Bejtit - Ahmadiyya Muslim Community

Kushtet e Bejtit dhe përgjegjësitë e një ahmadiu
“Një cilësi më të lakmueshme me të cilën ishte i pajisur
personaliteti i këtij të ndjeri ishte se ai gjithnjë i jepte epërsi
fesë ndaj botës materiale. Ai në të vërtetë ishte njeri ndër ata që
nga frika e Allahut xh.sh . e çojnë deri në kulm bindjen e
devotshmërinë e tyre. Ata për ta kënaqur Allahun xh.sh . dhe për
të fituar pëlqimin e Tij janë të gatshëm që flijojnë e të
sakrifikojnë jetën, nderin dhe pasurinë e tyre si diçka të
pavlefshme. Fuqia e besimit të tij ishte aq e zhvilluar dhe e
fortë sa që nëse atë e krahasoj me një mal të lartë, kam frikë se
krahasimi im do të jetë me të meta dhe i papërshtatshëm. Ka
shumë sosh që megjithëse i kanë bërë Bejt dhe e kanë vërtetuar
pohimin tim akoma nuk mund të lirohen nga fara e helmuar për
shkak të së cilës ata i japin epërsi botës materiale ndaj asaj të
fesë, sepse një pjesë e këtij helmi mbetet në qeniet e tyre. Një
koprraci e fshehur – qoftë lidhur me jetën, me nderin, me
pasurinë ose me gjendjen morale – është në shpirtrat e tyre të
papërsosur. Për këtë arsye, unë nuk dëshiroj t’i ngarkoj me
ndonjë detyrë lidhur me shërbimin fetar, sepse gjithnjë ndiej
një farë frike që të mos futen në ndonjë sprovë, dhe të mos i
thonë lamtumirë Bejtit, duke e konsideruar atë shërbim një
barrë për vete. Mirëpo, unë nuk i gjej ato fjalë me të cilat mund
ta lavdëroj këtë njeri të devotshëm i cili duke më ndjekur mua
e hodhi poshtë pasurinë, nderin dhe jetën e vet, ashtu siç
hidhen mbeturinat. Unë vërej se shumë njerëzve u mungon
këmbëngulja dhe qëndrueshmëria, dhe ata nuk të mund të jenë
besnik deri në fund. Ata rrëzohen e pengohen nga ndonjë
sprovë e vogël, nga ndonjë sulm i Shejtanit ose nga ndikimi i
një shoqërie të keqe. Pra, nuk kam fjalë që ta lavdëroj atë fisnik
të ndjerë që në çdo hap të jetës eci përpara në dritën e besimit!”
(“Tadhkiratush Shahadatain”, f. 8, “Ruhani Khazain”, vol. 20. f. 10)
Ai më tutje shkruan:
238