Bejtit - Ahmadiyya Muslim Community

Ai më tutje shkruan:
Kushtet e Bejtit dhe përgjegjësitë e një ahmadiu
(“Izalae Auham”, f. 798-800, “Ruhani Khazain”, vol. 3, f. 532)
“Shoku ynë shumë i dashur, vdekja e të cilit na brengosi
shumë, Mirza Azim Begu, i takonte zonës Samana, Indi. Ai
vdiq me 2 Rebi-ul-Thani, 1308 p.h. [pas migrimit të Profetit të
Shejntë s.a.v.s. nga Mekka në Medinë]
[Ne i takojmë Allahut, dhe tek Ai do të kthehemi.]
[Sytë tanë lotojnë, zemrat tona janë të brengosura dhe ne jemi
shumë të pikëlluar për shkak të vdekjes së tij.]
Unë nuk i gjej dot fjalët me të cilat mund ta shpreh dashurinë
që ai ushqente për mua, vetëm e vetëm për hir të Allahut xh.sh .,
dhe sa i devotshëm ishte ai ndaj meje. Vdekja e tij para kohe
më brengosi aq shumë sa mezi gjej ndonjë shembull të tillë
gjatë jetës sime të mëparshme. Ai ishte lumturia jonë dhe
bashkudhëtar i jetës. Kjo do të thotë se ai kishte një pozitë të
lartë në sytë e mi, dhe kishte aftësitë e një prijësi. Ai pas një
qëndrimi të shkurtër me ne, është ndarë prej nesh. Përderisa ne
të jemi gjallë, nuk do ta harrojmë brengën e ndarjes së tij. Duke
e përkujtuar miqësinë e tij, unë brengosem shumë, zemra ime
mbushet me dhembshuri, dhe sytë e mi përloten. E tërë qenia e
tij ishte mbushur me dashuri e me devotshmëri, dhe ai e
shprehte atë me mjaft kurajë.”
(“Fat’he Islam”, f. 65-66, “Ruhani Khazain”, vol. 3, f. 39)
254