzy, a jeden z nich - Nicki

Vujcic* nie jest nawet aktorem?
To historia grupy cyrkowej, która jeździ po kraju
(Stany Zjednoczone) i swoimi pokazami umila ludziom
życie, pokazując, do jakich wyczynów zdolny
jest człowiek. Pewnego dnia akrobaci trafiają
do cyrku (innej konkurencyjnej trupy), w którym
prezentowane są „najdziwniejsze dziwolągi
w mieście”. Ludzie mający różne ułomności - na
przykład kobieta z brodą, siostry „syjamskie” czy
mężczyzna z całym wytatuowanym ciałem. W jednej
z sal spotykają dziwadło, człowieka bez kończyn,
„od którego odwrócił się sam Bóg”. Oglądający
go ludzie śmieją się głośno, a dzieci obrzucają
pomidorem. Jednak pan Mendez - właściciel Cyrku
M A G D A O G L Ą D A
B A J K A O C Z E R W O N Y M G U Z I K U
Motyli - zauważa w nim coś niezwykłego…
Film nie powstał dla piękna obrazów czy gry aktorskiej.
Jego zaletą jest przesłanie - patrzenie na
ludzkie ciało, na człowieka jako na cud, a nie wybryk
natury. W jednej z rozmów Pan Mendez mówi
do Willa - kalekiego mężczyzny „Im cięższa jest walka,
tym wspanialsze zwycięstwo”. Również pozostali
członkowie grupy mają różne doświadczenia
życiowe. Oni również musieli stoczyć ze sobą walkę.
Symboliczne znaczenie ma także tytuł filmu -
motyl - zanim poleci - najpierw jest brzydką gąsienicą.
Film dla wszystkich, wart obejrzenia z całą rodziną
podczas świątecznego popołudnia.
*Nici Vujcic jest autorem książki „Bez rąk, bez nóg, bez ograniczeń”, o której pisałam w jednym z wcześniejszych numerów.
Magdalena Klimczak
Moje miejsce na ziemi odc. 7 - ostatni
Guzik podziękował za pomoc kumplowi - Magnesowi,
który teraz wyglądem przypominał jeża.
Przyczepione szpileczki wierciły się i złościły, bo
tym razem one poznały smak więzienia.
- Wracamy do szkoły. Jutro pani sekretarka ucieszy
się z nowej dostawy szpilek - żartował Magnes.
- Agra o, mam nadzieję, że jeszcze się spotkamy.
Stworzylibyśmy nierozłączną parę - uśmiechał się
Magnes, żegnając miłą koleżankę.
Guzikowa rodzina ruszyła swoją drogą. Na czele
turlał się Guzik, przy nim podskakiwała Agra a.
Kolorowa gromadka przyciągnęła wzrok małej
Zuzi, która bawiła się w pobliżu. Dziewczynka podeszła
i jakież było jej zdziwienie, gdy zobaczyła
armię różnorodnych guzików.
- Ale wy jesteście piękne - zachwycało się dziecko.
Nigdy takich nie widziałam. Mamo, chodź zobacz,
co znalazłam! - krzyczała Zuzia. Każdy guziczek
jest inny. - Dziewczynka pobiegła po koszyk, do
którego delikatnie powkładała swoje znalezisko.
- O! A ten czerwony, malutki pasuje do sweterka,
który mi zrobiłaś na drutach mamusiu! Jest taki
ładny, to mój ulubiony kolor - cieszyło się dziecko.
Dziewczynka przyłożyła guzik, który idealnie wpasował
się w puste miejsce.
- Teraz mam wymarzony sweterek - zielony, z kolorowymi
guzikami - tańczyło dziecko, oglądając
swoje odbicie w lustrze.
Mamusia przygotowała czerwoną nitkę, którą
przyszyła nowy nabytek Zuzi. Teraz Guzik prezentował
się dostojnie wśród kolorowych braci. Było
mu tam dobrze i czuł, że to właśnie na niego i tylko
na niego czekała mała Zuzia.
Tak oto Guzik odkrył wreszcie swoje miejsce na
ziemi. Znowu był dla kogoś ważny i najpiękniejszy.
Szukając tego miejsca, dowiedział się, na czym
polega przyjaźń i wspólne dążenie do celu. Doświadczył,
czym jest lęk i niewola. Odkrył też swoje
marzenia. Jednak to nie koniec historii Guzika. Bohater
tej bajeczki znalazł jeszcze coś.
Rodzina rodziną, przyjaźń przyjaźnią, ale miłości,
to już zupełnie się nie spodziewał. Zakochał się
Guzik w...Niteczce, z którą został na zawsze związany.
Przytuleni czule śpiewali sobie do snu. Mąż
tworzył wiersze dla żoneczki - Niteczki, a ona w zamian
głaskała jego wszystkie oczka.
A co stało się z Agra ą?
Ona też odnalazła szczęście w domu Zuzi. Sprawdziła
się już w wielu sytuacjach, więc i teraz służyła
pomocą przy krawieckich poprawkach. Zawsze
można było na nią liczyć. Często gawędziła sobie
z najlepszym przyjacielem - Guzikiem. Śmiali się,
wspominając zabawną historię z kałużą i Magnesem.
Dom Zuzi stał się ich wspólnym miejscem na
ziemi. Nad oknem pokoju dziewczynki pojawił się
napis: BIURO OSAMOTNIONYCH GUZIKÓW
Wiele z nich czeka tam w nadziei, że będą znowu
komuś potrzebne. Każdy może przygarnąć zgubiony
guzik i posłuchać jego opowieści.
Drogi Czytelniku!
Kiedy znajdziesz się przypadkowym posiadaczem
guzika znalezionego na chodniku, pomyśl, że trzymasz
w dłoni część tej historii. Koniec
Ewa Hoppe-Rychłowska
9

K T O P Y T A . . .
1. Kogo przedstawia ta ikona?
2. Jakie nabożeństwo związane jest z tą ikoną?
3. W którym dniu tygodnia jest odprawiane to
nabożeństwo?
4. Kiedy obchodzone jest święto związane z tą
ikoną?
5. W jakim mieście i w jakim kościele znajduje się
oryginał tej ikony?
6. Ile i czyje postaci przedstawia ikona?
7. Wymień trzy atrybuty Męki Pańskiej
przedstawione na tej ikonie.
8. Jaka jest symbolika spadającego sandała ze stopy
Jezusa?
9. Co symbolizuje kolor złoty?
10. Czy taka ikona znajduje się w naszym kościele?
KRZYŻÓWKA
1. Co znaczy imię Fatima w języki arabskim? 2.
Czyją córką była Fatima? 3. Ile lat miała Łucja dos
Santos, kiedy zmarła?(wpisz cyfrę) 4. Jak nazywał
siebie Anioł, który objawił się dzieciom z Fatimy?
(dwa wyrazy) 5. Ile razy Anioł objawił się dzieciom
w Fatimie? 6. Jakie słowo trzy razy powtarza się w
trzeciej części tzw. tajemnicy fatimskiej? 7. Jak
nazywał się chłopiec, który był świadkiem
objawień? (podaj imię i nazwisko) 8. Jak
pastuszkowie określali Maryję? (trzy wyrazy ) 9.
Który papież zdecydował się na upublicznienie
trzeciej części tzw. tajemnicy fatimskiej? 10. Ile razy
św. Jan Paweł II pielgrzymował do Fatimy? 11.
Jakiego narzędzia użył zamachowiec podczas
drugiego zamachu na św. Jana Pawła II? 12. Ile
metrów wysokości ma wieża bazyliki fatimskiej?
(wpisz cyfrę)13. Czego dotyczy pierwsza część tzw.
tajemnicy fatimskiej?
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13
Nauczyciel polecił uczniom napisać wypracowanie
na temat: Jak trzeba się uczyć?
Jasio napisał „Im więcej się człowiek uczy, tym
więcej umie. Im więcej umie, tym więcej zapomina.
Im więcej zapomina, tym mniej umie. Im mniej
umie, tym mniej zapomina. Więc po co się uczyć?!”
Madonna del Perpetuo Soccorso
(Co to znaczy?)
Prawidłowe rozwiązania proszę składać do dn. 21.05.2017 r. w zakrystii u s. Elżbiety lub na adres tulowa@gmail.com
Zwycięzca otrzyma nagrodę niespodziankę.
Tólowa
10

W N A S Z E J W S P Ó L N O C I E P A R A F I A L N E J
23 kwietnia 2017 – Niedziela Miłosierdzia Bożego
„Pragnę, ażeby pierwsza niedziela po Wielkanocy była
świętem Miłosierdzia (Dz. 299). Pragnę, aby święto Miłosierdzia,
było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz,
a szczególnie dla biednych grzeszników. W dniu tym otwarte
są wnętrzności miłosierdzia Mego, wylewam całe morze
łask na dusze, które się zbliżą do źródła miłosierdzia Mojego.
Która dusza przystąpi do spowiedzi i Komunii świętej,
dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar. W dniu tym
otwarte są wszystkie upusty Boże, przez które płyną łaski”
(Dz. 699).
Święto Miłosierdzia obchodzone jest w pierwszą niedzielę
po Wielkanocy, czyli II Niedzielę Wielkanocną, zwaną
obecnie Niedzielą Miłosierdzia Bożego.
Do Święta Miłosierdzia Bożego przygotowywaliśmy się
w naszej parafii odmawiając przez 9 dni (nowenna)
Koronkę do Miłosierdzia Bożego, poczynając od Wielkiego
Piątku.
23 kwietnia 2017 o godz. 15.00 zgromadziliśmy się w kościele
- odśpiewaliśmy Koronkę do Miłosierdzia Bożego.
Następnie, duszpasterze i parafianie, oddaliśmy naszą
wspólnotę parafialną nieskończonemu Miłosierdziu Bożemu. Na koniec nabożeństwa ks. Arek
błogosławił nas, zgromadzonych, Najświętszym Sakramentem niemalże indywidualnie i muszę
przyznać, że mam przekonanie, iż spełniało się to, co powiedział Jezus: „…wylewam całe morze łask na
dusze, które się zbliżą do źródła miłosierdzia Mojego.”
Żal tylko, że nas, parafian, było tak mało. Dorota
Towarzystwo Miłośników Szczawna - Zdroju 6 kwietnia wybrało najpiękniejsze palmy wielkanocne.
W kategorii Dzieci:
I miejsce zdobyła palma wykonana przez Miejską Szkołę Podstawową
II miejsce - Niepubliczny Zespół Szkół Specjalnych Sanatorium „Mieszko”
III miejsce - Niepubliczne Przedszkole „U Mikołaja” w Wałbrzychu
W kategorii Młodzież:
I miejsce - Duszpasterstwo Młodzieży przy Parafii Szczawno-Zdrój
II miejsce - Publiczne Gimnazjum w Szczawnie – Zdroju (klasa 1a)
II miejsce - Publiczne Gimnazjum w Szczawnie – Zdroju (klasa II b)
W kategorii Dorośli:
I miejsce - Miejska Biblioteka Publiczna w Szczawnie-Zdroju
II miejsce - Towarzystwo Miłośników Szczawna-Zdroju
III miejsce - Towarzystwo Miłośników Szczawna-Zdroju
Zapraszamy na cykl wieczornych spotkań z filmem. Rozpoczynamy 15 maja o godz. 19.45 projekcją
filmu „Doonby. Każdy jest kimś”. Seanse będą się odbywać w Miejskiej Bibliotece Publicznej.
Sam Doonby, tajemniczy i przystojny włóczęga,
pojawia się znikąd w małym miasteczku w Teksasie.
Jego nagłe przybycie wywołuje falę niezwykłych
zdarzeń i zmienia życie wielu ludzi. Kiedy równie
niespodziewanie jak się pojawił, nagle znika,
mieszkańcy miasteczka zaczynają zdawać sobie
sprawę z tego, jak wielkie znaczenie może mieć
obecność lub brak jednej osoby. Współczesna historia
Sama Doonby’ego przeplata się z opowieścią
sprzed 40 lat o jego matce, która zachodzi w niechcianą
ciążę. Decyduje się na aborcję. Jest to moment,
kiedy Doonby znika z historii współczesnej,
a w zasadzie… nigdy go tam nie było. Co to znaczy
dla mieszkańców miasta? Jak zmieni się ich życie?
Jak potoczą się losy bohaterów?
WSTÊP WOLNY
11

W N A S Z E J W S P Ó L N O C I E P A R A F I A L N E J
Oddział Parafialny AK zaprasza wszystkie grupy parafialne do wspólnej modlitwy. Msze święte w intencji
naszej parafii odprawiane będą w każdą drugą niedzielę miesiąca o godz. 12.00 (w tym roku są to
terminy: 9 IV, 14 V, 11 VI, 9 VII, 13 VIII, 10 IX, 8 X, 12 XI, 10 XII)
W II niedzielę miesiąca odbywa się comiesięczna zbiórka do puszek na
fundusz remontowy. Zbieramy kwotę, która pozwoli wyremontować
dach naszego kościoła. Osoby, które chcą skorzystać z odliczenia od
podatku, mogą tę kwotę wpłacić na konto parafii:
PKO BP. S.A. 92 1020 5095 0000 5502 0076 2807 wpisując przeznaczenie
na remont kościoła. W danym roku podatkowym można odliczyć
na ten cel nie więcej niż 6% dochodu rocznego.
Bóg zapłać ofiarodawcom za życzliwość i zrozumienie.
i
Od 1 maja nabożeństwa majowe o godz. 18.30.
3 maja msza św. w intencji Ojczyzny o godz. 9.00
z udziałem władz miasta, a o godz. 19.00 Koncert
z okazji rocznicy Uchwalenia Konstytucji 3 Maja.
6 maja - I sobota miesiąca - po mszy św. o godz.
7.00 nabożeństwo wynagradzające Niepokalanemu
Sercu NMP.
12 maja o godz. 12.00 uroczystości pod Pomnikiem
Ułanów Legii Nadwiślańskiej z udziałem pododdziału
Wojska Polskiego, lokalnych władz oraz instytucji,
a o godz. 20.30 projekcja filmu „Popioły”
w reżyserii Andrzeja Wajdy w Domu Zdrojowym.
13 maja w godz. 11.30-12.30 rekonstrukcja Bitwy
pod Strugą, na polach pod Pomnikiem Ułanów
13 maja podczas mszy św. o godz. 11.00, sprawowanej
pod przewodnictwem legata papieskiego
10 maja o godz. 12.00 na spotkanie z Szymonem
Hołownią.
2 czerwca o godz. 17.00 na wernisaż litografii
Marka Turkota.
Do udziału w konkursach:
- poetyckim (na wiersz o Szczawnie) „Urokliwe
Szczawno”,
Odeszli do domu Ojca:
Andrzej Hadaj
Antoni Półtorak
Halina Kobusińska
N A D C H O D Z Ą C E W Y D A R Z E N I A
W K W I E T N I U 2 0 1 7
kard. Zenona Grocholewskiego, w Katedrze
Świdnickiej odbędzie się uroczysta koronacja
wizerunku Matki Bożej Świdnickiej.
14 maja o godz. 12.00 w naszym kościele sprawowana
będzie msza św. w intencji Obrońców
Ojczyzny.
13 maja po mszy św. wieczornej zapraszamy na nabożeństwo
fatimskie. W ramach obchodów 100
rocznicy objawień w Fatimie planujemy w maju
peregrynację figury Matki Bożej Fatimskiej do
rodzin naszej parafii.
21 maja uroczystość I Komunii Świętej podczas
mszy św. o godz. 10.30.
Duszpasterstwo dla młodzieży spotyka się w każdą
sobotę, informacje u ks. Pawła.
Spotkanie Kręgu Biblijnego w środę 10 maja.
M I E J S K A B I B L I O T E K A P U B L I C Z N A Z A P R A S Z A
Włączeni przez Chrzest św. do wspólnoty:
Ksawier Józef Dziubczyński
Szymon Kobyliński
Karol Krzyżosiak
- w dyktandzie „O pióro burmistrza” 1 czerwca o
godz. 18.00 w MBP,
- w grze miejskiej 3 czerwca w godz. 10.00-12.30
start przy Hali Lekkoatletycznej.
Regulaminy konkursów na stronie biblioteki
www.mbp-szczawno.pl
Sakrament małżeństwa zawarli:
Agnieszka Melerska
i Paweł Hołda
M S Z E Ś W I Ę T E K A N C E L A R I A P A R A F I A L N A czynna :
w dni powszednie:
we wtorki i czwartki
7.00, 17.00 (X-III), 7.00, 19.00 (IV-IX)
w godz. 18.00-19.00 (X-III),
w niedziele i święta:
we wtorki i czwartki
7.00, 8.00, 9.30, 10.45 (dla dzieci), 12.00, 19.00
w godz. 17.00-18.00 (IV-IX)
K O N TA K T
D Y Ż U R P R A W N I K A
Parafia p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
pierwszy i trzeci wtorek miesiąca
ul. Kolejowa 18a 58-310 Szczawno-Zdrój
w godz. 18.00-19.00
tel. (74)841 28 30 oraz 514 863 410
www.parafia.szczawno-zdroj.pl
12
gazetka parafialna parafii Wniebowzięcia NMP w Szczawnie-Zdroju, gazetka@parafia.szczawno-zdroj.pl
REDAKCJA: red. nacz. Magdalena Klimczak, ks. Jarosław Żmuda, Ewa Hoppe-Rychłowska, ks. Arkadiusz Harbar, Dorota
Staniszewska, S. M. Radosława, skład i projekt graficzny Teresa Jagielska, korekta Izabella Nowak