Bejtit - Ahmadiyya Muslim Community

Kushtet e Bejtit dhe përgjegjësitë e një ahmadiu
habitem kur shikoj atë dashuri, vullnet e sinqeritet që tregojnë
anëtarët e Xhematit tim. Bile, persona me të ardhurat shumë të
vogla, siç janë Mian Xhemal-ud-Dini, Hajrud Dini dhe Imamud-Dini
nga Kashmiri, këta tre vëllezër që banojnë afër fshatit
tim janë punëtor që mezi fitojnë vetëm tri ose katër ana (një
rupi indian ka 16 ana) në ditë, japin me zell të madh
kontributin e tyre muaj për muaj. Unë habitem kur e shikoj
besnikërinë e sinqeritetin e shokut të tij, Mian Abdul Aziz
Petvari, i cili, me gjithë varfërinë e vet, një ditë më dhuroi 100
rupi, duke thënë se dëshiroj që këto para të shpenzohen në
rrugën e Allahut xh.sh . Këto 100 rupi ai ndoshta i ka mbledhur e
kursyer për disa vjet, por dashuria ndaj Allahut xh.sh . e shtyu atë
t’i dhuronte ato para në rrugën e Tij.”
(“Zamima Risala Anxhame At’ham” f. 29-30 fusnota,
“Ruhani Khazain”, vol. 11, f. 313-314 fusnota)
Mandej, Hazret Mesihu i Premtuar a.s. për Khalifatul Masih-un
I (për Kalifin e Parë të tij) shkruan:
“Unë kam parë shumë njerëz të pasur që shpenzojnë një pjesë
të vogël të pasurisë së tyre në rrugën e Allahut xh.sh ., por të rrish
për vete i uritur e i etur dhe të shpenzosh pasurinë tënde të
dashur vetëm për hir të Allahut xh.sh . e të mos kesh asgjë e të
mos krijosh diçka për vete nga bota materiale, është ajo cilësi
që karakterizon këtë person. Ndihma e tij financiare më
ndihmoi aq shumë sa që unë nuk kam ndonjë shembull tjetër të
kësaj natyre.”
(“Nishane Asmani”, “Ruhani Khazain”, vol. 4, f. 407)
Khalifatul Masih I, Molana Nur-ud-Dini, i shkroi Mesihut të
Premtuar a.s. këto fjalë:
“Unë jam i gatshëm ta flijoj jetën time për hir tënd. Çfarëdo
pasurie që zotëroj unë, nuk më takon më mua, por është e juaja.
251