Bejtit - Ahmadiyya Muslim Community

Kushtet e Bejtit dhe përgjegjësitë e një ahmadiu
Hazret Kadi Zia-ud-Dini shkruan, se njëherë ai i tha Hazret
Mesihut të Premtuar a.s. këto fjalë:
“O mësuesi im, unë gjej mendime kontradiktore në zemrën
time. Në një anë, kam dëshirë të sinqertë që të gjithë njerëzit së
shpejti ta njohin e ta pranojnë vërtetësinë e dritën shpirtërore të
Hazurit dhe njerëzit e të gjitha kombësive e të feve të vijnë e të
freskohen tek ky burim shpirtëror të cilin e nxori Allahu xh.sh .;
mirëpo, në anën tjetër, krahas kësaj dëshire, unë frikësohem e
shqetësohem se kur njerëzit e tjerë do të vijnë në grupe të
mëdha e do të të pranojnë ty, dhe Hazuri gjithashtu do të bëjë
vizitë në shtëpitë e tyre, atëherë unë do ta humbas praninë e
shoqërisë suaj e do mbetem pa atë kënaqësi që shoqëria jote më
jep mua. Unë do ta humbas mundësinë e nderin për t’u ulur në
shoqërinë tuaj e të bisedoj me ju siç bisedoj sot. Këto mendime
kontradiktore lindin në mendjen time.
Z. Kadiu thotë se Mesihu i Premtuar a.s. duke dëgjuar këto
fjalë të mia, buzëqeshi.”
(“Es-habe Ahmad”, vol. 6, f. 10)
Ka dhe një shembull tjetër të Hazret Kadi Zia-ud-Dinit r.a .
“Djali i tij, Kadi Abdur Rahimi, rrëfen se një herë i ati tregoi
me gëzim të madh se ai ishte duke marrë abdes kur Hafiz
Hamid Aliu, shërbyesi i Hazret Mesihut të Premtuar a.s., e
pyeti atë për mua se kush jam unë? Hazuri, duke i treguar
emrin e adresën time, iu përgjigj:- Ky person më dashuron
mua. Z. Kadiu e rrëfente këtë ngjarje me një entuziazëm të
madh, dhe çuditej se si Hazuri e dinte gjendjen e tij shpirtërore.
Dashuria e tij ishte aq e fortë sa që kur i erdhi koha e vdekjes, i
këshilloi fëmijët e tij, duke ju thënë:- Me vështirësi të mëdha
unë ju solla në prag të derës së Mesihut të Premtuar a.s. tani,
pas vdekjes sime, mos e lëshoni kurrë këtë derë. Fëmijët e tij e
255