Mój żłobek, moje przedszkole 2/2017

Nasi podopieczni RODZICE
Nasi podopieczni RODZICE
Kinga Szymańska
Konsultacja: Maria Korendo-Połczańska, pedagog
Jak budować
dobre relacje
z rodzicami?
Dobra relacja pomiędzy nauczycielem a rodzicami opiera
się na skutecznej komunikacji. Warto o nią zadbać już od
pierwszego kontaktu.
Na rozwój każdego dziecka, niezależnie
od wieku, znaczący wpływ ma współpraca
dwóch środowisk wychowawczych
– domu i placówki, do której uczęszcza
maluch. Zintegrowane oddziaływania
sprzyjają harmonijnemu i wszechstronnemu
rozwojowi, dlatego warto zadbać
o jakość i skuteczność podejmowanych
działań. Powszechnie wiadomo, że podstawą
dobrych relacji jest komunikacja.
Jak będzie ona przebiegać, zależy od
nastawienia obu stron. W relacjach nauczyciel
– rodzice ciężar komunikacji
leży po stronie nauczyciela. Zdobywając
przychylność i zaufanie rodziców, łatwiej
nauczycielowi pracować i realizować
swoje cele. Budowanie dobrych relacji
z rodzicami to proces, który wymaga
chęci, czasu i oczywiście wysiłku.
POZYSKAJ RODZICÓW
Budowanie relacji należy rozpocząć od
pierwszego spotkania. Jego celem powinno
być wzajemne poznanie się. Warto
pamiętać, że tylko w atmosferze życzliwości
i zaufania można konstruktywnie
rozmawiać. Przed spotkaniem dobrze
jest odpowiednio zagospodarować przestrzeń,
czyli ustawić krzesła w kręgu, tak
żeby wszyscy się nawzajem widzieli (prowadzenie
spotkanie „zza biurka” daje poczucie
dystansu). Niezwykle istotna jest
mowa ciała. Chcąc okazać rozmówcy
zainteresowanie, należy podczas dialogu
utrzymywać z nim kontakt wzrokowy.
Wyraz twarzy powinien być łagodny, tak
by nikt nie czuł się traktowany z góry.
Nie bez znaczenia jest gestykulacja i postawa
ciała (zbytnie odchylenie do tyłu
odczytywane jest jako unik, a do przodu
jako atak). Kluczem do dobrego wrażenia
jest serdeczność i otwartość na drugą
osobę. Postawa taka pomaga przełamać
stres i napięcie towarzyszące pierwszym
kontaktom z rodzicami.
USTAL WARUNKI WSPÓŁPRACY
Satysfakcjonujący kontakt opiera się
na obustronnym szacunku. Warto ustalić
z rodzicami nie tylko oczekiwania obu
stron i warunki współpracy, ale także
określić swoją dyspozycyjność i zakres
oddziaływań wychowawczych. Nauczyciel
powinien przyjąć postawę otwartą
i wysłuchać uwag rodziców. Dobrze jest
tak poprowadzić rozmowę, aby pod koniec
spotkania mieć rodziców po swojej
stronie.
ROZMAWIAJ BEZ UPRZEDZEŃ
Szczery i bezpośredni kontakt z rodzicami
na co dzień, takt oraz szacunek wobec
rozmówcy z pewnością przyczynią się
do zbudowania pozytywnej relacje. Na
początku współpracy dobrze jest ustalić
zasady tego kontaktu (np. problemy wy-
Co utrudnia nauczycielom
współpracę z rodzicami?
• dominacja nauczyciela nad
rodzicem;
• ograniczenie się do działań
dydaktycznych;
• postawa bezradności;
• brak czasu ze strony
nauczyciela;
• lęk przed szczerą rozmową
z opiekunem dziecka;
• krytykowanie charakteru
dziecka (skarżenie się na nie);
• przerzucanie problemu
wyłącznie na rodziców;
• niechęć do działania
i obojętność (wypalenie
zawodowe).
chowawcze omawiamy w cztery oczy bez
obecności podopiecznych w dniu, kiedy
nauczyciel ma dyżur; informacje bieżące
przekazujemy rano, po przyjściu dziecka
do przedszkola). Należy pamiętać, żeby
do rodzica mówić językiem dla niego
zrozumiałym.
ZATROSZCZ SIĘ O DZIECKO
Podczas pierwszego zebrania można rozdać
rodzicom ankietę (nie anonimową),
która będzie stanowić źródło informacji
o dziecku. Kilka prostych pytań (np. Jak
bliscy zwracają się do niego w domu?, Co
dziecko lubi robić?, Jakie są jego mocne
strony?, Co lubi jeść?, Jakie potrawy mu
nie smakują?, Na jakim obszarze funkcjonowania
dziecko potrzebuje większej
pomocy?). Pozyskane informacje to praktyczne
źródło wiedzy o dziecku. Wiedza
ta ułatwi pracę z maluszkiem.
PRZEKAZUJ POZYTYWNE
INFORMACJE
Należy to robić jak najczęściej (np. kiedy
dzieci są odbierane z przedszkola). Nawet
krótka pozytywna informacja jest
budująca dla rodzica. Dobre słowo to
także przekaz, że pani widzi pozytywne
zachowania podopiecznych. Z praktyki
chwalenia nie należy rezygnować podczas
zebrań z rodzicami.
MÓW O SWOICH UCZUCIACH
To bardzo ważne. Nauczyciel nie powinien
oceniać charakteru dziecka. Należy
przyglądać się jego czynom i opowiadać
o nich ze swojej perspektywy. Zamiast
krytykować, oceniać, uskarżać się na malucha,
lepiej mówić o własnych uczuciach
(np.: Niepokoi mnie zachowanie Jasia).
To strategia, która pozwala przekazać informację
bez oskarżycielskiego tonu.
Fot: Fotolia.com
WSPIERAJ, NIE WYRĘCZAJ
Rodzice są najważniejszymi osobami
w życiu dziecka. Wychowawca musi
o tym pamiętać. Powinien ich wspierać
w działaniach, jeśli jest taka potrzeba
ukierunkować, wskazać, gdzie szukać
pomocy. Błędem jest, kiedy nauczyciel
udziela „dobrych rad” i próbuje wyręczać
rodziców w procesie wychowawczym.
Istnieje ryzyko, że w przypadku niepowodzenia,
rodzice będą winą obarczać
nauczyciela i jemu wytykać brak doświadczenia
i profesjonalizmu.
TRAKTUJ RODZICÓW
PO PARTNERSKU
Myśl o rodzicach dobrze. Warto wsłuchiwać
się w ich oczekiwania (zwykle
wynikają z troski o dziecko), szanować
ich wolę, wykazywać zainteresowanie
tym, co mówią. Praca z rodzicami będzie
łatwiejsza, jeśli towarzyszyć jej będzie
świadomość, że jest to grupa (tak jak
każda inna), która ma pewną strukturę
i charakteryzuje się dynamiką. W takim
zespole z pewnością znajdą się osoby
chętne do współpracy, które z przyjemnością
zaangażują się w działania placówki.
Będą też rodzice obojętni, z dystansem
obserwujący to, co się dzieje.
Nie zabraknie rodziców przyjmujących
postawę „kontra”, którym nasz sposób
działania i komunikacji nie będzie odpowiadał.
Mając świadomość struktury grupy,
najlepiej skupić się na współpracy z rodzicami,
którzy są „za” i dołożyć starań, by
pozyskać rodziców „obojętnych”.
mój
mój
54 55