Bejtit - Ahmadiyya Muslim Community

Kushtet e Bejtit dhe përgjegjësitë e një ahmadiu
bëjnë e përpjekje të shumta dhe vetëm, atëherë do të kenë
mundësi të fillojnë të thonë të vërtetën.”
(“Malfuzat”, vol. 3, f. 350, Angli, 1984)
Hazret Mesihu i Premtuar a.s. gjithashtu thotë:
“Gjithashtu, ndër gjendjet natyrore të njeriut është edhe
vërtetësia. Natyrisht, njeriu nuk dëshiron të gënjejë, derisa të
mos nxitet prej ndonjë motiv egoizmi. Ai mban një urrejtje
ndaj gënjeshtrës dhe për këtë arsye zemërohet me atë person
për të cilin vërtetohet se gënjen, dhe e nënçmon atë person. Kjo
gjendje natyrore nuk mund të quhet moral, sepse edhe fëmijët
dhe të marrët mund ta shfaqin këtë veti. Faktikisht, njeriu nuk
mund të quhet i vërtetë derisa të mos largohet nga ato qëllime
personale e nga ajo dëshirë epshi që e pengojnë atë të thotë të
vërtetën. Nëse njeriu thotë të vërtetën aty ku nuk përzihet asnjë
interes i tij personal dhe ku ai nuk pëson ndonjë dëm, kurse
gënjen aty ku rrezikohen jeta, pasuria dhe nderi i tij, atëherë një
njeri i tillë, çfarë epërsie mund të ketë ndaj fëmijëve dhe të
marrëve? A nuk thonë të vërtetën edhe të marrët e të miturit?
Nuk ka njeri në botë që të gënjejë pa ndonjë shkas. Pra, e
vërteta që hidhet poshtë për të shpëtuar nga ndonjë dënim a
dëm, nuk mund të quhet e moralshme. Rasti më i rëndësishëm
e më karakteristik për të thënë të vërtetën është ai kur
rrezikohet jeta, pasuria dhe nderi i njeriut. Lidhur me këtë
Kurani na mëson:
1
1 (El-Haxh, 22:31)
23
1