Berisha: Gazeta “55”, kampione e dekomunistizimit në të gjithë ...

6
15 vjet gazeta “55”
Tribuna e së vërtetës
Në këto 15 vjet jetë, ku janë botuar mbi 5 mijë numra, në mijëra e mijëra artikuj,
nga qindra gazetarë, të cilët kanë punuar e kontribuar në këtë gazetë, e cila u
kthye në një shkollë e përvojë të çmuar për shumë emra gazetarësh. Ka ndryshuar
staf, formë, faqosje, tirazh, është rinuvuar me gazetarë të rinj, ide e koncpete të
reja, por kurrë nuk ka ndryshuar bosht, qëndrimin nga parimet e saj themelore,
antikomunizmin, promameirkanizmin, mbështetjen e lidershipit dhe forcës së
djathtë politike si dhe pasqyrimin e harmonisë fetare.
Nga Flori Slatina
Themelimi i gazetës
si domosdoshmëri
1997. Ishte viti i vështirë, ku
çmenduria mbizotëronte
mbi arsyen, një vit kur
shtypi shqiptar dhe e tërë
shoqëria shqiptare ishte
e traumatizuar dhe po
humbiste edhe arritjet
e saj më të mira të atyre
pak viteve pluralizëm.
Rebelimi, që mbyti vendin
në gjak dhe përmbysi në
sytë e ndërkombëtarëve
imazhin e një vendi të lirë
e demokratik, synonte
edhe një herë kthimin
tek tribunat e dikurshme
njëpartiake. Pikërisht
në këtë kohë, gazetari
Fahri Balliu, mori mbi
supe një përgjegjësi
prej intelektuali, duke
vendosur të botonte një
gazetë të përditshme. Pas
një përvoje si gazetar e si
diplomat, i suksesshëm
si shkrimtar, skenarist e
dramaturg, sidomos me
dramën “Tokë e ndezur”,
ku jehona e veprave të tij
i kishte kaluar kufijtë e
shtetit, në vjeshtën e 1997s,
ai themeloi gazetën “55”.
Ishte një vendim i vështirë,
në një kohë të vështirë. Të
ngrije e të mbaje një gazetë
të përditshme politike, në
vjeshtën e vitit 1997, një
gazetë kundër pushtetit e
shtetit kriminal, dukej një
çmenduri. Por koha dhe
lexuesi i dha të drejtë.
Me pak gazetarë, sa i
numëroje me gishtat e
dorës, thuajse të gjithë në
moshë të re, në redaksinë
e vogël që gjendej në një
shtëpi dykatëshe në rrugën
e Saraçëve, natën e 17
tetorit punuan të gjithë
me pasion dhe dashuri
dhe të nesërmen morën në
dorë numrin e parë. Më 18
tetor, lindi kështu gazeta e
pavarur, e përditshme “55”.
Gazeta i ishte pagëzuar
me këtë emër të veçantë,
“55”, si një homazh për të
gjithë viktimat e fjalës së
lirë. Neni 55 i agjitacionit
dhe propagandës, u kishte
mbyllur gojën për 45
vjet shqiptarëve, i kishte
burgosur, u kishte marrë
jetën. Tashmë, në emër të
fjalës së lirë, në emër të një
kohe të re, një gazetë e re,
me aspirata demokratike,
thellësisht perëndimore
po lindte në betejën e
përditshme me të keqen,
me krimin, korrupsionin
me pushtetin që kishte
lindur nga rebelimi, nga
mbështetësit dhe ata që e
kishin ushqyer e mbajtur
gjallë për vite të tëra atë
nen famëkeq. Gazeta
kishte 12 faqe, bardh e zi
dhe dilte çdo ditë. Shumë
shpejt ajo zuri vend në
tregun e gazetave duke
qenë një zë i së vërtetës.
Gazeta u pozicionua fort në
mbrojtje të institucioneve,
pluralizmit, demokracisë,
lirisë së mendimit e
shprehjes. Që në muajt
e parë të saj, gazeta i
kushtoi rëndësi ngjarjeve
të përgjakshme të Vlorës, të
cilat u përpinë nga lexuesi
menjëherë. Ishte koha kur
Vlora dhe gjithë Shqipëria
ende nuk i kishin mbyllur
plagët që kullonin gjak
e që përditë politika e
mbrapshtë sillte viktima të
pafajshme. Krimi nga rruga
kishte kaluar në shtet, në
instancat e tij më të larta.
Ishte pikërisht kjo situatë,
ky krimi që çoi në një nga
ngjarjet më kulmore të vitit
1998. Vrasjen e deputetit,
heroit të demokracisë, Azem
Hajdarit. Faqe të tëra, fakte,
dhimbje e profesionalizëm u
derdhën për javë në gazetën
“55”. Sikurse në çdo gjë,
edhe në këtë rast, gazeta e
vuri gishtin tek kriminelët
që në fillim. Për të vërtetën,
për lirinë, në emër të atij
neni që u mbyll i gojën
shqiptarëve, gazeta “55”
nuk mund të heshte, aq më
keq të pajtohej me krimin
apo situatën. Presionet,
kërcënimet, deri tek gjyqet
e hapura ndaj gazetën nuk
e mposhtën, përkundrazi
e bënë më të fortë. Në 1
vjetorin e saj ajo erdhi më
e konsoliduar se kurrë.
Shumë pak njerëz besonin
se kjo gazetë do ta kishte
jetën e gjatë. Ishte rasti i
rrallë, ndoshta për Guiness,
por brenda një viti ndaj
saj u depozituan mbi 136
padi gjyqësore, nga ata që
ishin përfshirë në ngjarjet
e dhimbshme, nga ata që
ishin pjesë e atij pushtetit e
mekanizmi kriminal.
Mbi ngjarjet e Vlorës, të
Tepelenës e gjithë jugut, të
cilat u botuan në gazetën
“55” erdhi edhe libri i
parë, që shënoi njëherësh
edhe lindjen e shtëpisë
botuese 55. “Vetëvrasja,
apo barbarët zbresin në
Vlorë”, solli bashkë me fakte
e qëndrime të reja një tjetër
speciale
goditje krimit dhe zbardhi
në sytë e gjithë shqiptarëve
të vërtetën tragjike të 1997-s.
Themelimi i “Klubit
të Intelektualëve
55” dhe Institutit të
Kërkimeve Politike
“Alcide Degasperi”
Gazeta vijoi udhën e saj
dhe njohu rritje dhe ngritje
profesionale. Rreth atyre
pak gazetarëve të rinj u
mblodhën të tjerë emra
të shquar intelektualësh,
të cilët në faqet e gazetës
“55” gjetën një dritare për
të thënë hapur mendimin
e tyre, për të vërtetën, për
kombin. Këta intelektualë
e personalitete të
ndryshme të cilët u
mblodhën rreth gazetës,
bënë që të themelohej në
fillim të shekullit të XXI,
“Klubi i Intelektulëve 55”,
një dimension i ri, i shtuar
dhe i munguar. Gazeta u
bë tribuna e së vërtetës
dhe njohu dita-ditës
shtirje, njohu rritje dhe
profesionalizëm të lartë.
Krijimi i Institutit të
Kërkimeve Politike “Alcide
de Gasperi” ishte një tjetër
hap i rëndësishëm. Ai u
themelua në vitin 2000
falë iniciativës së një
grupimi intelektualësh nga
fusha të ndryshme të jetës
në Shqipëri, duke vlerësuar
si domosdoshmëri
thellimin, përafrimin dhe
promovimin e dijeve e
ideve proeuropiane, të
cilat më së miri kanë gjetur
vend tek roli e figura e
politikanit e europianistit
të madh të shekullit të 20të,
Alcide de Gasperi.
Redaksia e gazetës u
zhvendos në hapësira
të reja në rrugën e
Dibrës, pranë Selvisë,
ku funksionoi për disa
vjet rresht. Në ndihmë të
gazetës u krijua “Klubi
i Intelektualëve 55”,
Instituti i kërkimeve
Politike “Alcide De
Gasperi”, Shtëpia botuese
“55”, të gjitha së bashku
u bënë një ent i fuqishëm,
një faktor me rëndësi në
jetën kulturore e sociale të
vendit.
Shtëpia botuese “55”
Shtëpia botuese “55”
njohu rritje të shpejtë
E shtunë, 8 dhjetor 2012
@ | www.gazeta55.al gazeta
55
Katër parimet themelore të gazetës “55”
Gazeta “55” është gazeta
që është mbështetur
moralisht mbi historinë
jetës së atyre që
kanë dashur lirinë e
fjalës, lirinë e vendit,
mirëqenien. Katër
janë parimet kryesore
të kësaj gazete: Së
pari, Antikomunizmi.
Lufta pa kompromis
kundër kriminelëve të
djeshëm e të sotëm, në
emër të një ideologjie
të përgjakshme. Me
komentet, analizat dhe
veçanërisht me dosierët
e saj gazeta “55” ka
hedhur ide të qarta dhe
ka denocuar gjithë atë
mekanizëm, ata persona
që i kishin lyer duart me
gjak e që përpiqeshin të
e sukseshme, aq sa sot
ajo boton çdo 10 ditë një
libër të ri, duke qenë një
nga shtëpitë botuese më
të mëdha në vend. Me
një seri titujsh nga më të
shiturit e më të kërkurit,
ku, pa dyshim, kolana e
botimeve historike si dhe
memuaristika janë nga më
të sukseshmet. Botimet e At
Zef Pllumit, librat e Ismail
Kadaresë, Montefiores,
Mark Obamës, Toni e Sheri
mbanin peng vendin. Së
dyti, proamerikanizmi,
politika euro-atlantike,
vlerësimi i veçantë për
SHBA, si shpëtimtare të
fateve të kombit tonë,
veçanërisht në momentet
kyçe të egzistencës së
saj, e sidomos për atë
ç’ka ka bërë e po bën për
Kosovën. Orientimin e saj
perëndimor e proamerikan
gazeta e ka pasur gjithnjë si
një busull të punës e jetës
së saj. Ngjarjet tragjike që
tronditën SHBA dhe botën
më 11 shtator u pasqyruan
gjerësisht në faqet e
gazetës 55. Qëndrimet
e saj intelektuale dhe
profesionale u bënë të
njohura botërisht edhe me
botime të veçanta, sidomos
Blerit, Laura e Xhorgj
Bush, Ramsfeldit, Kliland,
Tomas Mann, Kastriot
Dervishi, e shumë të tjera
janë botime nga më të
rëndësishmet në vend. Në
vitin 2005 shtëpia botuese
“55” botoi librin “Zonja e
zezë Nexhmije Hoxha”,
të drejtorit dhe botuesit
Fahri Balliu. Një libër që
i bën autopsinë pushtetit
kriminal të diktatorit dhe
rolin negativ të “Ledy
me librin “Shqiptarët
në Shtëpinë e Bardhë”.
Misionet luftarake,
qëndrimet amerikane
në botë, vizitat e nivelit
të lartë amerikan në
vend, mbi të gjitha vizita
e presidentit Bush në
Shqipëri, gazeta e përcolli
më mirë se kushdo.
Së treti mbështetja e
lidershipit dhe forcës
politike të djathtë si
një forcë e madhe e cila
solli pluralizmin dhe e
futi vendin në rrugën e
zhvilimit të madh dhe sot
drejt integrimit europian.
Së katërti, pasqyrimi
i harmonisë fetare në
vend, si dhe evidentimi
e vlerësimi i shoqërisë
paraosmane.
Makbethit shqiptar”, një
libër shumë i skusesshëm,
që njohu mbi dhjetë
botime në Shqipëri, i
përkthyer dhe vlerësuar
në disa gjuhë e disa shtete
si në Francë, në Zvicër,
në Rumani, në Çeki, në
Turqi, në Maqedoni, në
SHBA, etj. Ky libër së
bashku me botime të tjera
të autorit si “Panteoni i
zi”, “Arkitekti”, “Berisha
përmes kasandrave” etj,