Bejtit - Ahmadiyya Muslim Community

Kushtet e Bejtit dhe përgjegjësitë e një ahmadiu
punojnë në këto shkolla e spitale, atëherë mjekë e mësues
ahmadi u paraqitën vullnetarisht me të njëjtin zell.
Situata tani në Afrikë ka ndryshuar gradualisht, por në vitet
shtatëdhjetë, kur skema e Nusrat Xhahanit u paraqit, situata
ishte shumë e vështirë dhe e papërshtatshme. Këta mjekë e
mësues kanë punuar e jetuar në ato vende për shumë vjet e në
rrethana shumë të vështira. Disa prej tyre ishin në punë të mira
para se të shkonin aty, mirëpo, pasi e përkushtuan veten, kanë
jetuar e punuar nëpër fshatra. Një pjesë dërrmuese e spitaleve e
shkollave ka qenë në ato fshatra ku nuk ka pasur as energji
elektrike e as ujë të pijshëm. Mirëpo, ata duhej ta realizonin
zotimin e tyre të bërë se do t’u japin ndihmë njerëzve të
vuajtur. Ata nuk u mërzitën aspak për shkak të atyre
vështirësive ose për shkak të mungesës së rehatisë. Në fillim,
ata duhej ta shtrinin të sëmurin mbi një tavolinë druri, dhe
përdornin dritën e vajgurit ose llambat e gazit për të bërë
ndërhyrjet kirurgjike me thika, gërshërë apo me ndonjë mjet
tjetër që kishin në disponim. Pastaj, ata bënin lutje në oborrin e
Allahut xh.sh .: O Allah, unë e mjekova këtë të sëmur me mjetet
që unë pata. Kalifi im më pat këshilluar se të mjekoj duke ju
lutur Allahut xh.sh . do t’i sjellë shërim të shpejtë pacientit tim. O
Allah i Plotfuqishëm, bekoje kurimin. Po edhe Allahu xh.sh . i
vlerësoi dhe i çmoi këta mjekë që sakrifikuan shumë, dhe bota
u habit kur ka vërejtur se shumë të sëmurë nga sëmundje të
rrezikshme e të pashërueshme janë shëruar. Po ashtu, Allahu
xh.sh . i plotësoi kërkesat e tyre financiare pasi shumë pasanikë
filluan t’iu drejtohen spitaleve tona të vogla rurale për t’u
mjekuar, duke i lënë anash spitalet e mëdha të qyteteve. Në të
njëjtën mënyrë edhe mësuesit tanë i mësonin fëmijët e tyre me
zell të plotë, duke bërë shërbim humanitar.
Kjo traditë e shkëlqyer e shërbimit, e zbatuar nga mjekët e
mësuesit tanë, vazhdon të praktikohet edhe sot. Le t’iu falë
244