Bejtit - Ahmadiyya Muslim Community

Kushtet e Bejtit dhe përgjegjësitë e një ahmadiu
Dashuri ndaj Kuranit të Shenjtë
Mian Muhammed Aslam nga Amritsari, njeri jo-ahmadi, në
vitin 1913, erdhi në Kadian dhe për Khalifatul Masih I ai
shkruan:
“Molvi Nur-ud-Dini, duke qenë Khalifatul Masih I, është prijës
i Xhematit Ahmadia. Unë kam qëndruar dy ditë me të. Duke
dëgjuar predikimin e tij për Kuranin e shenjtë, kam arritur në
përfundim se ai është një njeri me shpirt të pastër dhe që punon
me tërë sinqeritetin e me devotshmërinë e zemrës për hir të
Allahut xh.sh . Sepse sjelljet e Molvi Sahibit janë larg hipokrizisë
dhe nuk i bën sa për sy e faqe; zemra e tij është e mbushur me
një dashuri të rrallë që ai e ushqen ndaj vërtetësisë së Islamit.
Kjo dashuri buron nga zemra e tij e pastër si ujë që gufon nga
burimi i kristaltë; burim që e pasqyron njohjen e Njëjësisë së
Allahut xh.sh . Kjo manifestohet me anë të tefsirit (komentimit)
të ajeteve të Kuranit të Shenjtë që bën ai për dobinë e atyre që
janë të etur për të fituar urtësinë e mprehtësinë shpirtërore.
Nëse Islami i vërtetë është Kurani, atëherë unë nuk e kam parë
një dashuri aq të fortë për Kuranin tek ndonjë person tjetër sa e
kam parë tek Molvi Sahibi. Nuk mund të thuhet se ai është i
shtrënguar apo i detyruar të veprojë në këtë mënyrë. Jo,
kurrsesi jo! Por, përkundrazi, ai është një person i pajisur me
njohuri filozofike që me anë të kritikës së pabesueshme e të
arsyeshme që bën i është përkushtuar me dashuri Kuranit të
Shenjtë. Unë kam dëgjuar ligjëratat e tij për Kuranin, dhe
mënyra e çuditshme filozofike e të komentuarit të Kuranit të
Shenjtë më bind mua të pohoj se sot në botë mund të ketë
vetëm disa persona që zotërojnë një aftësi e cilësi të thellë që
të veprojnë në këtë mënyrë.”
(Gazeta “Badr”, 13 mars 1913, “Hajate Nur”, f. 611-616)
223